Από τη Κυριακή το βράδυ ο Μιχάλης Παυλής έγινε πρόσωπο της ημέρας όχι μόνο στα τοπικά ΜΜΕ αλλά και σε όλη την Ελλάδα. Ποιος όμως είναι ο Μιχάλη Παυλής;
Η διάγνωση των γιατρών θα ήταν σοκαριστική για οποιονδήποτε άνθρωπο, πόσο μάλλον για έναν νεαρό ποδοσφαιριστή με μια ζωή και μια καριέρα μπροστά του. Μια πολύ σοβαρή...
Άλλος στη θέση του ίσως να λύγιζε από τη στενοχώρια, να άφηνε εντελώς στην άκρη την αγαπημένη του μπάλα και να προσαρμοζόταν στη νέα, σκληρή πραγματικότητα. Όχι, όμως, και ο Μιχάλης, έστω και αν σε δύο τουλάχιστον φάσεις της ζωής του το σκέφτηκε σοβαρά.
Για ένα διάστημα, η ασθένεια είχε σχεδόν παραλύσει τη δεξιά του πλευρά. Ο Παυλής, όμως, ήταν αποφασισμένος να βάλει το πιο σημαντικό γκολ στη ζωή του. Ξεκίνησε φαρμακευτική αγωγή, πρόσεχε πολύ και αργά, αλλά σταθερά, το ξεπέρασε.
Η συγκεκριμένη ασθένεια, δυστυχώς, δεν σε αφήνει ποτέ σε απόλυτη ησυχία, αλλά ο επιθετικός της ΑΕΚ είναι αποφασισμένος να ζει το Σήμερα και δεν τον απασχολεί το Αύριο. Το 2010 πήγε για δύο μήνες στη Γερμανία και οι γιατροί τού είπαν ότι δεν θα ησυχάσει ποτέ ολοκληρωτικά. Δοκιμάστηκε σε Κολωνία, Φορτούνα Ντίσελντορφ και Μπόχουμ, άφησε πολύ καλές εντυπώσεις, αλλά δεν ήθελε να μείνει στα ξένα. Νοσταλγούσε την Ελλάδα και επέστρεψε για να μείνει…
Το μαγαζί και τα τατουάζ
Ο Παυλής γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μυτιλήνη, όπου και έκανε τα πρώτα του βήματα στον Αετό Λουτρών. Εκεί τον ανακάλυψε ο Τόνι Σαβέφσκι και τον πήγε στην ΑΕΚ. Εκεί, στη Μυτιλήνη, θα επέστρεφε αν η ασθένεια τον λύγιζε, αν έβλεπε ότι πλέον δεν μπορούσε να παίξει ποδόσφαιρο.
«Θα γυρίσω και θα ανοίξω ένα μαγαζί», έλεγε ο Μιχάλης, ο οποίος στα 23 του νιώθει σαν να έχει ξαναγεννηθεί. Είναι πιο ευτυχισμένος από ποτέ και παίζει στην ομάδα που λατρεύει από μικρός, έστω και αν αυτή δεν του φέρθηκε όπως του άξιζε.
Όταν έγινε γνωστή η ασθένειά του, υπήρξαν άτομα μέσα στην ομάδα που όχι μόνο δεν του επέτρεπαν να συνεχίσει στην ΑΕΚ, αλλά φρόντιζαν να του βάζουν… τρικλοποδιές και σε άλλες ομάδες που δοκίμασε να πάει. Ο Μιχάλης, όμως, δεν το έβαλε κάτω. Έπαιξε στον άσημο Ελπιδοφόρο, ομάδα τέταρτης κατηγορίας, στη συνέχεια στην Καβάλα και, από το καλοκαίρι, φοράει και πάλι τη φανέλα με το Δικέφαλο. Αυτόν που έχει για πάντα χαραγμένο στην αριστερή πλευρά του στήθους, σε αυτή της καρδιάς.
Και δεν είναι το μοναδικό, αφού στο μαγαζί του καλού του φίλου Χρήστου έχει «χτυπήσει» στο κορμί του το «11» του Θωμά Μαύρου και του (λατρεμένου του) Ντέμη Νικολαΐδη (με τον οποίο μιλάει πολύ συχνά στο τηλέφωνο), ένα αστέρι, το «ροκ εντ ρολ» στον δεξιό μηρό, ένα κομποσκίνι στην αριστερή γάμπα, ενώ έχει κάνει «μανίκι» στο δεξί χέρι. Στο μπράτσο, όμως, δεσπόζει και το 9-11. Ήτοι οι θύρες όπου βρισκόταν η περίφημη «Σκεπαστή» στη Νέα Φιλαδέλφεια, η εξέδρα των φανατικών οπαδών της ΑΕΚ, όπου ο Μιχάλης έδινε το «παρών» σε πολύ τρυφερή ηλικία. Πάνω απ’ όλα και όλους η πρώτη, μεγάλη αγάπη…
Η οικογένεια και ο Άγιος Ραφαήλ
Η καρδιά του είναι μεγάλη και, εκτός από την ΑΕΚ, χωράει τους δικούς του ανθρώπους (η μητέρα και ο αδελφός του τον βοήθησαν πολύ στο δύσκολο δρόμο που διένυσε), τους φίλους και τον Άγιο Ραφαήλ, τον προστάτη της Λέσβου.
Οι εικόνες δεν λείπουν ποτέ από το ερμάρι του. Όπως και η δύναμη και η επιμονή από την ψυχή και το μυαλό του. «Αν πέσει η ΑΕΚ, σταματάω το ποδόσφαιρο», είπε πρόσφατα σε μια συνέντευξή του. Το είπε και το εννοεί, αλλά φροντίζει να απομακρύνει αυτή την ιστορικά τραγική εξέλιξη.
«Υπήρχε κόσμος που νόμιζε ότι υποφέρω από πράγματα που δεν υπήρχαν», συνεχίζει για την ασθένειά του, η οποία λίγο έλειψε να τον λυγίσει, αλλά εντέλει τον πείσμωσε. Πριν από λίγες ημέρες, έσπευσε να αφιερώσει ένα γκολ σε έναν καλό του φίλο, ο οποίος έπαθε έμφραγμα πριν από λίγες ημέρες αλλά, ευτυχώς, ξεπερνάει το πρόβλημα, όπως έκανε και ο Μιχάλης. Ένας γεννημένος νικητής, το μήνυμα του οποίου στη σελίδα του στο facebook τα λέει όλα: «Η ζωή κρύβει πολλά. Τα έχω δει… όλα. Τα περισσότερα από την ανάποδη. Συνέχισα με ένα όνειρο, το οποίο φώναζα από μικρό παιδί. Οι ιδέες δεν πεθαίνουν ποτέ…»!
