Ο θρύλος

Ο Νίκος είχε γεννηθεί στο Αϊβαλί και ήρθε πρόσφυγας μετά την Καταστροφή.

Στην αρχή στη Λέσβο με μια βάρκα κι ύστερα στον Πειραιά. Ένας μεταξύ πολλών κι αυτός· δεν ξεχώριζε από τους άλλους.

Μεγάλωσε στην Κοκκινιά. Δούλεψε από μικρός στην ταβέρνα του μπαμπά του, που ευτύχησε να χτίσει μια στάλα ελπίδας για τα παιδιά του όσο φιλοξενούσε στο παλκοσένικό του τους απόκληρους του Πειραιά.

Ο Νικολάκης τότε, μικρό παιδί, ανάμεσα στο σχολείο και στην ταβέρνα, έτρεχε πίσω από μια μπάλα στις αλάνες μέχρι που να ξεχωρίσει. Τόσο όσο να φορέσει την κόκκινη φανέλα της ομάδας που αγαπούσε.

Επειτα ήρθε ο πόλεμος· έβγαλε την κόκκινη φανέλα και έβαλε το κόκκινο χιτώνιο μέχρι που έγινε αντίσταση και συνέχισε να πολεμά.

Από το Μπλόκο της Κοκκινιάς, στη μάχη της Ηλεκτρικής, στη μάχη κατά των συνεργατών των Γερμανών μετά και των μεγάλων δυνάμεων που ήθελαν να επιβάλουν τη βούλησή τους ντυμένες με την προβιά των φιλάνθρωπων.

Γιατί, μέσες-άκρες, αυτά πίστευε ο Νίκος και γι’ αυτά πολεμούσε.

Αργότερα, όμως, συνελήφθη και το όνειρο έμεινε όνειρο, που γύρισε σε εφιάλτη στην αίθουσα ενός στρατοδικείου που τον καταδίκασε χωρίς στοιχεία και χωρίς να μπορέσει να απολογηθεί, να αναπτύξει τους ισχυρισμούς του, να πει τι έκανε και τι δεν έκανε, όπως οι περισσότεροι κατηγορούμενοι της εποχής του.

Η ετυμηγορία ήταν σαφής, μολονότι δεν ήταν σαφείς και τεκμηριωμένες οι πράξεις του ή τα κίνητρά του. Αρκούσε η ιδεολογία του για τους δικαστές.

Επειτα από μια στάση στο Μεταγωγών του Πειραιά, κράτηση στην Αίγινα, μεταφορά έπειτα στο έτερον ευαγές ίδρυμα της εποχής. Το κολαστήριο που αποκαλούσαν φυλακές βαρυποινητών της Κέρκυρας.

Ο μύθος λέει ότι εκεί στην Κέρκυρα, περνώντας το κατώφλι του κελιού των μελλοθανάτων το ξημέρωμα της εκτέλεσής του, είχε φορέσει την κόκκινη φανέλα του Ολυμπιακού, το κόκκινο της κοινωνικής απελευθέρωσης, το κόκκινο της επανάστασης. Αλλά και γι’ αυτό δεν υπάρχουν σαφείς μαρτυρίες, γιατί το τελευταίο βράδυ τους οι μελλοθάνατοι το περνούσαν μόνοι τους.

Η μόνη ασφαλής πληροφορία είναι ότι ο Νίκος Γόδας, του Πειραιά, της Εθνικής Αντίστασης και του κομμουνισμού, εκτελέστηκε το πρωί της 19ης Νοεμβρίου του 1948 στο νησάκι Λαζαρέτο στην Κέρκυρα.

Η φωτογραφία του κοσμεί το μουσείο του Ολυμπιακού συνοδευόμενη από τη φήμη πως εκτελέστηκε από τους Γερμανούς. Δεν έχει μεγάλη σημασία αν οι Γερμανοί είχαν φύγει τέσσερα χρόνια πριν. Άλλωστε ποιος ξέρει; Ήταν περίεργες εποχές.

Αλλά και πάλι… Μπροστά στους θρύλους τι αξία έχουν οι χρονιές; Η αλήθεια όσων αγωνίστηκαν είναι που μετράει.

πηγη:

Μπάμπης Χριστακόπουλος/ εφημεριδα Η ΑΥΓΗ