ΠΑΛΛΕΣΒΙΑΚΟ ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ
Οι σημερινές απεργιακές συγκεντρώσεις και πορείες σε Μυτιλήνη και Καλλονή, γράφτηκαν με χρυσά γράμματα στο καλεντάρι της ιστορίας του νησιού μας.
Μαζική, μαχητική, με παλμό και με τα συνθήματα να δονούν την πόλη της Μυτιλήνης απ’ άκρη σ’ άκρη, πραγματοποιήθηκε η απεργιακή συγκέντρωση που καλούσε το Παλλεσβιακό Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο, το ΝΤ Λέσβου της ΑΔΕΔΥ, η Ομοσπονδία των ΕΒΕ, η Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Λέσβου και μια σειρά σωματείων, συλλόγων και φορέων.
Ξεχωριστό τόνο στην συγκέντρωση και την πορεία έδωσαν οι μαθητές, οι φοιτητές, οι σπουδαστές από τις σχολές κατάρτισης και με την νεανική τους ορμή και οργή για το έγκλημα στα Τέμπη, να φωνάζουν δυνατά «στείλε όταν φτάσεις, δεν έφτασε ποτέ-εκδίκηση θα πάρουμε για σένανε μικρέ».
Από το ξημέρωμα, συνδικαλιστές βρέθηκαν στο κέντρο φυλακή για ανθρώπινες ψυχές στη Βάστρια, περιφρουρώντας την απεργία, ενώ σε πολλά εργοτάξια δεν «έπεσε» σφυριά.
Η πλατεία Σαπφούς άρχισε να ασφυκτιά από νωρίς, ενώ κατά την διάρκεια των ομιλιών η προκυμαία άρχισε γεμίζει με κόσμο.
Μετά τις ομιλίες, ένα ανθρώπινο ποτάμι πλημμύρισε την προκυμαία της πόλης, που πέρασε μέσα από την αγορά, έκαναν μια στάση στη Γενική Γραμματεία Αιγαίου όπου θυροκολλήθηκαν τα αιτήματα των απεργών και στην συνέχεια κατέληξε στην πλατεία Σαπφούς.
Όταν η πορεία περνούσε μπροστά από το Δημαρχείο του Δήμου Μυτιλήνης, απεργοί τοποθέτησαν αφίσα στην πόρτα του κτιρίου, καταδικάζοντας με αυτό τον τρόπο την απροκάλυπτη στάση της Δημοτικής Αρχής που παραμονές της απεργίας κατέβαζε το απεργιακό υλικό.
Στη συγκέντρωση χαιρέτησαν οι: Λάμπρος Μαστρόκαλος, μέλος του ΔΣ του Φοιτητικού Συλλόγου Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, Παναγιώτης Καραγιάννης, μέλος του ΔΣ της Ένωσης Ιδιωτικών Υπαλλήλων Λέσβου, Βαγγέλης Χριστοδούλου, πρόεδρος της Παλλεσβιακής Ένωσης Συνταξιούχων ΙΚΑ, Χρύσα Χατζηλάμπρου από τη Συντονιστική Επιτροπή Μαθητών Λέσβου, ο Παναγιώτης Λενέτης, Γραμματέας του Συλλόγου Δικαστικών Υπαλλήλων Λέσβου, Δημήτρης Στεφανής, αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Λέσβου, Βασίλης Κουρόγλου, Σπουδαστής του ΟΑΕΔ, Κατερίνα Βλάμου, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Προοδευτικών Γυναικών Μυτιλήνης, Γιάννης Σουκάντος, από τους εργαζόμενους του Υπουργείου Πολιτισμού, Γιάννης Συκάς, πρόεδρος της ΕΛΜΕ Λέσβου, Νίκος Μπουλμπούλης, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Επαγγελματιών, Βιοτεχνών και Εμπόρων Λέσβου , ο Γιώργος Αλεξίου, πρόεδρος του ΝΤ Λέσβου της ΑΔΕΔΥ και Χαιρετισμό στην απεργιακή συγκέντρωση της Μυτιλήνης απηύθυνε και η Γιάννα Χωριανοπούλου, αντιπρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων του Νοσοκομείου Μυτιλήνης.
Την κεντρική ομιλία έκανε ο Γιάννης Ζαφειρίου πρόεδρος του Παλλεσβιακού Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου.
Στην Καλλονή, πλήθος εργαζομένων, αγροτών και με αισθητή την παρουσία μαθητών πραγματοποιήθηκε η απεργιακή συγκέντρωση.
Κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή, εκφωνήθηκαν τα 57 ονόματα των αδικοχαμένων και απαγγέλθηκαν ποιήματα.
Μετά το πέρας των ομιλιών, ακολούθησε πορεία μέσα στους δρόμους της Καλλονής.
Χαιρέτησαν η Σοφία Καζαμία αντιπρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Λέσβου και Μπάμπης Ντινενής γενικός γραμματέας του Παλλεσβιακού Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου. Την κεντρική ομιλά έκανε ο Σταύρος Μαντατής μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Λέσβου και πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Ανεμώτιας.
βιντεο στο τέλος του άρθρου
φωτογραφίες από Καλλονή και Βάστρια
Ομιλία για την απεργία της 28ης Φλεβάρη
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Πέρυσι τέτοια μέρα, έγινε το έγκλημα στα Τέμπη, με 57 συνανθρώπους μας να χάνουν τη ζωή τους.
Είναι νωπές ακόμη στη μνήμη μας οι εικόνες, από το σημείο της σύγκρουσης των δύο τρένων και οι φωνές από τους επιβάτες «είναι κανείς μέσα στο τρένο-είναι κανείς μέσα στο τρένο», για να πάνε να βοηθήσουν όσους είχαν εγκλωβιστεί.
Είναι νωπές ακόμη στη μνήμη μας οι εικόνες, από τα συγκλονιστικά συλλαλητήρια και τις απεργιακές συγκεντρώσεις εκείνων των ημερών, με εκατομμύρια κόσμου να πλημμυρίζουν τους δρόμους της χώρας μας, βροντοφωνάζοντας «το έγκλημα αυτό δεν θα ξεχαστεί».
Έμειναν στην ιστορία του νησιού μας, οι τεράστιες συγκεντρώσεις και πορείες, που πραγματοποιήθηκαν, με χιλιάδες κόσμου να βουλιάζουν το νησί μας, αψηφώντας το κρύο και την βροχή και να κατεβαίνει με τα πλακάτ στα χέρια, απαιτώντας το έγκλημα αυτό να μην συγκαλυφθεί.
Τα ποτάμια εργατών και αγροτών, φοιτητών και μαθητών, αυτοαπασχολουμένων και ελεύθερων επαγγελματιών, έδωσαν ανάταση στο λαό μας μέσα στη μαυρίλα και στη ζοφερή κατάσταση που επικρατούσε και επικρατεί ακόμη.
Απέδειξε, πως όταν ο λαός είναι οργανωμένος μπορεί να νικήσει οποιονδήποτε αντίπαλο.
Γιατί, αν δεν είχαν πραγματοποιηθεί αυτές οι συγκεντρώσεις με τα συνθήματα μας, θα επικρατούσε σιγή ιχθύος, πράγμα που βόλευε και την κυβέρνηση αλλά και όσους έχουν κυβερνήσει.
Διότι, το έγκλημα αυτό, όπως λέγαμε και πέρυσι, έχει ιστορία, και είναι εγκληματικές οι ευθύνες όλων των κυβερνήσεων.
Θα τους βόλευε πάρα πολύ όλους τους και το επιδίωκαν, να μην πραγματοποιηθεί καμία έρευνα που θα έφερνε στην επιφάνεια πώς και γιατί φτάσαμε σε αυτό το έγκλημα.
Είναι τεράστιες οι ευθύνες της κυβέρνησης που ολοκλήρωσε στο άψε-σβήσε την εξεταστική επιτροπή χωρίς να καλέσει σημαντικούς μάρτυρες για κατάθεση.
Έχουμε χρέος να μην ξεχαστεί αυτό έγκλημα, να μην πάει στο αρχείο, αλλά να αποδοθούν οι ευθύνες σε όσους είναι συνένοχοι.
Γι’ αυτό αγωνιζόμαστε και παλεύουμε, ώστε «αυτό το έγκλημα να μην ξεχαστεί» και θα κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας.
Και από αυτό το βήμα, καταγγέλλουμε την απροκάλυπτη στάση της Δημοτικής Αρχής του Δήμου Μυτιλήνης, να καταστρέφει τα υλικά του Εργατικού Κέντρου, των Σωματείων, των Συλλόγων κι άλλων φορέων, που καλούσαν στην σημερινή απεργία, δείχνοντας τον σεβασμό της στην μνήμη των θυμάτων και την συμπόνια της στις οικογένειες τους.
Απέδειξε όμως, πόσο ενοχλείται και από τα αιτήματα των εργαζομένων, που διεκδικούν την μείωση των φόρων, το σταμάτημα των πλειστηριασμών, που διεκδικούν αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, που παλεύουν για σταθερή δουλειά.
Μάλιστα, την ώρα που ο λαός μας υποφέρει από το κύμα της ακρίβειας, η Διοίκηση της ΔΕΥΑΛ και η Δημοτική Αρχή, προχώρησε στην αύξηση των λογαριασμών στο νερό. Αφού λοιπόν μας προκαλούν, ας τα ακούσουν!
Τρίβουν τα χέρια τους τα υπουργεία, με τέτοιες Δημοτικές Αρχές, που είναι καλά παιδιά, που το παίζουν απολιτίκ και ανεξάρτητοι, αλλά κάνουν την βρώμικη δουλειά της κυβέρνησης.
Τρίβουν τα χέρια τους οι εργοδότες, με τέτοιες Δημοτικές Αρχές και κάνουν πάρτυ σε βάρος των δικαιωμάτων μας.
Δεν περιμέναμε βέβαια και τίποτα καλύτερο, από αυτούς που βαφτίζουν τους εργαζόμενους, εργολάβους.
Αλήθεια, από πότε η δράση των σωματείων και η ενημέρωση των εργαζομένων, και με πιο μέσο και τρόπο αυτή θα παρέχεται, θα πρέπει να έχει την έγκριση της εκάστοτε Δημοτικής Αρχής;
Το διάβασαν κάπου, το είδαν σε κάποιο όνειρο και μας προτείνουν τρόπους διακίνησης ιδεών και μέσων;
Έχουν την εντύπωση πως έχουμε δικά μας κανάλια ή πως ρέει το χρήμα άφθονο για να κάνουμε διαφημιστικά σποτάκια στα ΜΜΕ;
Ας μην ταλαιπωρούνται, άδικος κόπος.
Έχουμε την γνώση, την πείρα και την εμπειρία πως θα ενημερώνουμε τους συναδέλφους μας, με τι τρόπους και μέσα θα φτάνουν οι αγωνιστικές πρωτοβουλίες σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, παντού.
Ούτε οι πιο αντιδραστικές κυβερνήσεις που πέρασαν από τον τόπο, όχι μόνο δεν κατάφεραν να βάλουν στο γύψο την δράση των σωματείων, αλλά έφαγαν και τα μούτρα τους.
Οι αγώνες και οι διεκδικήσεις των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων, της αγροτιάς, της νεολαίας μας ούτε φιμώθηκαν ποτέ και ούτε πρόκειται να φιμωθούν.
Συνάδελφοι
Σήμερα είναι και ημέρα αγώνα, απέναντι στα καθημερινά Τέμπη που βιώνουμε και βιώνει ο λαός μας.
Οι μισθοί στα τάρταρα, το ίδιο και οι συντάξεις, με τις 10 πρώτες μέρες κάθε μήνα να έχουν εξανεμιστεί.
Η ακρίβεια στραγγαλίζει καθημερινά τον προϋπολογισμό των νοικοκυριών, που δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα, που δεν μπορούν να έχουν ούτε τα βασικά.
Χιλιάδες είναι τα νοικοκυριά που δεν μπορούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους, και ζουν με τον φόβο της διακοπής του ρεύματος, του νερού.
Όταν μία οικογένεια έχει και παιδί που πάει σχολείο και κάνει φροντιστήριο, τότε η κατάσταση χειροτερεύει και άλλο.
Όλα στο βωμό του κέρδους. Η υγεία, η παιδεία και η μόρφωση, ο πολιτισμός.
Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας, λοιπόν;
Αυτό είναι το ερώτημα και η απάντηση για εμάς είναι μία.
Οι ζωές μας.
Συνάδελφοι
Οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, από μια σειρά χώρους δουλειάς και κλάδους, βγαίνουν σήμερα στον δρόμο του αγώνα, και διεκδικούν αυξήσεις στους μισθούς, συλλογικές συμβάσεις εργασίας, μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα και όχι να δουλεύουν ανασφάλιστοι και χωρίς ωράρια.
Είναι δεκάδες οι συνάδελφοι μας που δουλεύουν στον επισιτισμό και στον τουρισμό, που δεν ξέρουν τι σημαίνει άδεια, ρεπό, ωράριο, αλλά δουλεύουν από το πρωί μέχρι βράδυ, για 10 και 12 ώρες συνεχόμενες χωρίς να τις πληρώνονται.
Το ίδιο και οι συνάδελφοι μας, οι ντελιβεράδες, που σχολάνε από το ένα μαγαζί και πιάνουν δουλειά στο άλλο, που πληρώνονται με την ώρα και χωρίς ασφάλιση, μέσα στη βροχή, στο κρύο, στη ζέστη με την άσφαλτο να βράζει.
Χωρίς να τους παρέχονται ούτε τα μέσα προστασίας αλλά τα πληρώνουν οι ίδιοι τα αδιάβροχα και τις βλάβες στα μηχανάκια τους.
Πρόσληψη και σύμβαση, είναι άγνωστες λέξεις για τους συναδέλφους μας ντελιβεράδες, αλλά γνωρίζουν από πρώτο χέρι τι σημαίνει «έλα σήμερα 2-3 ώρες νωρίτερα», «κάτσε παραπάνω γιατί έπεσε δουλειά», «άμα θες ασφάλιση θα πληρώνεσαι τόσα την ώρα αλλά θα σου δώσω μισό ευρώ παραπάνω άμα δες θες» και πάει λέγοντας.
Επιδόματα και δώρα, για όσους τα δικαιούνται, το μεγαλύτερο ποσοστό των εργαζομένων τα επιστρέφουν πίσω.
Αυτή είναι η ανάπτυξη και το θαύμα του τουρισμού που μας υπόσχεται η κυβέρνηση και μια σειρά κολαούζοι της.
Όμως το σωματείο εργαζομένων στα καταστήματα εστίασης και στα ξενοδοχεία, είναι εδώ, δίπλα σας.
Σας καλούμε, να έρθετε στο σωματείο σας, να παλέψουμε από κοινού για τα μεγάλα και μικρά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε όλοι μας.
Να βάλουμε μπροστά τις δικές μας ανάγκες.
Συνάδελφοι, ο αγώνας μας είναι αυτός που θα βάλει φρένο στις απολύσεις και στην τρομοκρατία, που επικρατούν σε αρκετούς χώρους δουλειάς, από την συμμετοχή των εργαζομένων στην απεργία μέχρι την ενημέρωση ή το μοίρασμα μιας ανακοίνωσης, θα σπάσει.
Όπως έσπασε και στις επαγγελματικές σχολές της ΔΥΠΑ (πρώην ΟΑΕΔ) στην Παναγιούδα, με την διεύθυνση να κάνει προσπάθεια να απωθήσει το κλιμάκιο του Εργατικού Κέντρου με φθηνές δικαιολογίες.
Και η ενημέρωση έγινε και συζητήσεις πραγματοποιήθηκαν μέσα στον χώρο και στις αίθουσες.
Δεν είδαμε όμως την διεύθυνση να έχει και τον ίδιο ζήλο, όπως είχε με τους συνδικαλιστές, για το πότε θα ξεκινήσουν την πρακτική τους άσκηση οι εργαζόμενοι-μαθητές, για την κατάσταση που επικρατεί στους χώρους που ασκούν την πρακτική τους, αν πληρώνονται και κάθε πότε κ.α.
Οι νέες και οι νέοι, που πηγαίνουν στις σχολές κατάρτισης, έχουν όλα τα δικαιώματα που έχουν οι εργαζόμενοι και δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ούτε ως αρχάριοι, ούτε ως πρακτικάριοι.
Και μόλις τελειώσουν την πρακτική τους, οι εργοδότες, είτε ιδιώτες-είτε δημόσιες υπηρεσίες, θα πάρουν την επόμενη φουρνιά μαθητών, για να έχουν λιγότερα έξοδα, αφού η ΔΥΠΑ τους επιδοτεί και στον μισθό και στο ένσημο.
Ένας φαύλος κύκλος που χρόνια ολόκληρα γυρίζει.
Και αυτά τα νέα παιδιά, σε πολλές περιπτώσεις καλύπτουν πάγιες και διαρκές ανάγκες Δημόσιων Υπηρεσιών, αφού δεν επαρκούν οι μόνιμοι υπάλληλοι.
Και αντί να προσλάβει η κυβέρνηση μόνιμο προσωπικό, καλύπτει τις ανάγκες του Δημοσίου, με μπλοκάκια, με 8μηνα και 6μηνα προγράμματα, από τις σχολές κατάρτισης κ.λ.π.
Και μόλις ολοκληρωθούν οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, όλοι στον δρόμο.
Όπως έγινε τελευταία με τους δεκάδες εργαζόμενους στην ΔΕΔΑΠΑΛ που δεν τους ανανεώθηκε η σύμβαση και μένουν ξαφνικά χωρίς δουλειά.
Και λέει η Δημοτική Αρχή, πως θα τους ξαναπάρει πίσω, μόλις εγκριθούν τα προγράμματα και έχουν λεφτά.
Απαιτούμε εδώ και τώρα, όλοι οι εργαζόμενοι της ΔΕΔΑΠΑΛ να επιστρέψουν πίσω στις θέσεις τους και οι εργαζόμενοι των κοινωφελών προγραμμάτων, που σύντομα θα λήξουν οι συμβάσεις τους, να βρεθεί τώρα λύση και να μην χάσει κανείς την δουλειά του.
Το ίδιο απαιτούμε και για τους εργαζόμενους στην καθαριότητα, που οι συμβάσεις τους πάνε από ανανέωση σε ανανέωση, εδώ και 4 χρόνια και δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει. Θα τους ανανεώσουν ή όχι, θα έχουν δουλειά ή όχι.
Φτάνει πια αυτή η ανασφάλεια και η ομηρία.
Να μονιμοποιηθούν όλοι οι εργαζόμενοι που καλύπτουν πάγιες ανάγκες των Δήμων, της Περιφέρειας και άλλων υπηρεσιών.
Έτσι όπως βρίσκουν τρόπους και λύσεις για όλα τα υπόλοιπα, να βρουν λύσεις και για τους εργαζόμενους.
Να μην τολμήσει κανένας εργοδότης, να απολύσει συνάδελφο μας, που σήκωσε το ανάστημα του και διεκδίκησε το μεροκάματο του, το δώρο του, που μπήκε μπροστά σε απόλυση συναδέλφου του.
Είμαστε δίπλα σε όλους τους εργάτες και εργάτριες, και απέναντι σε όποιον εργοδότη απειλήσει, τρομοκρατήσει, απολύσει συνάδελφο μας.
Είμαστε δίπλα σε όποιον το έχει ανάγκη.
Από τις επανασυνδέσεις στο ρεύμα, στους πλειστηριασμούς, στη συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης και στο μοίρασμα τους σε οικογένειες που δεν μπορούν να τα φέρουν βόλτα, στη λειτουργία του λαϊκού φροντιστηρίου κ.λ.π.
Συνάδελφοι,
Όσο και αν προσπαθεί η κυβέρνηση να μας ρίξει στάχτη στα μάτια με τα διάφορα pass, για να αντιμετωπίσει το κύμα της ακρίβειας, είναι μάταιος κόπος.
Αν ήθελε, θα μπορούσε να καταργήσει τον ΦΠΑ στα είδα πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, που απαιτούν τα εργατικά σωματεία χρόνια τώρα, θα μείωνε τις τιμές των αεροπορικών και ακτοπλοϊκών εισιτηρίων, θα καταργούσε μια σειρά από ειδικούς φόρους στο ρεύμα και πάει λέγοντας.
Και η αλήθεια είναι πως το μάρμαρο από την ακρίβεια, δεν το πληρώνουν όλοι το ίδιο.
Αντίθετα, η κυβέρνηση χαρίζει απλόχερα πακτωλό χρημάτων, στους μεγάλους ομίλους της ενέργειας, στους εφοπλιστές και στους βιομήχανους, απαλλάσσοντας τους ακόμη και από φόρους.
Την ακρίβεια την πληρώνουμε όλοι εμείς, για να πλουτίζουν οι λίγοι.
Για τα κέρδη τους λοιπόν, εμείς θυσιάζουμε τις ζωές μας.
Τι πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, από αυτό του ιδιοκτήτη της αλυσίδας JUMBO, που αναφέρθηκε στο άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές.
Και γι’ αυτόν τον διακαή πόθο των μεγαλόκαταστηματαρχών, όλες οι κυβερνήσεις έχουν φτιάξει νόμους που τους επιτρέπουν να ανοίγουν τα καταστήματα Κυριακές.
Δικαίωμα συνάδελφοι δεν είναι να μπορεί να ψωνίζει ο καταναλωτής όποτε θέλει, αντίθετα, δικαίωμα είναι η ξεκούραση, να μπορεί ο εργαζόμενος να δει την ζωή του, την οικογένεια, να κάνει το πρόγραμμα του.
Την Κυριακή αργία, χρόνια τώρα οι μεγάλοι όμιλοι την λιμπίζονταν, και έχουν δοθεί αγώνες και αγώνες για να μην περάσει. Και δεν θα περάσει ούτε και τώρα.
Συνάδελφοι
Μας λέει η κυβέρνηση, πως για να γιατρευτούμε, θα πρέπει να βάλουμε βαθιά το χέρι στην τσέπη.
Μας βάζουν να επιλέξουμε, ή να περιμένουμε κανά 6μηνο για να βρούμε πρωινό ραντεβού ή να πληρώσουμε ξανά για να βρούμε νωρίτερα σε απογευματινό ραντεβού.
Στο κατά τα άλλα δημόσιο σύστημα υγείας, που εργαζόμενοι και συνταξιούχοι το έχουμε πληρώσει αδρά.
Και έχουμε τον υπουργό και τα τσιράκια του, να μας το παρουσιάζουν ως καινοτομία, η οποία μάλιστα άργησε να υλοποιηθεί.
Έχουν ευθύνη όλες οι κυβερνήσεις, γιατί σμπαράλιασαν τα Νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας, τα άφησαν χωρίς γιατρούς, χωρίς νοσηλευτικό προσωπικό, με ελλείψεις σε τεχνολογικό εξοπλισμό κ.α. αναγκάζοντας τους ασθενείς να απευθύνονται σε ιδιωτικούς γιατρούς και διαγνωστικά κέντρα.
Γι’ αυτή τη μίζερη κατάσταση στις δομές της υγείας, έχουν τους ανθρώπους τους που διοικούν τα Νοσοκομεία, υλοποιώντας κατά γράμμα τις πολιτικές αυτές, που παίζουν με τις ζωές μας.
Πανηγυρίζουν για τους γιατρούς που προσλαμβάνονται μια στο τόσο στο Νοσοκομείο και τις δωρεές μηχανημάτων από διάφορες οργανώσεις, λές και πήραμε ξανά το EURO.
Είναι μεγάλη παρακαταθήκη ο αγώνας που δώσαμε δεκάδες σωματεία, σύλλογοι και φορείς από όλα τα νησιά του Αιγαίου πέρυσι τον Νοέμβρη, και σε αυτόν τον δρόμο συνεχίζουμε διεκδικώντας δημόσια και δωρεάν υγείας για όλους.
Ορισμένοι συνδικαλιστές, ακολούθησαν την γραμμή της κυβέρνησης, που έλεγε δια στόματος υφυπουργού, πως τα 180 σωματεία που υπέγραφαν το πλαίσιο πάλης και διαδήλωσαν έξω από το Υπουργείο Υγείας, δεν σημαίνει πως αντιπροσωπεύουν και τις κοινωνίες των νησιών.
Έχουν μεγάλη ευθύνη όλοι όσοι δεν υπέγραψαν το πλαίσιο πάλης, εξυπηρετώντας αλλονών συμφέροντα και όχι των νησιωτών, αλλά θα μυξοκλαίνε στα ΜΜΕ αν συμβεί κάποιο δυσάρεστο περιστατικό, γεγονός που απευχόμαστε.
Εμείς διεκδικούμε: να έχουμε γιατρούς και μηχανήματα ώστε να μην χρειάζεται να πηγαίνουμε στην Αθήνα ακόμη και για απλές εξετάσεις που θα μπορούσαν να γίνουν στο Νοσοκομείο.
Να στελεχωθούν τα Κέντρα Υγείας του νησιού μας και να φτιαχτούν και άλλα όπου χρειάζεται, για να μην χάνονται πολύτιμες ώρες για την μετακίνηση των ασθενοφόρων που θα στοίχιζαν -όπως στοίχισαν- ακόμη και τη ζωή των ασθενών.
Η Διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Λέσβου με κάλεσμα της που απευθύνεται σε σωματεία-συλλόγους-φορείς έχει ξεκινήσει τη συλλογή υπογραφών για τις νέες ανατιμήσεις στα φάρμακα, που θα πληρώσει ξανά ο λαός μας, σε αντίθεση με τις φαρμακοβιομηχανίες που θα τα τσεπώνουν.
Συνάδελφοι,
Θέμα λίγων ημερών - αν όχι ωρών - είναι ο απόπλους της φρεγάτας «Υδρα» για την Ερυθρά Θάλασσα.
Η κυβέρνηση, που πρωτοστατεί στη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας μας στον πόλεμο και οδηγεί τον λαό σε μεγάλες περιπέτειες, εγκαταλείπει και τα τελευταία προσχήματα για τη συμμετοχή σ' αυτήν την πολεμική αποστολή.
Γίνεται πιο ωμή, πιο κυνική η πολεμική εμπλοκή, για να διασφαλιστούν τα συμφέροντα των εφοπλιστών πολύ έξω από τα σύνορά μας.
Από την σημερινή μας συγκέντρωση τους λέμε ρητά και κατηγορηματικά, πως καμιά δουλειά δεν έχει η φρεγάτα στη Μέση Ανατολή! Κανένα συμφέρον δεν έχει ο λαός μας από αυτήν την πολεμική αποστολή. Αντίθετα, τον φέρνει μπροστά σε μεγαλύτερους κινδύνους.
Οι μαζικές αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος, οι διαμαρτυρίες στρατευμένων παιδιών που αψηφούν τις απειλές και υπερασπίζονται θαρρετά το καθήκον τους να φυλάνε τη χώρα και τα σύνορά της και όχι να υπηρετούν το ΝΑΤΟ και τους δολοφονικούς σκοπούς τους, στέλνουν παλλαϊκό μήνυμα καταδίκης της συμμετοχής στον πόλεμο.
Να μη λύσει κάβους η φρεγάτα!
Να γυρίσουν τώρα όλες οι ελληνικές δυνάμεις από τα πολεμικά μέτωπα και τις αποστολές όπου Γης!
Συνεχίζουμε και διεκδικούμε να μην λειτουργήσει η δομή-φυλακή στη Βάστρια και να μην γίνει το νησί μας φυλακή ψυχών, αλλά να μεταφερθούν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες στην ενδοχώρα και από εκεί στις χώρες προορισμού τους.
Συνάδελφοι,
Είμαστε πιο δυνατοί, είμαστε οι πολλοί και οι αγώνες μας είναι δίκαιοι.
Είμαστε με τους μαθητές που απαιτούν μόρφωση και σχολείο που να μορφώνει και όχι να εξοντώνει.
Είμαστε μαζί με τα παιδιά μας τους φοιτητές που παλεύουν ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια και απαιτούν σύγχρονα δημόσια και δωρεάν Πανεπιστήμια.
Είμαστε μαζί με τους επαγγελματίες που βυθίζονται στα χρέη απ’ την φορολεηλασία.
Είμαστε μαζί με τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους, που αγωνίζονται για να μείνουν στα χωράφια και τα κοπάδια τους.
Συνάδελφοι, όλοι στα σωματεία, στις γενικές συνελεύσεις, με αιτήματα και πλαίσια πάλης που θα βάζουν στην προμετωπίδα τους τα δικά μας δικαιώματα.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους, όλους όσους σήμερα δεν έκαναν το βήμα να απεργήσουν, όλους όσους ήταν έτοιμοι αλλά κάτω από τον φόβο της απόλυσης δίστασαν, να οργανωθούν στα σωματεία τους, να τα δυναμώσουμε και να παλέψουμε όλοι μαζί συλλογικά, για τις δικές μας ανάγκες και ζωές και όχι για τα κέρδη τους.
Καλή δύναμη και καλούς αγώνες.
