Για τον «στρατοπεδάρχη» μας
Εκ μέρους όλων αυτών που ενώσαμε τις δυνάμεις μας, τις ιδέες και τα ιδανικά μας, γράφουμε αυτό το γράμμα όχι από υποχρέωση ή καθήκον.
Είναι η εσωτερική μας ανάγκη να εκφράσουμε δημόσια τα συναισθήματά μας για τον Γιώργο Παπαπορφυρίου, τον «στρατοπεδάρχη» του ΠΙΚΠΑ του 2012 του 2013 και 2014, όταν ξεκίνησε αυθόρμητα ως χώρος ανοιχτής φιλοξενίας μεταναστών, καθαρή εθελοντική προσπάθεια που είχε αγκαλιαστεί από την κοινότητα της Μυτιλήνης αλλά και της Λέσβου.
Στις δύσκολες στιγμές των ανθρώπων τα αισθήματα της αγάπης, της αλληλεγγύης της φιλίας και οι γνήσιες ανθρώπινες σχέσεις, χωρίς υποκρισία και ιδιοτέλεια, διαμορφώνονται αποκαλύπτονται και αποδεικνύονται στην πράξη.
Έτσι σε γνωρίσαμε Γιώργο. Στην καθημερινή δράση και στην καθημερινή σου παρουσία στην βοήθεια των συνανθρώπων μας.
«Τα δίκαια και τα ανεκτίμητα εύγε» που λέει ο Καβάφης.
«Αγαθοίς ανδράσιν μείζων ο κατόπιν και μετά την τελευτήν έπαινος, φθόνου ουκ επί πολύ επιζώντος» έγραψε ο Θουκυδίδης.
Για σένα δεν χρειαζόταν να φύγεις για να έρθει ο έπαινος, τον είχες και εν ζωή.
ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΟΥ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ
