Πώς επιβιώνουν οι γονείς των δολοφονημένων γυναικών; Δύο μάνες μιλούν στο NEWS 24/7 / Μαρία Λουκά για την αδιαφορία της Πολιτείας
"Μόνες μας παλεύουμε με τα θηρία" αναφέρουν οι μητέρες της Σοφίας Σαββιδου και της Ερατώς Μανωλακέλλη που έπεσαν θύματα στυγνής δολοφονίας
ΕΛΕΝΗ ΚΡΕΜΑΣΤΙΩΤΗ, ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ ΕΡΑΤΩΣ ΜΑΝΩΛΑΚΕΛΛΗ
H Ελένη Κρεμαστιώτη, μητέρα της Ερατώς Μανωλακέλλη, μίλησε στο news247.gr . Η Ερατώ δολοφονήθηκε το Μάιο του 2019 στη Λέσβο από τον εν διαστάσει σύζυγο της, ενώ στο διπλανό δωμάτιο κοιμόταν η δύο χρονών κόρη τους. Ο δράστης καταδικάστηκε πρωτοβάθμια σε ισόβια κάθειρξη για ανθρωποκτονία από πρόθεση. Εκκρεμεί το Εφετείο, που έχει αναβληθεί δύο φορές ύστερα από αίτημα του θύτη.
«Μετά τη γυναικοκτονία της Ερατώς χρειάστηκε να κάνω μια μεγάλη αλλαγή στη ζωή μου. Εκεί που είχα δύο παιδιά, έμεινα με ένα, απέκτησα την έγνοια να φροντίσω το εγγόνι μου, μου στέρησαν δηλαδή και την κόρη μου και το ρόλο της γιαγιάς. Είχα μια καλή ζωή στο Λεωνίδειο με σπίτι και δουλειά. Αναγκαστικά μετακόμισα στην Αθήνα, βρήκα καινούργια δουλειά ως συμβασιούχος στο δήμο. Κι εγώ και το παιδί είχαμε ανάγκη ψυχολογικής συνδρομής. Η μικρή πηγαίνει σε μια δομή ψυχικής υγείας, εγώ σε ιδιώτη. Είναι απαραίτητη η ψυχολογική στήριξη, δε μπορείς να το διαχειριστείς αλλιώς. Όχι ότι τώρα μπορώ να το διαχειριστώ αλλά είναι μια βοηθητική διεργασία.
Ποτέ και κανένας δε μας επισκέφτηκε να μας ρωτήσει αν χρειαζόμαστε κάτι. Αντίθετα εμείς τρέξαμε να βρούμε ψυχολόγους, ψυχίατρους, παιδοψυχολόγους για να μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας. Είναι αυτό που είπα στον Πρωθυπουργό όταν μας είδε στο Μαξίμου, για το κράτος η κόρη μου το 2019 ήταν το νούμερο 9 και μέχρι εκεί. Την ύπαρξη των παιδιών που άφησαν πίσω τους αυτά τα κορίτσια που έφυγαν με τόσο απεχθή τρόπο, την αγνοούν εντελώς. Καμία πρόνοια δεν υπήρξε για τη μικρή. Το οικονομικό κόστος το καλύψαμε εγώ και ο παππούς της, εμείς κάνουμε ό,τι χρειαστεί. Εκκρεμεί το εφετείο που έχει αναβληθεί δύο φορές με αίτημα του δολοφόνου. Έχει προγραμματιστεί για τις 18 Σεπτέμβρη με όλα τα έξοδα πάλι δικά μας. Παραστάσεις, αμοιβές δικηγορούν, μετακινήσεις, διαμονές και διατροφές, όλα. Έχω πάει δύο φορές στη Χίο για το πρωτόδικο και δύο φορές στη Λέσβο για το Εφετείο. Δύο φορές άδικά, που σημαίνει χιλιάρικα πεταμένα στο δρόμο, κυριολεκτικά και όχι μεταφορικά. Παράλληλα είχαμε και τις διαδικασίες για την επιμέλεια του παιδιού. Ευτυχώς την πήραμε εμείς. Ο δολοφόνος, όμως, έχει ακόμα τη γονική μέριμνα. Σκέψου ότι για ένα διάστημα, ενώ ήταν στη φυλακή, έπαιρνε κανονικά και το επίδομα παιδιού, του παιδιού που σκότωσε τη μητέρα του.
Είναι βαρύ το οικονομικό κόστος. Έδωσα μεγάλο αγώνα για να βρω τα χρήματα, με στήριξε ο γιος μου, οι φίλοι του γιού μου, τα αδέρφια μου. Όφειλαν τουλάχιστον να μας απαλλάξουν από τα δικαστικά παράβολα, για τις αμοιβές των δικηγόρων οκ, υπερασπίζεται τη μνήμη του παιδιού σου, κάνεις ότι μπορείς να τα βρεις. Να μας απαλλάξουν τουλάχιστον από τα υπόλοιπα. Έχουμε στείλει τα αιτήματα μας σε όλους. Ας δείξουν τη δέουσα προσοχή. Ξέρεις πως νιώθουμε; Ότι μας σκότωσαν τα παιδιά μας και πληρώνουμε τους δολοφόνους. Μας υποβάλλουν σε ένα μαρτύριο ξανά και ξανά. Πληρώνεις τόσα λεφτά που δεν είχες υπολογίσει, τραβιέσαι στα δικαστήρια, ακούς να ξανασκοτώνουν το παιδί σου. Είναι πολύ σκληρό»
Κάποιες από τις μητέρες των δολοφονημένων γυναικών συμμετέχουν στον μη κερδοσκοπικό φορέα «Γίνε Άνθρωπος». Μεταξύ των αιτημάτων που έχουν απευθύνει στις αρμόδιες αρχές είναι η οικονομική απαλλαγή από τα δικαστικά έξοδα, η δωρεάν νομική εκπροσώπηση, η σύνταξη ορφάνιας για τα παιδιά των δολοφονημένων γυναικών και τους/τις κηδεμόνες τους, η επαγγελματική αποκατάσταση των οικογενειών των θυμάτων, η πρόβλεψη δωρεάν ψυχολογικής στήριξης, η αυτόματη αφαίρεση της επιμέλειας και της γονικής μέριμνας από τους δράστες των γυναικοκτονιών.
Δεν είναι δευτερεύοντα αυτά τα ζητήματα. Είναι κρίσιμα για την οικονομική και ψυχοκοινωνική επιβίωση των οικογενειών. Συνιστούν στοιχειώδη υποχρέωση από την πλευρά του κράτους. Δε γίνεται τα πάντα να εναπόκεινται στις αντοχές υποκειμένων που έχουν πληγωθεί ανεπανόρθωτα από την πατριαρχική βία. Εκ των πραγμάτων αυτές είναι πεπερασμένες. Αναπόσπαστη πτυχή της στρατηγικής ενάντια στη βία αποτελεί και η σπλαχνική πλαισίωση αυτών που βιώνουν τις επιπτώσεις της. Χρειαζόμαστε θεσμικές χειρονομίες που θα αποτίουν σεβασμό στο πένθος και όχι έναν απαθή μπαμπούλα πάνω από τα κεφάλια μας που δε θα νοιάζεται για τίποτα.
Διαβάστε εδώ όλο το δημοσίευμα
