Όχι μία, αλλά δύο φορές θεωρεί πως ταξίδεψε το ταξίδι δίχως επιστροφή, αλλά δεν είχε έρθει ακόμη η ώρα του. Για αυτό και γύρισε, ή μάλλον, όπως χαρακτηριστικά λέει, «με στείλανε πίσω». Απ’ το διαμέρισμά του στη Χρυσομαλλούσα, ο επιχειρηματίας και γνωστό στέλεχος, για χρόνια πρόεδρος της ΝΟΔΕ Λέσβου τής Ν.Δ., Στρατής Γόμος, τόσο διαφορετικός - έχοντας χάσει κοντά 20 κιλά -, αλλά συνάμα και τόσο ίδιος, μας μίλησε για την εμπειρία του. Μια εμπειρία ζωής και θανάτου, που πλέον τον κάνει να βλέπει διαφορετικά τον κόσμο. Μας μίλησε για το ατύχημα και τις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις που του δημιούργησαν και τα σοβαρά προβλήματα απ’ τα οποία και κινδύνεψε η ζωή του. Μας είπε γελώντας για τις φήμες που τον αφορούσαν, αλλά κυρίως αναφέρθηκε στη βαθιά ευγνωμοσύνη την οποία αισθάνεται απέναντι σ’ όσους τον νοιάστηκαν και ενδιαφέρθηκαν γι’ αυτόν. Κι ήταν τόσο πολλοί, που ούτε καν φανταζόταν, όπως ισχυρίστηκε, πως τον αγαπά όλος αυτός ο κόσμος.
Αν και Χριστούγεννα, η συζήτηση με τον κ. Γόμο θύμιζε Πάσχα, αφού απ’ την πρώτη στιγμή εξήγησε πως νιώθει σα Λάζαρος. «Πήγα στον άλλο κόσμο κι ήρθα. Ναι, είδα το άσπρο φως που λένε, και μάλιστα δυο φορές. Τη δεύτερη ειδικά, μέσα απ’ το απόλυτο άσπρο, ένιωθα να ανεβαίνω, συνεχώς να ανεβαίνω κι όταν έφτασα σε ένα ψηλό σημείο, άνοιξε το φως και βγήκε ένας άντρας, κάτασπρος κι αυτός, που με έσπρωξε με δύναμη πίσω», μας είπε περιγράφοντας ουσιαστικά το πώς «επέστρεψε».
Το ατύχημα…
Πριν λίγες μέρες, ο κ. Γόμος άρχισε να βγαίνει απ’ το σπίτι και να πηγαίνει στη δουλειά του. Θα κάνει όμως αρκετό διάστημα, περίπου ένα εξάμηνο και με την καθημερινή βοήθεια φυσικοθεραπειών, για να επανακάμψει πλήρως, αφού ταλαιπωρείται ακόμη απ’ τα κατάγματα, ιδιαίτερα απ’ αυτό στο δεξί ώμο.
Μπροστά λοιπόν απ’ το χριστουγεννιάτικο δέντρο, με τη σύντροφό του Πόπη Πρωτογεράκη πάντα στο πλευρό του, σε ένα «ζωντανό» απ’ τους δύο γιους του, Πέτρο και Δημήτρη, και πολλούς φίλους σπίτι, ο κ. Γόμος άρχισε το κουβάρι της ιστορίας απ’ την αρχή.
«Ήταν Παρασκευή 12 Οκτωβρίου, απόγευμα, και πήγα στην ΕΠΥΠΕΛ για να πάρω το φορτηγό ώστε να πάω μετά στο λιμάνι να παραλάβω έναν καυστήρα, τον οποίο και θα είχαμε στην παρουσίαση που γινόταν στο Επιμελητήριο για τα συστήματα θέρμανσης. Όμως, παρ’ ότι είχα πει να βάζουν μπροστά κάθε βδομάδα τα μηχανήματα, είχε αδειάσει η μπαταρία του φορτηγού και έτσι πήγα να πάρω ένα φορτιστή. Απ’ την τσατίλα μου, όμως, ξέχασα το βοηθητικό λάκκο που έχουν για τη συλλογή των απόνερων, λάκκο που ο ίδιος έχω σχεδιάσει και άνοιξα, κι έπεσα μέσα σε βάθος 4,5 μέτρων. Αμέσως φώναξα, κι ευτυχώς ήταν εκεί ένας υπάλληλος και με άκουσε, γιατί αμέσως μετά λιποθύμησα», εξιστόρησε ο κ. Γόμος, που κάνοντας στη συνέχεια απολογισμό των καταγμάτων, «μέτρησε» απ’ την πτώση πέντε σπασμένους σπονδύλους για τους οποίους και υποβλήθηκε σε επέμβαση σπονδυλοδεσίας, τέσσερα σπασμένα πλευρά δεξιά και δύο αριστερά και το σπάσιμο του δεξιού ώμου, που μάλλον θα χρειαστεί άμεσα και νέα επέμβαση.
«Εκείνη την ώρα κι όταν συνήλθα, δεν ένιωθα πόνο. Τώρα νιώθω να πονάω παντού. Αλλά σίγουρα το ατύχημα και τα σπασίματα δεν ήταν τίποτε μπροστά στα μικρόβια, στο σταφυλόκοκκο, στις επιπλοκές που μου προκάλεσαν οι δύο ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις που πήρα νοσηλευόμενος για 14 μέρες σε πλήρη καταστολή και για άλλο τόσο διάστημα διασωληνωμένος στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας», ανέφερε ο ίδιος.
Οι… Βραζιλιάνες
Νοσηλευόμενος ως πολυτραυματίας στο ΚΑΤ κι έχοντας περάσει όλα τα παραπάνω, ήταν για μεγάλο διάστημα υπό την επήρεια φαρμάκων, που όπως μας έλεγε του προκαλούσαν σοβαρότατες παραισθήσεις. «Τι έβλεπα στον ύπνο μου και τι έλεγα, ήταν κάτι που δε θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. Επειδή δεν έχω αδέλφια, έβλεπα στον ύπνο μου ότι μικρός ήμουν στην οικογένεια του Παύλου του Βογιατζή και μεγαλώναμε παρέα, σαν καλά αδέλφια. Μετά, στον ξύπνιό μου, έβλεπα τις νοσοκόμες για Βραζιλιάνες, ακόμη και τις ξανθιές. Έβριζα διαρκώς τους πάντες και κυρίως το διευθυντή τής ΜΕΘ, το Γιάννη Αλαμάνο, που εκ των υστέρων αποδείχθηκε ότι ήμασταν μαζί κάποτε στην ΟΝΝΕΔ. Του έλεγα, όπως και σε όλους τους γιατρούς, ότι τα πιάνουν και τα έβαζα με τις νοσοκόμες ότι θέλουν να με δέσουν. Μία με έδεσε κιόλας για να μη βγάλω το οξυγόνο. Ανέβασα υψηλούς πυρετούς απ’ τις λοιμώξεις, ταλαιπωρήθηκα από ένα σωρό επιπλοκές κι έβλεπα περίεργα όνειρα. Έβλεπα ακόμη ότι ήμουν πολυδιάστατος, μίλαγα και έδειχνα να αναγνωρίζω με ποιον μιλάω, αλλά μετά ρώταγα την Πόπη για να μου πει ποιος ήταν, γιατί το ξέχναγα αμέσως», συνέχισε την περιγραφή ο κ. Γόμος, για να παρατηρήσει ότι «ακόμη και αυτές οι παραισθήσεις όμως, ήταν πιο “λογικές” σε σχέση με τις φήμες που εκ των υστέρων πληροφορήθηκα ότι κυκλοφόρησαν για το ατύχημά μου, που κατά περίπτωση αποδόθηκε σε Τούρκους, σε Πακιστανούς, σε Αλβανούς κ.λπ., διανθιζόμενο με ό,τι σκεφτόταν ο καθένας. Όταν τα ακούω αυτά, πραγματικά γελάω με την ψυχή μου.».
«Απ’ τον Ταξιάρχη…»
Ρωτήσαμε τον κ. Γόμο αν όλα αυτά που πέρασε, το «άσπρο φως», οι παραισθήσεις, οι κίνδυνοι, τον έχουν κάνει καλύτερο άνθρωπο. «Σίγουρα αναθεώρησα τη ζωή μου, αλλά όχι πως έγινα καλύτερος. Αν και φωνακλάς, ήμουν πάντα καλός, όπου μπορούσα έκανα το καλό, δεν ήμουν ποτέ κακός σαν άνθρωπος. Τώρα αναθεωρώντας λέω ότι δεν αξίζει στη ζωή να έχουμε τόσο άγχος, να αγωνιζόμαστε για μάταια πράγματα. Αρχίζω να συμβουλεύω και τους γιους μου, γιατί αν περάσεις αυτά που πέρασα εγώ, αν φτάσεις στο θάνατο, τέτοιες στιγμές έχεις την ευκαιρία να αναθεωρήσεις και να φιλοσοφήσεις τα πράγματα, τα γεγονότα, τις καταστάσεις. Αυτή η φιλοσοφία σε κάνει πιο άνθρωπο, πιο ζεστό, με περισσότερη καλοσύνη», επισημαίνει, ενώ η κ. Πρωτογεράκη, συμπληρώνει: «Νομίζω πως όλα, όλες οι δοκιμασίες, γίνονται για κάποιο σκοπό, υπάρχει κάποιος λόγος που συμβαίνουν. Όλα αυτά που περάσαμε, με έκαναν να πιστεύω ακόμη πιο πολύ στο Θεό και δεν πέρασε στιγμή που δεν προσευχόμουν να γίνει καλά ο Στρατής. Τη δεύτερη κιόλας μέρα που ήμασταν στο ΚΑΤ, μπαίνοντας στο ασανσέρ για να πάω να πάρω έναν καφέ, είδα μπροστά μου τον παπά Στρατή το Δήσσο απ’ τον Ταξιάρχη του Μανταμάδου. Και πιάστηκα απ’ αυτή την τυχαία συνάντηση, πιστεύοντας ότι ήταν ένα μήνυμα πως όλα θα πάνε καλά, πως θα περάσει το κακό, όπως και έγινε.»
Ευχαριστίες
Ο κ. Γόμος χαρακτηρίζει τη γυναίκα και το μεγάλο του γιο «κολώνες» όλης αυτής της περιόδου του σπιτικού και της δουλειάς, ενώ τώρα που έχει ξεκινήσει η επανένταξή του στην παλιά καθημερινότητα, διαπιστώνει: «Δεν ήξερα ότι έχω τόσο πολλούς φίλους, ότι με νοιάζεται και μ’ αγαπά τόσος κόσμος. Απ’ όλη την περιπέτεια, είδα ποιοι είναι οι φίλοι μου, αλλά είδα κι ότι με αγαπά ο κόσμος, ακόμη κι άγνωστοι σε μένα που ενδιαφέρθηκαν για την κατάστασή μου. Υπήρξε δε μια τεράστια κινητοποίηση, και απ’ τη Ν.Δ. και απ’ το χώρο τού ΠΑΣΟΚ, για να έχω ό,τι βοήθεια χρειαστώ, που πραγματικά αισθάνομαι ευγνώμων σε πάρα πολύ κόσμο.»
Πέρα απ’ τον Παύλο Βογιατζή που ήταν συνεχώς δίπλα του, ο κ. Γόμος ευχαρίστησε από καρδιάς για το ειλικρινές ενδιαφέρον τους τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη διευθύντρια του γραφείου του, Μαρία Χωριανοπούλου, τους Σέργιο Τσίφτη, Χριστιάνα Καλογήρου, Νικήτα Κακλαμάνη, Χρήστο Κουρούση, το Χαράλαμπο Αθανασίου και τον Άρη Χατζηκομνηνό, το Νίκο Σηφουνάκη και το Δημήτρη Χαλκιώτη, τους Νάσο Γιακαλή και Σταύρο Δημηρούδη, όλη την οικογένεια του «ΕΜΠΡΟΣ», αλλά και όλο το Βοστάνειο, όλους όσοι με κάθε τρόπο τού στάθηκαν στα δύσκολα.
φώτο: Ο Στρατής Γόμος με τη γυναίκα του, Πόπη Πρωτογεράκη, προχθές στο σπίτι τους
πηγη: εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ / Μαρίνα Πολλάτου
