yle="text-align: justify;">Κανείς δεν μπορεί να μιλήσει τόσο δυνατά και ξεκάθαρα για τον Οδύσσεια των προσφύγων και των μεταναστών όσο οι ίδιοι. Ο Γιατροί Χωρίς Σύνορα ρίχνουν φως στις πραγματικές ιστορίες αυτών των ανθρώπων, με μια σειρά συναρπαστικών αφηγήσεων των εμπειριών τους.
Μέσα από το msf.gr/tellmystory στο διαδίκτυο αλλά και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με hashtag ##MSFtellmystory έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε τις μαρτυρίες τους και να βγάλουμε συμπεράσματα. Ο Μίτρα, ο Αμάντου, ο Σααλίμ, και η Νασρίν* από τη Συρία έκαναν ένα μακρύ και δύσκολο ταξίδι προς την Ελλάδα, βίωσαν στη χώρα τους τον πόλεμο, τη βία, την απόγνωση και αναγκάστηκαν να την εγκαταλείψουν αναζητώντας ένα ασφαλές καταφύγιο από ανάγκη και όχι από επιλογή. Αυτές είναι οι ιστορίες τους, που όπως πολλοί άλλοι πρόσφυγες δεν μπορούν να πουν, είτε γιατί βρίσκονται σε κάποιο κέντρο κράτησης είτε γιατί φοβούνται να τις αφηγηθούν. Οι MSF ανταποκρίθηκαν στις ανάγκες πολλών προσφύγων και μεταναστών, όπως των πρωταγωνιστών των τεσσάρων ιστοριών, προσφέροντας ιατρική και ανθρωπιστική βοήθεια στα κέντρα κράτησης στον Έβρο και τα νησιά του Αιγαίου αντιμετωπίζοντας κυρίως περιστατικά δερματικών ασθενειών, λοιμώξεων του αναπνευστικού, γαστρεντερικών και μυοσκελετικών προβλημάτων, και ψυχικών διαταραχών.
H συγκλονιστική ιστορία της Νασρίν και η ζωγραφιά του γιου της
Η Νασρίν είναι 23 χρονών, από τη Συρία «Το μωρό μας είχε γίνει μούσκεμα, ο γιος μας ήθελε να γυρίσουμε πίσω, φοβόταν πάρα πολύ, αλλά ο διακινητής μας είπε ότι σε μία ώρα θα βρισκόμασταν απέναντι. Αλλά μας πήρε περισσότερο από μία ώρα.
Μας είπαν ότι η βάρκα ήταν μεγάλη και ότι θα μας χωρούσε όλους μαζί με τα πράγματά μας. Μας είπαν όμως πολλά ψέματα, ήμασταν πολλοί άνθρωποι, περίπου 65 άτομα. Δέκα λεπτά αφότου έφυγε η βάρκα, ο καπετάνιος τη γύρισε πίσω γιατί είχε πολύ βάρος. Περιμέναμε να ξαναφύγουμε, ο διακινητής μας είπε ότι θα περνούσαν απέναντι μόνο γυναίκες και παιδιά, αλλά εμείς αρνηθήκαμε, θέλαμε να φύγουμε όλοι μαζί.
Έτσι ξαναφύγαμε. Ο καπετάνιος δεν ήξερε καθόλου να οδηγήσει τη βάρκα. Είχαμε όλοι βραχεί. Μετά από μιάμιση ώρα ήρθε η αστυνομία. Τότε, κάποιος έσκισε την πλαστική φουσκωτή βάρκα με ένα μαχαίρι και βρεθήκαμε όλοι στη θάλασσα. Παραλίγο να πνιγούμε .....»
Ανακοίνωση ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ Λέσβου
Η προστασία των προσφύγων δεν αποτελεί μόνο συμβατική υποχρέωση της πολιτείας σύμφωνα με τους κανόνες διεθνούς δικαίου, αλλά είναι πρωτίστως ηθικό ζήτημα
Η Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων βρίσκει την Ελλάδα με μια ελλιπέστατη νομοθεσία, η οποία περιορίζεται σε μια στρεβλή προσέγγιση του φαινομένου των αυξημένων μεταναστευτικών ροών στη βάση μιας a priori ποινικοποίησης της παράτυπης διέλευσης των συνόρων. Η επίσημη πολιτεία στρατευμένη στις επιταγές του Δουβλίνο II που επιβάλλει μια Ευρώπη-φρούριο, εθελοτυφλεί μπροστά στην πραγματικότητα, που δεν είναι άλλη από την αναζήτηση μιας αξιοπρεπούς συνθήκης ζωής από ανθρώπους που στις χώρες τους διώκονται για θρησκευτικούς, πολιτικούς ή άλλους λόγους ή που αδυνατούν να επιβιώσουν.
Το θεσμικό έλλειμμα αποτυπώνεται με τον πιο κραυγαλέο τρόπο στην περίπτωση των προσφύγων, οι οποίοι - σύμφωνα με στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας - καταλήγουν να μην αιτούνται ασύλου, αφού η τερατώδης γραφειοκρατία και η τελική απόρριψη σχεδόν του συνόλου των αιτήσεων ερμηνεύεται ως μια de facto κατάργηση του καθεστώτος ασύλου. Η μη αναγνώριση της ιδιότητας του πρόσφυγα σε ανθρώπους που προέρχονται από χώρες σε εμπόλεμη κατάσταση ή από ζώνες κοινωνικής καταστροφής δεν αντίκειται μόνο σε κανόνες του διεθνούς δικαίου, αλλά καταστρατηγεί κάθε έννοια ανθρωπισμού.
Η κυβέρνηση περιορίζεται στο να εξαγγέλλει τη δημιουργία ολοένα και περισσότερων κέντρων κράτησης, στα οποία - όπως αποδεικνύει η καθημερινή πρακτική - στοιβάζεται μεγάλος αριθμός μεταναστών σε άθλιες συνθήκες όπου τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα παραβιάζονται κατάφωρα.
Ειδικότερα στο νησί της Λέσβου, που αποτελεί μία μείζονα πύλη εισόδου μεταναστών, η κατάπτυστη περίπτωση της Παγανής έχει να μας διδάξει πολλά. Από την άλλη, ακόμα περισσότερα έχει να μας διδάξει η αλληλεγγύη που έχει επιδείξει ένα μεγάλο μέρος της τοπικής κοινωνίας τους τελευταίους μήνες. Η προσφορά των εθελοντών κατόρθωσε να αποκρούσει τα φαινόμενα ρατσιστικής βίας που αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο σε άλλες περιοχές της Ελλάδας και απέδειξε στην πράξη ότι τα κέντρα ανοιχτής φιλοξενίας δεν αποτελούν αποκύημα φαντασίας αλλά ρεαλιστική λύση, που πρέπει άμεσα να αναλάβει η πολιτεία με δική της ευθύνη και δικά της μέσα.
Πλάι σε αυτά, επιβάλλεται η απόδοση ασύλου σε όσους το δικαιούνται, η άμεση εγκατάσταση μιας αποτελεσματικής Υπηρεσίας Ασύλου, αμιγώς πολιτικής, σύμφωνης με τα διεθνή πρότυπα, η αναθεώρηση του κανονισμού "Δουβλίνο II" και η λήψη μέτρων ώστε να μην αντιμετωπίζονται ως εγκληματίες οι αιτούντες άσυλο. Η προστασία των προσφύγων δεν αποτελεί μόνο συμβατική υποχρέωση της πολιτείας σύμφωνα με τους κανόνες διεθνούς δικαίου, αλλά είναι πρωτίστως ηθικό ζήτημα. Ας αναλάβει επιτέλους η κυβέρνηση τις ευθύνες της.
Το Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Λέσβου
20 Ιουνίου: Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων.
Εμείς στα νησιά μας ξέρουμε τι θα πει προσφυγιά
Οικολόγοι Πράσινοι Βορείου Αιγαίου
Η φετινή 20η Ιουνίου βρίσκει την ελληνική κυβέρνηση εκτεθειμένη απέναντι στη διεθνή και εθνική νομιμότητα. Η Ελλάδα, ενώ παραμένει ένα από τα κύρια σημεία εισόδου προσφύγων, αιτούντων άσυλο και μεταναστών που επιδιώκουν να εισέλθουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εφαρμόζει τις επιχειρήσεις "Ξένιος Ζευς", αυξάνει τα χρονικά όρια κράτησης (έως και 18 μήνες), «παγώνει» τη διαδικασία απονομής ιθαγένειας μετά την απόφαση του ΣτΕ και καθυστερεί εγκληματικά τη λειτουργία της νέας Υπηρεσίας Ασύλου (ν.3907/2011). Σύμφωνα με την Έκθεση του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες την τελευταία πενταετία μόλις 1.262 άτομα έχουν αναγνωρισθεί ως πρόσφυγες-δικαιούχοι διεθνούς προστασίας στην Ελλάδα, ποσοστό ιδιαιτέρως χαμηλό σε σχέση με τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Ταυτόχρονα, όλοι όσοι εισέρχονται στην ελληνική επικράτεια χωρίς να κατέχουν τα απαραίτητα νομιμοποιητικά έγγραφα κατηγοριοποιούνται ως «παράνομοι μετανάστες» ή «λαθρομετανάστες», χωρίς να εξετάζεται αν είναι πρόσφυγες, θύματα βασανιστηρίων, ή ασυνόδευτοι ανήλικοι και συλλαμβάνονται. Σε αυτό αξίζει να προστεθεί ότι οι συνθήκες κράτησής τους στα νησιά, τα οποία μετά τη δημιουργία του φράχτη στον Έβρο δέχονται το μεγαλύτερο όγκο των μεταναστευτικών και προσφυγικών ρευμάτων, είναι άθλιες διότι τα Κέντρα Πρώτης Υποδοχής δεν λειτουργούν ή δεν υπάρχουν καν. Το μεταναστευτικό κύμα στα νησιά μας έχει ενταθεί, ιδιαίτερα μετά τον πόλεμο στη Συρία. Στη Μυτιλήνη και τη Μύρινα οι μετανάστες κρατούνται στο λιμάνι κάτω από άθλιες συνθήκες, χωρίς καμία πρόβλεψη από την πολιτεία για τη σίτιση ή ακόμα και για την παροχή πόσιμου νερού. Η κατάσταση σώζεται από το κύμα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης που έχει αναπτυχθεί τους τελευταίους μήνες στα νησιά μας.
Παράλληλα, ενώ η κυβέρνηση αρνείται να προχωρήσει στη δημιουργία των Κέντρων Πρώτης Υποδοχής που προέβλεπε ο ανωτέρω νόμος, επιλέγει τη δημιουργία Κέντρων Κράτησης στα οποία, όπως είναι πλέον σε όλους μας γνωστό, πρόσφυγες που χρήζουν διεθνούς προστασίας κρατούνται παράνομα κάτω από απάνθρωπες και εξευτελιστικές συνθήκες, στερούμενοι των βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων. Οι καταδίκες της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, δυστυχώς δεν λειτουργούν αποτρεπτικά. Ακόμα περιμένουμε την δημιουργία κέντρου πρώτης υποδοχής στη Λέσβο, την ίδρυση του οποίου έχει εξαγγείλει ο υπουργός κ Δένδιας τον Σεπτέμβριο του 2012!!!
Σε αυτή τη ζοφερή κατάσταση οι Οικολόγοι Πράσινοι απαιτούμε να αλλάξει η κυβερνητική πολιτική κατά των προσφύγων. Η έκδοση, πολλώ δε μάλλον η απαγωγή πολιτικών προσφύγων δεν είναι συνταγματικά ανεκτή. Επίσης η κράτηση ασυνόδευτων ανηλίκων είναι ανεπίτρεπτη και ο θεσμός της επιτροπείας για τους ανήλικους θα πρέπει να εφαρμοσθεί άμεσα.
Επιπλέον, θεωρούμε απολύτως επιβεβλημένη τη δημιουργία ενός δίκαιου και αποτελεσματικού συστήματος απονομής ασύλου με την άμεση λειτουργία της Υπηρεσίας Ασύλου και τη διευκόλυνση της πρόσβασης στο άσυλο όπως και την άμεση λειτουργία των Κέντρων Πρώτης Υποδοχής με ιδιαίτερη μέριμνα στα άτομα που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες (θύματα βασανιστηρίων και trafficking, ασυνόδευτα ανήλικα κ.ο.κ.).
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο οι Οικολόγοι Πράσινοι αγωνιζόμαστε για την εφαρμογή της κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής ασύλου και μετανάστευσης και την κατάργηση ή την αναθεώρηση του κανονισμού Δουβλίνο ΙΙ που επιβαρύνει δυσανάλογα τα κράτη εισόδου. Έως τότε τα ευρωπαϊκά κράτη υποχρεούνται να τηρήσουν τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διατηρώντας την παύση μεταγωγών αιτούντων άσυλο πίσω στην Ελλάδα.Σε μακροπρόθεσμο πλαίσιο, η υιοθέτηση ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής που στοχεύει στην πρόληψη των συγκρούσεων και την προώθηση της ειρήνης με παράλληλο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλες τις χώρες του κόσμου, είναι ένα στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί.
· Όχι στην Ευρώπη φρούριο. Κοινή Ευρωπαϊκή πολιτική ασύλου και μετανάστευσης.
· Κατάργηση ή αναθεώρηση του κανονισμού Δουβλίνο ΙΙ που επιβαρύνει δυσανάλογα τα κράτη πρώτης εισόδου, στην κατεύθυνση της αναλογικής κατανομής των ευθυνών ανάμεσα στις ευρωπαϊκές χώρες.
· Ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική που στοχεύει στην πρόληψη των συγκρούσεων και την προώθηση της ειρήνης και το σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων σε όλον τον κόσμο.
· Χρηματοδότηση της εκπαίδευσης καθώς και βιώσιμων αναπτυξιακών προγραμμάτων στις αναπτυσσόμενες χώρες. Καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής.
· Άμεση επιτάχυνση της εξέτασης όλων των αιτήσεων ασύλου. Χορήγηση ασύλου και καθεστώτος επικουρικής προστασίας σε όσους/ες το δικαιούνται.
· Άμεση δημιουργία και λειτουργία Κέντρων Πρώτης Υποδοχής και Κέντρων Φιλοξενίας (και όχι κράτησης).
· Ιδιαίτερη μέριμνα και δομές για τα άτομα που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες (θύματα βασανιστηρίων και trafficking, ασυνόδευτα ανήλικα, ηλικιωμένους κ.α).
Οικολόγοι Πράσινοι Βορείου Αιγαίου
