Στις Βρυξέλλες έφτασε το κύμα αλληλεγγύης στους ναυαγούς που βαφτίστηκαν διακινητές
Η διεθνής εκστρατεία για τους πρόσφυγες που καταδικάζονται συνοπτικά, χωρίς νομική υποστήριξη και συχνά χωρίς μετάφραση σε ποινές που φτάνουν τα 142 χρόνια φυλακή, έφτασε στις Βρυξέλλες. Την πολυπληθή εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με πρωτοβουλία του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Στέλιου Κούλογλου, απασχόλησαν η ελληνική Δικαιοσύνη και οι συγκινητικές ιστορίες των αθώων προσφύγων.
Παρευρέθηκαν και μίλησαν μαθητές από Λύκειο του Δουβλίνου που συμμετέχουν στην διεθνή εκστρατεία «για μια δίκαιη δίκη για τον Ακίφ και τον Αμίρ», τους δύο Αφγανούς πρόσφυγες που έχουν καταδικαστεί σε 50 χρόνια φυλάκιση ο καθένας, χωρίς να υπάρχει το παραμικρό στοιχείο σε βάρος τους.
Οι πρόσφυγες που έχουν καταδικαστεί με την κατηγορία της διακίνησης - ενώ ο πραγματικός διακινητής έχει εγκαταλείψει το σκάφος όταν αυτό φτάνει στην Ελλάδα - αποτελούν τη δεύτερη μεγαλύτερη ομάδα κρατουμένων στις ελληνικές φυλακές, σύμφωνα με τους ομιλητές στην εκδήλωση. Το 2019, φυλακίστηκαν στην Ελλάδα 1.905 άτομα με την κατηγορία της διευκόλυνσης παράνομης εισόδου. Η μέση διάρκεια των δικών, είναι περίπου 28 λεπτά. Και η μέση ποινή 44 χρόνια φυλακή.
Στην εκδήλωση συμμετείχαν ευρωβουλευτές από διαφορετικές πολιτικές ομάδες, ο βραβευμένος διασώστης Ιάσονας Αποστολόπουλος, οι δικηγόροι των Ακίφ, Αμίρ και Μοχαμάντ. Οι ομιλητές στις τοποθετήσεις τους επέκριναν τον τρόπο που αντιμετωπίζονται νομοθετικά σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο οι πρόσφυγες και οι αιτούντες άσυλο. Στο στόχαστρο βρέθηκε και η ελληνική Δικαιοσύνη για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τις υποθέσεις τους. Οι συνεχείς αναβολές των εφέσεων των άτυχων προσφύγων αποτελούν «βασανιστήριο», σύμφωνα με την Ιρλανδή ευρωβουλευτή Κλαιρ Ντέιλι.
Ανοίγοντας την εκδήλωση, ο Στ. Κούλογλου σχολίασε ότι «στην τρίτη αναβολή της έφεσης του Ακίφ και του Αμίρ, το δικαστήριο παραδέχθηκε ότι δεν έχει αποδεικτικά στοιχεία εναντίον τους. Η δίκη αναβλήθηκε γιατί έπρεπε να βρεθεί και να καταθέσει μάρτυρας κατηγορίας. Όμως απέρριψε το αίτημα των δικηγόρων τους να αφεθούν ελεύθεροι με όρους μέχρι την εκδίκαση της έφεσης. Τα ηγετικά στελέχη της Χρυσής Αυγής, μιας εγκληματικής οργάνωσης, καταδικάστηκαν συνολικά σε λιγότερα χρόνια από τα 142 του Σομαλού πρόσφυγα Μοχάμαντ, που έσωσε 31 ζωές».
Ο διασώστης Ι. Αποστολόπουλος δήλωσε μεταξύ άλλων ότι «το λιβυκό πέλαγος είναι η πιο θανατηφόρα θάλασσα αυτή τη στιγμή. Χιλιάδες χάνονται κάθε χρόνο προσπαθώντας να φτάσουν στην Ευρώπη. Αυτοί οι θάνατοι δεν είναι αποτέλεσμα ενός ατυχήματος. Είναι αποτέλεσμα της ευρωπαϊκής απόφασης το 2017 να σταματήσει να πραγματοποιεί διασωστικές αποστολές. Όμως αυτοί οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να έρχονται».
«Όταν τους περισυλλέγουμε από τη θάλασσα, το πρώτο πράγμα που μας ρωτάνε είναι πού πηγαίνει το πλοίο μας, γιατί εάν πρόκειται να τους κατευθύνει πίσω στη Λιβύη, προτιμούν να πεθάνουν. Σχεδόν όλοι οι άντρες έχουν πουληθεί ως σκλάβοι και σχεδόν όλες οι γυναίκες έχουν βιαστεί ξανά και ξανά. Η επιστροφή αυτών των ανθρώπων σε εμπόλεμες ζώνες είναι παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όμως το 2021 σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΜΟ επεστράφησαν 33.000 άνθρωποι» συμπλήρωσε ο Ι. Αποστολόπουλος.
Ο δικηγόρος Α. Γεωργούλης σημείωσε πως το νομοθετικό πλαίσιο έχει προβλήματα στην Ελλάδα. Οι δικαστές δεν ήθελαν να δικάσουν την έφεση των Ακίφ και Αμίρ, παρότι γνωρίζουν ότι είναι άδικα φυλακισμένοι, καταδικασμένοι χωρίς αποδεικτικά στοιχεία. «Η καταδίκη ανθρώπων επειδή κράτησαν το τιμόνι ενός πλεούμενου όταν ο πραγματικός διακινητής τους εγκατέλειψε μεσοπέλαγα είναι συχνή και απαράδεκτη. Η ευρωπαϊκή νομοθεσία πρέπει να αλλάξει, και αυτό πρέπει να ξεκινήσει από εδώ, από τις Βρυξέλλες» τόνισε.
Με τη σειρά του ο δικηγόρος Δ. Χούλης ανέφερε: «Θυμάστε την πρώτη περίοδο της πανδημίας; Εγώ σχεδόν την έχω ξεχάσει. Από τότε είναι στη φυλακή άδικα ο Ακίφ και ο Αμίρ. Ο Αμίρ έχει ένα γιο που δεν γνώρισε ποτέ. Αν δεν ήταν ο Στέλιος Κούλογλου και η Κλαιρ Ντέιλι, που έστρεψαν τη διεθνή προσοχή στις υποθέσεις τους, δεν θα τον είχε δει ούτε για ελάχιστα λεπτά στο δικαστήριο. Είμαι πολύ χαρούμενος όμως, που όταν τελειώσω εδώ την ομιλία μου, δε θα χρειαστεί, ως συνήθως, να ακούσω την καταδίκη ενός άτυχου ανθρώπου σε 50, 100 ή 142 χρόνια φυλακή».
Η Ν. Νταϊλιάνη, από το Legal Center Lesvos, παρουσίασε τις νομοθετικές ατέλειες σε εθνικό και κοινοτικό επίπεδο, που οδηγούν τους αιτούντες άσυλο αντιμέτωπους με βαρύτατες καταδίκες και ποινές φυλάκισης. Τόνισε επίσης ότι είναι πολύ συχνό φαινόμενο η καταδίκη να βασίζεται σε μια κατάθεση ενός αξιωματικού της Ελληνικής Ακτοφυλακής, χωρίς εξέταση του μάρτυρα στο δικαστήριο, με δίκες που κρατούν λίγα λεπτά και με εκπροσώπηση από δικηγόρους που ορίστηκαν από το δικαστήριο εκείνη την ημέρα. «Στο μεταξύ, η ζωή αυτών των ανθρώπων έχει καταστραφεί», σχολίασε.
Η Ιρλανδή ευρωβουλευτής της Αριστεράς Κλαιρ Ντέιλι, τόνισε ότι «είναι εγκληματικό αυτό που έγινε με την έφεση του Ακίφ και του Αμίρ και τις συνεχείς αναβολές. Είναι βασανιστήριο να απομακρύνεις κάποιον από τους οικείους του, να του καλλιεργείς ελπίδες απελευθέρωσης και μετά να τις ματαιώνεις».
Ο Ιρλανδός ευρωβουλευτής της Αριστεράς Mick Wallace είπε πως «αυτά που ακούμε εδώ σήμερα επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι οι ευρωπαϊκές νομοθεσίες για το προσφυγικό δεν είναι άξιες των περιστάσεων, δεν σέβονται επουδενί την ανθρώπινη ζωή. Ο επιλεκτικός ανθρωπισμός, δεν είναι ανθρωπισμός».
Η Tineke Strik, Ολλανδή ευρωβουλευτής των Πρασίνων, σημείωσε ότι «η ευρωπαϊκή νομοθεσία εμποδίζει ακόμη και ψαράδες, που μπορεί να δουν μια βάρκα αβοήθητη, να προσφέρουν βοήθεια γιατί μπορεί να τους κατασχεθεί το σκάφος. Σε 13 κράτη-μέλη, έχουμε διώξεις εθελοντών και εργαζομένων σε ΜΚΟ, που βοηθούν πρόσφυγες. Χρειαζόμαστε γενναίους ανθρώπους, που θα αλλάξουν τους νόμους, και γενναίους δικαστές που θα αθωώσουν τους άδικα καταδικασμένους. Είναι οι θύτες που θα πρέπει να διώκονται, όχι αυτοί που διαμαρτύρονται υπέρ των θυμάτων».
Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Κώστας Αρβανίτης είπε πως «η ΕΕ δεν καλύπτει το έγκλημα. Το οργανώνει. Το διαπιστώνουμε στο νέο σύμφωνο μετανάστευσης του κ. Σχοινά, που έχει ονοματεπώνυμο. Είναι η κα φον ντερ Λέιεν, ο κ. Σχοινάς, ο κ. Μητσοτάκης, ο κ. Όρμπαν, όλη δηλαδή αυτή η ακροδεξιά, που στον νότο φυσικά εκφράζεται από τον κ. Μητσοτάκη. Η πολιτική αυτή πρέπει να αλλάξει, και δεν είναι θέμα μόνο της Αριστεράς, των Σοσιαλιστών ή των Πρασίνων. Πρέπει να καταλάβουμε ποιος είναι ο εχθρός, και αυτός είναι ο πόλεμος, όχι ο πρόσφυγας. Είναι σαν να τους τιμωρούμε για το κακό που τους κάνουμε».
Ιδιαίτερα συγκινητική ήταν και η τοποθέτηση των μαθητών Λυκείου του Δουβλίνου, που πραγματοποίησαν μια καμπάνια ευαισθητοποίησης για τις υποθέσεις του Αμίρ και του Ακίφ αλλά και για το ζήτημα της μετανάστευσης και των ζωών που χάνονται άδικα στη θάλασσα. «Δεν έχουμε βρεθεί σε αυτά τα νησιά του Αιγαίου, αλλά έχουμε δει το τι συμβαίνει. Θα συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε αυτούς τους ανθρώπους και να προσπαθούμε να στρέφουμε την προσοχή της κοινωνίας μας στο μεταναστευτικό στη Μεσόγειο και αλλού για όσο χρειαστεί» εξήγησαν.
Η Έφη Δούση, δικηγόρος από την HIAS Greece, περιέγραψε πως μια γυναίκα πρόσφυγας, κρατούμενη στο Καρά Τεπέ στη Λέσβο, έφτασε από την απελπισία λόγω των άθλιων συνθηκών διαβίωσης στο σημείο να αυτοπυρποληθεί, αλλά επέζησε. Η γυναίκα αυτή βρέθηκε κατηγορούμενη και καταδικάστηκε για εμπρησμό. Όπως εξήγησε η κα Δούση, αυτή η περίπτωση δεν είναι μοναδική, αλλά δείχνει την διάθεση ποινικοποίησης των διαμαρτυριών των προσφύγων και των μεταναστών.
Τέλος, η Θεοδώρα Γκόγκα, από το Κέντρο Διοτίμα περιέγραψε τα προβλήματα ευάλωτων ομάδων προσφύγων και μεταναστών, όπως έγκυες γυναίκες ή γυναίκες που έχουν υποστεί κακοποίηση, και τις αδυναμίες του συστήματος να τις βοηθήσει ή να τους παράσχει προστασία. Επεσήμανε τους κινδύνους των σχεδιαζόμενων πολιτικών του Υπουργείου Μετανάστευσης, που σκοπεύει να μειώσει και τελικά να τερματίσει το πρόγραμμα παροχής προστασίας σε ευάλωτες ομάδες.
Η εκδήλωση έκλεισε σε κλίμα συγκίνησης με την ομιλία του Χαμίντ Καλιλιζάντ, ενός πρόσφυγα από το Αφγανιστάν, ο οποίος εξιστόρησε την περίπτωσή του. Ο Χαμίντ, γιος δασκάλου από παιδί αγαπούσε τα γράμματα. Τέλειωσε το σχολείο και μπήκε στο Πανεπιστήμιο. Ο πόλεμος, όμως, τον ανάγκασε να φύγει. Μετά από μακρύ ταξίδι, έφτασε το 2017 στη Λέσβο, όπου τον οδήγησαν στη Μόρια. Εκεί είδε ότι η βία από την οποία ήθελε να ξεφύγει, ήταν πάλι μια καθημερινότητα. Σύντομα και χωρίς εξηγήσεις, βρέθηκε στη φυλακή, όπου πέρασε τέσσερα χρόνια. Μέσα στη φυλακή έμαθε ελληνικά, και οι αστυνομικοί τον χρησιμοποιούσαν ως μεταφραστή για άλλες υποθέσεις.
«Έγινα μάρτυρας τρομερών αδικιών. Όμως η ελπίδα πάντα υπάρχει μέσα μου, γιατί ήταν η μοναδική μου φίλη αυτά τα χρόνια. Ξέρω ότι δεν είμαι γαλανομάτης Χριστιανός, σαν τους Ουκρανούς αδελφούς και αδελφές μου, αλλά ξέρω ότι ανήκω σε μια φυλή. Στην ανθρώπινη φυλή. Δείτε με ως αυτόν που είμαι και παραχωρήστε μου τα πιο βασικά ανθρώπινα δικαιώματά μου», έκλεισε την ομιλία του καταχειροκροτούμενος.
Η εκδήλωση αποτελούσε το επόμενο βήμα της διεθνούς εκστρατείας «Μια δίκαιη δίκη για τον Μοχάμαντ», μετά από την παρουσία αντιπροσωπείας ευρωβουλευτών στα δικαστήρια της Λέσβου ως μάρτυρες υπεράσπισης του Ακίφ και του Αμίρ και τη μεγάλη συναυλία συμπαράστασης στη Μυτιλήνη, μετά από την επίσκεψη στις φυλακές της Χίου.
Η έφεση των Ακίφ και Αμίρ, που έχουν καταδικαστεί σε 50 χρόνια φυλακής έκαστος ως τάχα διακινητές χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο, αναβλήθηκε από τον Μάρτιο για τον Απρίλιο και από τον Απρίλιο για το Δεκέμβριο, παρατείνοντας την αγωνία των δυο 25χρονων Αφγανών, που έχουν ήδη περάσει δυο χρόνια στη φυλακή.
Μετά την εκδήλωση στο Ευρωκοινοβούλιο, πραγματοποιήθηκε συναυλία συμπαράστασης στον Ακίφ και τον Αμίρ, και ενάντια στην ποινικοποίηση της μετανάστευσης στο κατάμεστο ιστορικό Sounds jazz club, από το μουσικό σχήμα Aegean Music Project, που αποτελείται από Έλληνες και Τούρκους καλλιτέχνες.
πηγη:
