Είναι εκείνη η μέρα που αποφάσισες να δεις τα πράγματα αλλιώς... Πήγες λίγα μέτρα έξω από την πόλη της Μυτιλήνης. Είδες θάλασσα, είδες πράσινο. Μια σφαιρική ματιά για την πόλη που ήξερες, για τα πράγματα που ήξερες. Η ματιά σου γκρεμίζεται στο κύμα αλλά αυτό δεν σε απασχολεί. Είναι η μέρα που αποφάσισες να ταξιδέψεις. Τα πλοία στο λιμάνι σε περιμένουν. Ακούς το κρότο του καταπέλτη. Πόσες φορές τον έχεις ακούσει; Άλλες φορές περιμένοντας να αποβιβαστείς , άλλες φορές να συναντήσεις αγαπημένα πρόσωπα με την πτώση του καταπέλτη. Ο τόπος σου είναι εδώ αλλά συνάμα μπορείς να νιώσεις και ταξιδευτής του κόσμου. Θα τραβήξεις πορεία προς το βορρά ή προς το νότο; Δεν έχει σημασία. Η θάλασσα πάντα θα σε ενώνει με την ιερά γεωγραφία της Μυτιλήνης. Όχι δεν αναφέρομαι στον τόπο. Στην αύρα των ανθρώπων που ζουν εδώ αναφέρομαι. Μπορείς να την κάνεις ακόμη καλύτερη... μ’ ένα χαμόγελο , με μια αληθινή ζεστή καλημέρα. Καν’ το σήμερα. Πριν το καράβι της ζωής τραβήξει για απόσυρση. (ναι ρε αυτό είναι αισιόδοξη σκέψη)
φωτογραφία Πέτρος Τσακμάκης
