3ο Moving Frames (23-24 Σεπτεμβρίου 2011)
Το 3ο MovingFrames (23-24 Σεπτεμβρίου 2011) επικεντρώνει τη δράση του σε ένα συγκεκριμένο χώρο της πόλης της Μυτιλήνης, για να εκφράσει μέσα από τα έργα των καλλιτεχνών που θα συμμετάσχουν, τους προβληματισμούς που πηγάζουν από αυτόν. Επιλέξαμε την περιοχή των Λαδάδικων και μέσα από αυτή θα γίνει προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο το οποίο θα διαπραγματεύεται το χώρο αυτό αλλά ταυτόχρονα θα ασχοληθεί και με ευρύτερες έννοιες που διαφαίνονται από αυτόν, όπως η έννοια της μετάβασης από ένα “ζωντανό” χώρο σε ένα εγκαταλελειμμένο.
Δείτε το πρόγραμμα αρχείο pdf 3,89 MB:
Το 3ο MovingFrames επικεντρώνει τη δράση του σε ένα συγκεκριμένο χώρο της πόλης της Μυτιλήνης, για να εκφράσει μέσα από τα έργα των καλλιτεχνών που θα συμμετάσχουν, τους προβληματισμούς που πηγάζουν από αυτόν. Επιλέξαμε την περιοχή των Λαδάδικων και μέσα από αυτή θα γίνει προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο το οποίο θα διαπραγματεύεται το χώρο αυτό αλλά ταυτόχρονα θα ασχοληθεί και με ευρύτερες έννοιες που διαφαίνονται από αυτόν. Η περιοχή των Λαδάδικων υπήρξε ένας χώρος ζωντανός που αποτελούνταν κυρίως από εμπορικές αποθήκες σαπουνιού και μικροκαταστήματα πώλησης και αγοράς λαδιού, εξού και το όνομά του. Βρίσκεται κοντά στο λιμάνι και ήταν άμεσα συνδεδεμένος με την εμπορική ζωή της πόλης. Με την εκβιομηχάνιση ο χώρος αυτός άρχισε σταδιακά να περιορίζει τις δραστηριότητές του και οι μικροεπιχειρήσεις να κλείνουν ή να εγκαταλείπονταιστη φθορά του χρόνου. Σήμερα αναβιώνουν ελάχιστα καταστήματα, κυρίως σιδεράδικα καθώς η περιοχή γενικά έχει την όψη μιας παρατημένης περιοχής μέσα στο κέντρο, η οποία χρησιμοποιείται ως κενός σχεδόν χώρος για παράνομο πάρκινγκ. Μερικά καφενεία και τα εγκαταλελειμμένα κτίρια μαρτυρούν μόνο την εμπορική άνθιση και τον τρόπο ζωής ενός καιρού που έχει περάσει ανεπιστρεπτί, προς χάριν κάποιας ίσως γραφικότητας.
Το MovingFrames όπως έδρασε τις προηγούμενες χρονιές εντοπίζοντας χώρους μέσα στην πόλη πέρα από οποιαδήποτε εμπορική τους εκμετάλλευση, έτσι και τώρα επιχειρεί να τους οικειοποιηθεί αλλά και όσο το δυνατόν να εμπνευστεί από αυτούς και να τους σχολιάσει.Λαμβάνοντας υπόψιν πρακτικές που εφαρμόστηκαν σε αντίστοιχους χώρους στις μεγάλες πόλεις της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, όπου περιοχές όπως Ψυρρή, Γκάζι, Μεταξουργείο και Λαδάδικα αντίστοιχα, αποτέλεσαν πεδίο “αναμόρφωσης” μέσω του κεφαλαίου, αγοράς και πώλησης φτηνών ακινήτων και που με τη σειρά της αυτή η λογική κατέληξε στην αλλαγή της κοινωνικής σύνθεσης της περιοχής, αναδεικνύονται ερωτήματα που σχετίζονται με την διαμόρφωση του ίδιου του χώρου όσο και για τις οικονομικές και κοινωνικές πρακτικές που εφαρμόζονται σε τέτοιες περιπτώσεις.
Δεν επιδιώκουμε να εξευγενίσουμε το χώρο των Λαδάδικων στην περιοχή μας, ούτε να αλλάξουμε τη φυσιογνωμία του και των κατοίκων της αλλά να αναδείξουμε την μετάβαση, τον εκκρεμή χαρακτήρα, ενδεικτικό άλλωστε της γενικότερης περιόδου, οικονομικής, πολιτιστικής, πολιτικής. Κάτω από αυτό το πρίσμα και από την αποδοχή ότι τα Λαδάδικα είναι ένα δείγμα μιας γενικότερης αλλαγής-μετάβασης που σχηματοποιείται στους χώρους δημόσιους και μη, ακολουθώντας τον ρυθμό εξέλιξης μιας πόλης στον ελλαδικό χώρο αλλά και διεθνώς, αλλά και με δεδομένο ότι πάντα πριν από οποιαδήποτε μετάβαση υπάρχει εκείνο το σημείο που συνδέει τις δυο καταστάσεις (προηγούμενη και επόμενη και στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτό το σημείο είναι η εν λόγω περιοχή), καλούμε καλλιτέχνες που ασχολούνται με ψηφιακές μορφές τέχνης να εκφραστούν είτε πάνω σε αυτόν τον χώρο είτε με αφορμή αυτόν.
***
Η έννοια της μετάβασης θέτει για φέτος στο φεστιβάλ την θεωρητική προσέγγιση των έργων των καλλιτεχνών που θα συμμετάσχουν σε συνδιαλλαγή με τον χώρο. Ορισμένες αποθήκες θα αποτελέσουν χώρους για να ενταχτούν τα ψηφιακά έργα όμως ταυτόχρονα θα χρησιμοποιήσουμε και τις εξωτερικές επιφάνειες των κτηρίων ως καμβά. Τα στενά δρομάκια της περιοχής, οι γωνίες, οι προσόψεις θα αποτελέσουν το πεδίο για να εκφραστούν οι δημιουργοί μέσα από εικόνα, ήχο, κείμενο, βίντεο, διάδραση. Ο κύριος στόχος δεν είναι η αντιμετώπιση του χώρου με μια λογική γκαλερί ή μουσείου αλλά ο ίδιος να αποτελέσει βάση για in situ έργα.
