yle="text-align: justify;">Η Θεατρική ομάδα του ΦΟΜ συμμετέχει με την παράσταση " η σκιά του έρωτα" , εκδοχή β΄ στην 25η Συνάντηση Ερασιτεχνικών Θιάσων Αιγαίου που φέτος θα γίνει στη Συρο απο 10 - 20 Οκτωβρίου Η παράσταση, που είναι βασισμένη στον "Βέρθερο" του Γκαίτε, θα παιχτεί ξανά στη Μυτιλήνη το Σάβ. 2 την Κυρ. 3 και την Δευτ. 4 Νοεμβρίου στο θέατρο του ΦΟΜ στις 9μμ.
Η παράσταση που "ξαναβλέπει" την ερωτική σχέση αρσενικού - θηλυκού, η οποία εμφανίστηκε στην α΄ εκδοχή,
παρουσιάζει το θέμα του έρωτα εκφρασμένο αυτήν τη φορά μέσα απο το πρίσμα δύο γυναικών.
Η σκιά του έρωτα (βασισμένο στον "Βέρθερο" του Γκαίτε)
Το παράλογο στον έρωτα
Η αέναη επανάληψη
Ο μύθος του Σίσυφου
Το αίτημα της ισορροπίας
Η ευτυχία
Η αέναη επανάληψη
Η απώλεια
Η λησμονιά
Η γιορτή του ερωτευμένου
Η αέναη επανάληψη
Ο φόβος του αχανούς
Το τυχαίο …
Συντελεστές
Σκηνοθεσία , σχεδιασμός φωτισμών : Αντρέας Σεφτελής
Δραματουργική επεξεργασία : Ρόλαντ Αλεξίου
Σκηνικά – κοστούμια : Βάνια Λουκίδη
Μουσικός αυτοσχεδιασμός : Μάρω Γιαννακοπούλου
Hair styling : Jorge
Επαγγελματικό Μακιγιάζ : Μαρία Ξυπτερά
Φωτογραφία : Ηλίας Μάρκου – Κontakt creative studio
"Η ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ" - από ΠΑΡΑΣΚ. 14 ως και ΤΡΙΤΗ 18 ΔΕΚ. - στο ΘΕΑΤΡΟ ΦΟΜ - 9 μμ.
Παίζουν
Τότα Δρούζα και Στράτος Βουγιούκας
«Ο Βέρθερος» είναι ένα επιστολογραφικό μυθιστόρημα, γεμάτο λυρισμό, ορμώμενο όμως από πραγματικά γεγονότα που ενέπνευσαν τον συγγραφέα ώστε να ξετυλίξει μπροστά στα μάτια του αναγνώστη την αλήθεια του, γράφοντας ίσως βιωματικά και συγχρόνως αποστασιοποιημένος από ανθρώπους και καταστάσεις που σημάδεψαν τη πορεία της ζωής του. Έτσι ο Γκαίτε δημιούργησε ένα εσωτερικά σπαρακτικό ψυχογράφημα της ανθρώπινης προσωπικότητας, καλώντας τον ήρωα του να εξαλείψει τα όρια της φαντασίας του, προκαλώντας παράλληλες αντιδράσεις στους γύρω του και κυρίως στον ίδιο του τον εαυτό, πληρώνοντας το τίμημα της άρνησης με τον πιο τραγικό τρόπο.
Εκδόθηκε το 1774 και είναι ένα σύμβολο του κινήματος Sturm und Drang (Θύελλα και Ορμή) προάγγελου του ρομαντισμού, ο οποίος δημιουργήθηκε από την ανάγκη να διαχωριστεί από το μιμητισμό που χαρακτήριζε τους κλασικούς του 18ου αιώνα, αντιτασσόμενος στην αριστοκρατία της εποχής. Το όνομα ρομαντισμός προήλθε από τον Friedrich Schlegel, ώστε να ορίσει το νέο αυτό εκφραστικό ύφος. Η κλασική ομορφιά χάνει την αξία της και η αντικειμενικότητα δίνει τη θέση της στην έννοια του προσωπικού αισθητηρίου. Αξίωσή του ήταν η έμφαση στην πρόκληση ισχυρής συγκίνησης μέσω της τέχνης καθώς και η μεγαλύτερη ελευθερία στη φόρμα, σε σχέση με τις περισσότερο κλασσικές αντιλήψεις που υπήρχαν στην τέχνη μέχρι εκείνη την εποχή. Το κυρίαρχο στοιχείο του ρομαντισμού είναι το συναίσθημα αντί της λογικής και στην πορεία της εξέλιξης του κατέληξε να συμπεριλαμβάνει μια τέτοια ποικιλία μορφών και δημιουργών που είναι αδύνατο να συλληφθεί ως ενιαίο κίνημα. Ο «Βέρθερος» αν και ακολουθεί ή μάλλον πιο σωστά προηγείται μιας ρομαντικής κατεύθυνσης, ανάγκασε τον Γκαίτε στην πορεία του να απορρίψει τον ρομαντισμό και εν μέρει το ρομαντικό στοιχείο της δικής του ψυχής, επιχειρώντας να ξορκίσει τους δικούς του δαίμονες. Ο Γκαίτε κάποτε επισήμανε ότι «το κλασικό είναι υγιές, το ρομαντικό είναι άρρωστο» και αφιέρωσε μεγάλο μέρος του έργου του για να αποδείξει την αλήθεια αυτής της απόφανσης. Αυτό το εγχείρημα προσπαθεί να περάσει πρώτα μέσα από το «Βέρθερο» καθώς και μέσα στον «Φάουστ», με τον πρώτο να επιτυγχάνει μεγάλη αποδοχή ενώ με τον δεύτερο, ο οποίος ποτέ δεν κατανοήθηκε επαρκώς, να μην γίνεται αποδεκτός από τους ρομαντικούς. Αναφορές μέσα στον «Βερθερο» παραπέμπουν κατευθείαν στο «Φάουστ», το έργο της ζωής του που ολοκληρώθηκε λίγο πριν το θάνατό του το 1832. Το κείμενο λοιπόν είναι γραμμένο στο πρώτο ενικό πρόσωπο, κάνοντας τον αναγνώστη να θεωρεί τον εαυτό του τον παραλήπτη των επιστολών δένοντάς τον έτσι με τον ήρωα ενώ κάποιες φορές φαντασία και πραγματικότητα μοιάζουν τόσο, ώστε να μπερδεύουν και τους δυο. Σημαντικό είναι, το ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε το χρόνο γραφής του συγκεκριμένου έργου, όταν στο όνομα του ρομαντισμού, οι νέοι της εποχής θυσίαζαν τη ζωή τους αρνούμενοι να προδώσουν τις αρχές του. Η μετάφραση του «Τα πάθη του νεαρού Βέρθερου» είναι από τη Στέλλα Νικολούδη όπου τιμήθηκε με το Βραβείο Μετάφρασης, ενώ η έκδοση είναι κάτι παραπάνω από άρτια παρουσιάζοντας πολλές από τις παραπομπές και τις αναφορές που υπάρχουν στο βιβλίο. Μέσα από στοιχεία και σημειώσεις η έκδοση προσπαθεί όσο μπορεί να βοηθήσει τον αναγνώστη να κατανοήσεις μέρος του μεγαλείου του εν λόγο αριστουργήματος και λέω όσο μπορεί, αφού οι παράμετροι και οι συμβολισμοί του, έχουν απασχολήσει μέσα στα χρόνια εκατοντάδες πανεπιστήμια και ερευνητές που αφιέρωσαν τη ζωή τους πάνω στο «Βέρθερο» και τη σημασία του.
