Απομονωμένα ή απλά μοναχικά παιδία;

Δεν σημαίνει πάντα πως ένα μοναχικό παιδί είναι απομονωμένο. Είναι, λοιπόν,  πολύ σημαντικό να γίνει αυτός ο διαχωρισμός ανάμεσα στα απομονωμένα και στα μοναχικά παιδιά. Και πως μπορεί να γίνει αυτό; Απαντώντας στο ερώτημα αν το παιδί μένει μόνο του από επιλογή ή λόγω απόρριψης. Και αυτό θα μπορέσετε να το απαντήσετε παρατηρώντας απλά τη διάθεση του. Τα απομονωμένα παιδιά είναι θλιμμένα, φοβισμένα και συνεχώς μόνα τους. Τα μοναχικά παιδιά, απ’ την άλλη, δεν χρειάζονται τα άλλα παιδιά για να ευχαριστηθούν το παιχνίδι. Παίζουν μόνα τους, το διασκεδάζουν και αυτό είναι το πλεονέκτημα τους έναντι των απομονωμένων παιδιών.

Η απομόνωση είναι πολύ συχνά, αλλά όχι πάντα, αποτέλεσμα του εκφοβισμού στο σχολικό περιβάλλον. Παιδιά μαζεμένα, συνεσταλμένα και ντροπαλά συνήθως χλευάζονται και κοροϊδεύονται από τους «νταήδες» του σχολείου, με αποτέλεσμα να κλείνονται ακόμα πιο πολύ, να είναι μόνα στην τάξη, μόνα στο διάλειμμα, μόνα στην εκδρομή. Αν δεν υπάρχει εκφοβισμός, ίσως τότε να μιλάμε για μοναχικά παιδιά.

Πως μπορεί να βοηθήσει ο γονιός και ο εκπαιδευτικός;

• Θα πρέπει να μάθουν στα παιδιά να συνομιλούν με τους συνομηλίκους τους για θέματα που είναι κοινά και τους ενδιαφέρουν, όπως πχ χόμπι, μουσική, παιχνίδια, ταξίδια, αθλητισμός κ.ά.
• Να προετοιμάσουν το παιδί ότι οι άνθρωποι δεν είναι τέλειοι ώστε να μην έχει υπερβολικές προσδοκίες από τους υποψήφιους φίλους του, προλαμβάνοντας έτσι και τις ενδεχόμενες απογοητεύσεις από τις φιλίες του.
• Να μάθει να στρέφεται στους ενήλικες (γονείς και δασκάλους)  για βοήθεια, αλλά με ένα όριο που δεν θα κάνει το παιδί εξαρτημένο από εκείνους.
• Ο εκπαιδευτικός θα μπορούσε να βάλει το απομονωμένο παιδί να δουλέψει μαζί με κοινωνικά παιδιά.
• Γονείς: Μην απαξιώνετε αυτό που ζει το παιδί σας λέγοντας του πχ «Μην ανησυχείς, δεν είναι τίποτα, μην κάνεις έτσι κλπ». Βιώνει ήδη την απόρριψη και την εγκατάλειψη και σας έχει σίγουρα ανάγκη. Μην τα απορρίπτετε κι εσείς.
• Αναγνωρίστε στο παιδί ότι η απόρριψη πληγώνει , ότι είναι μέρος της ζωής, ότι συμβαίνει σε όλα τα παιδιά, ότι μπορεί να ξεπεραστεί και ότι μπορεί να βρει φίλους με τους οποίους θα ταιριάζει πολύ και θα περνάει καλά μαζί τους.
• Προσπαθήστε να φέρεται το παιδί σε επαφή με παιδιά από το φιλικό σας περιβάλλον. Είναι καλύτερη η εξατομικευμένη επαφή με ένα παιδί παρά με μια ολόκληρη παρέα.
• Συζητήστε μαζί του και ακούστε προσεκτικά τι έχει να σας πει. Σιγουρευτείτε ότι αισθάνεται την αγάπη και την υποστήριξη που του παρέχετε.

Το πρόβλημα με τα απομονωμένα παιδιά συχνά ανάγεται σε δυσκολίες στο σπίτι όπως πχ φωνές, βρισιές ή έλλειψη επικοινωνίας με το παιδί. Έτσι το παιδί σχηματίζει αρνητική αυτοεικόνα, αλλά και η δεν εκλαμβάνει τα ερεθίσματα και τις δεξιότητες που θα το βοηθήσουν να μάθει να σχετίζεται.

Προβληματιστείτε, λοιπόν, σε κάτι τελευταίο. Εσείς ως γονείς αυτών των παιδιών είστε κοινωνικοί; Ποιος είναι ο τρόπος που σχετίζεστε και συνεπώς έχει δει το παιδί σας από εσάς;

* Η Ειρήνη Χατζηαναγνώστου είναι Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια παιδιών- εφήβων- ενηλίκων, και εξειδικευμένη στη Νόσο Alzheimer. Εργάζεται στο δικό της Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχοθεραπείας «Ψυχή & Λόγος» στην οδό Καβέτσου 13, Μυτιλήνη. Τηλέφωνο επικοινωνίας: 2251104284. Περισσότερες πληροφορίες στο eirinichatzianagnostou.blogspot.gr

Η Ειρήνη Χατζηαναγνώστου αρθρογραφεί κάθε Παρασκευή στο Lesvosnews.net