Από το Κέντρο Υγείας Καλλονής μέχρι το Νοσοκομείο Μυτιλήνης και το κυρ- Γιώργη από το Πέραμα
Οι φίλοι του «Αλατιού» γνωρίζουν ότι δεν συνηθίζω να απασχολώ αυτόν τον χώρο με θέματα προσωπικά, καθώς θεωρώ ότι η συγκεκριμένη σελίδα έχει κυρίως ενημερωτικό χαρακτήρα σχετικά με το περιεχόμενο και τους συντελεστές της εκπομπής. Όμως, καθώς για λόγους αρχής δεν διατηρώ προσωπική ιστοσελίδα, επιτρέψτε μου σήμερα μιαν εξαίρεση, για να αναφερθώ στην πρόσφατη εμπειρία μου από το δημόσιο σύστημα υγείας στο νησί της Λέσβου.
Φτάνοντας την περασμένη εβδομάδα για διακοπές, ένας έντονος πόνος στην κοιλιά με οδήγησε αρχικά στο Κέντρο Υγείας Καλλονής και από εκεί, εσπευσμένα μ’ ένα ασθενοφόρο, στο «Βοστάνειο» Νοσοκομείο της Μυτιλήνης. Και στα δύο μέρη, μέσα σε πολύ σύντομο χρόνο, έγιναν όλες οι απαραίτητες διαγνωστικές εξετάσεις (από αιματολογικές και ακτινογραφίες μέχρι και αξονική). Η διάγνωση για «γαγγραινώδη οξεία σκωληκοειδίτιδα» με άμεσο κίνδυνο περιτονίτιδας δεν άφηνε πολλά περιθώρια για μεταφορά στην Αθήνα και σε χρόνο-ρεκόρ βρέθηκα στο χειρουργείο!
Τις ημέρες της νοσηλείας μου στη Χειρουργική Κλινική του «Βοστάνειου», σ’ έναν χώρο πεντακάθαρο και φροντισμένο, είχα την ευκαιρία να εκτιμήσω άμεσα τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΑΓΩΝΑ που κάνουν ΟΛΟΙ οι λειτουργοί της δημόσιας υγείας στα περιφερειακά νοσοκομεία. Από τους γιατρούς και το υπόλοιπο υγειονομικό προσωπικό, τις νοσηλεύτριες, τους νοσηλευτές μέχρι τις καθαρίστριες, τις τραπεζοκόμους και τους φύλακες. Παρά τις εξαντλητικές υπερωρίες, τις πενιχρές αμοιβές, την αφόρητη γραφειοκρατία… Είναι ένας ολόκληρος κόσμος ταγμένος, ο καθένας από το δικό του μετερίζι, στην ανακούφιση των ασθενών που τους εμπιστεύονται ό,τι πολυτιμότερο έχουν!
Ας μου επιτραπεί μια ξεχωριστή αναφορά στον εξαιρετικό γιατρό που με χειρούργησε, τον Απόστολο Ανδρονίκου, καθώς και σε δύο από τις ακάματες νοσηλεύτριες, την Ειρήνη και τη Βάσω…
Αισθάνομαι την ανάγκη, και από αυτή τη θέση, να τους εκφράσω τη βαθιά ευγνωμοσύνη και τις ευχαριστίες μου, αναγνωρίζοντας και τιμώντας στο πρόσωπό τους τον καθημερινό αγώνα ΟΛΩΝ ανεξαιρέτως των λειτουργών της δημόσιας υγείας στην Περιφέρεια. Ιδιαιτέρως σ’ ένα σύστημα που τόσο σκληρά δοκιμάστηκε από την πανδημία αλλά –στην περίπτωση της Λέσβου- και από τα κύματα των προσφύγων και των μεταναστών.
Από την καλοκαιρινή αυτή «περιπέτεια» κρατάω την αίσθηση της αξιοπρέπειας και της αισιοδοξίας που μου ενέπνευσαν για την Ελλάδα «που αντιστέκεται κι επιμένει». Και την απόλυτη ανάγκη να ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΕΙ ΑΠ’ ΟΛΟΥΣ και ν’ αναδειχτεί η δημόσια υγεία ως ΚΟΙΝΟΧΡΗΣΤΟ ΑΓΑΘΟ και όχι ως επιλεκτικό προνόμιο μόνον όσων δύνανται ή αναγκάζονται (συχνά με μεγάλες θυσίες) να καταφεύγουν στην ιδιωτική περίθαλψη.
Τέλος, θα κρατήσω, από το διπλανό κρεβάτι, τη φωνή του κυρ-Γιώργη, του ψαρά από το Πέραμα που, αν και σοβαρά χειρουργημένος, παρέμενε …λαλίστατος και τραγουδούσε για τη «βάρκα μας την κουρελού»!.. Μας έχει καλέσει για ένα μυτιληνιό γλέντι με ούζο και σαρδέλες Καλλονής, όπως και οι αγαπημένοι φίλοι από τον Μεσότοπο που δεν προλάβαμε φέτος να τραγουδήσουμε παρέα και να απολαύσουμε τις βουτιές στο Ταβάρι. Να ευχηθούμε υγεία σε όλους και ν’ αξιωθούμε να ξαναβρεθούμε γεροί και δυνατοί σ’ αυτό το υπέροχο νησί με τους μερακλήδες ανθρώπους!
Λάμπρος Λιάβας 26/7/2023
