Δακοκτόνια από την Περιφέρεια και όχι από τους εργολάβους ζητάει η Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Λέβου
Επειδή τελευταία στα μέσα ενημέρωσης του νησιού γίνεται πολύς λόγος και διατύπωση απόψεων για τη δακοκτονία, η Ομοσπονδία αισθάνεται την ανάγκη να καταθέσει για άλλη μια φορά τη δική της θέση σχετικά με τον τρόπο που πρέπει να γίνεται η δακοκτονία. Για να τελειώνουμε με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε με τον σημερινό τρόπο εκτέλεσης του έργου και τη παραδοχή όλων για την αποτυχία αυτού τη τελευταία δεκαετία υπάρχουν συγκεκριμένες και απολύτως ρεαλιστικές προτάσεις.
Πρώτα ας απαριθμήσουμε τα «εσκεμμένα» λάθη:
- Ελλιπή κρατική χρηματοδότηση με συνέπεια μειωμένο προσωπικό και ημέρες εργασίας με αποτέλεσμα να μην καλύπτετε ούτε το ¼ του ελαιώνα.
- Καθυστερήσεις και ενίοτε ελλείψεις σε φάρμακα.
- Μη ένταξη των βιολογικών ελαιοκτημάτων στο έργο, αφού σήμερα υπάρχουν διαθέσιμα βιολογικά σκευάσματα.
- Με τα σημερινά οικονομικά δεδομένα να δίνονται στους εργαζόμενους μεροκάματα πείνας χωρίς να μετράνε στο συνταξιοδοτικό ένσημο ( και μετά να γκρινιάζουμε ότι δεν βρίσκουμε εργάτες).
- Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα είναι η αναδοχή του έργου σε εργολάβους σύμφωνα με την πάγια πολιτική όλων των κυβερνήσεων μέχρι σήμερα να βγάζουν την ουρά τους έξω από κάθε τι είναι αναγκαίο και συμφέρον για τον λαό για να δίνουν ζεστό χρήμα σε ιδιώτες αφού νομίζουμε ότι δεν υπάρχουν αυταπάτες για το πως αυτοί διαχειρίζονται τα χρήματα μας. (Όχι φυσικά για τη ψυχή της μάνας τους που λέει και ο σοφός λαός)
Πάγια θέση της Ομοσπονδίας αλλά και του οργανωμένου αγροτικού κινήματος σε όλη τη χώρα, σε όλες τις ελαιοπαραγωγικές περιφέρειες, την οποία έχουμε καταθέσει σε Υπουργούς Αγροτικής Ανάπτυξης, σε περιφερειακά συμβούλια, σε διαφορετικές περιφερειακές αρχές είναι το έργο της δακοπροστασίας του ελαιώνα συνολικά (αφορά και τη παγιδοθέτηση), να γίνετε από τις περιφέρειες με ευθύνη και έλεγχο του κράτους, με πλήρη χρηματοδότηση, πλήρης στελέχωση με εργατικό – επιστημονικό προσωπικό και για όσους ψεκασμούς απαιτούν οι κλιματολογικές συνθήκες, ο πληθυσμός και η προσβολή του εντόμου. Μεροκάματα αξιοπρεπή και δωρεάν σύγχρονα μέσα προστασίας. Η δακοκτονία πρέπει να γίνετε μαζικά στοχευμένα και συγχρονισμένα σε όλη την ελαιοκομική περιφέρεια για να υπάρχει πραγματική προστασία. Για τα κλειδωμένα ελαιοκτήματα που συχνά προτάσσετε ως δικαιολογία, υπάρχουν λύσεις αν πραγματικά ασχοληθούμε με το πρόβλημα. Οι δικαιολογίες που συχνά ακούμε ότι οι νόμοι δένουν τα χέρια της Περιφέρειας, βάζοντας εμπόδια στη πρόσληψη προσωπικού, αργούν οι διαδικασίες και διάφορα τέτοια, απλά απαντάμε ότι οι κυβερνήσεις ψηφίζουν τους νόμους και τα άρθρα τους οι οποίοι με τη σειρά τους προβάλλουν τα εμπόδια. «Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει». Α ρε σοφέ λαέ!
Η Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Λέσβου καλεί όλους τους ελαιοπαραγωγούς να οργανωθούν για να αυξήσουμε τη πίεση προς τη κυβέρνηση να σταματήσει να επιρρίπτει σ’ εμάς την «ατομική ευθύνη», να δει επιτέλους σοβαρά και να αναλάβει υπεύθυνα τη προστασία του πιο αναγνωρισμένου αγροτικού προϊόντος της χώρας μας παγκοσμίως , ΤΟ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ.
----
Διαβάστε εδώ το άρθρο του Lesvosnews.net που αποτέλεσε αντικείμενο συζητήσεων
