Κολυμβητήριο Μυτιλήνης : Ένα πελώριο μνημείο…ανευθυνότητας..

Γράφει ο Γιώργος Παυλακέλλης 

Έπρεπε λοιπόν να βρεθεί μια «πολιτικά ορθή» λύση ώστε αυτό το πολύπαθο κολυμβητήριο της Μυτιλήνης να κλείσει. Από νωρίς φάνηκε ότι στο τέλος κάτι τέτοιο θα συνέβαινε τελικά και μάλιστα γι’ αυτούς που παρακολούθησαν από κοντά τα τεράστια λειτουργικά προβλήματα της περσινής χρονιάς, με το Δήμο Λέσβου (sic!) να δηλώνει off the record αλλά και επίσημα ότι δεν υπάρχουν χρήματα για την συντήρηση, την λειτουργία τον καθαρισμό και την θέρμανσή του και ότι είναι ένα δαπανηρό πρόβλημα από το οποίο πρέπει να απαλλαγεί.

Τώρα λοιπόν βρέθηκε η απόλυτη δικαιολογία.. «Στατικά ανεπαρκές» το κτήριο. Τέλος. Ποιός γονιός μπορεί να αρθρώσει κουβέντα όταν πρόκειται για την ασφάλεια των παιδιών του; Μπράβο κύριοι που ξαφνικά αποφασίσατε να προστατέψετε τους δημότες σας, έστω και με πέντε χρόνια καθυστέρηση και βέβαια.. να εξοικονομήσετε χρήματα από τη μη λειτουργία του μήπως και κλείσετε καμία από τις μαύρες τρύπες που οι προκάτοχοί σας και εσείς δημιουργήσατε.

Κλείνει λοιπόν ένας χώρος ζωής, σύμβολο της Μυτιλήνης και των παιδιών της, για γενιές ολόκληρες.. και θα μείνει εκεί..να διαλύεται σιγά σιγά ως ένα υπέροχο μνημείο της κακοδιαχείρισης και της ανευθυνότητας ορισμένων καθώς και των πολιτικών τους επιλογών και της έλλειψης ικανότητας..Και βέβαια, το οτι η Λεσβιακή κολύμβηση και η υδατοσφαίριση, θα τελειώσει επι των ημερών σας, μάλλον δεν σας λέει κάτι τώρα…θα πεί όμως πολλά στις γενιές αυτού του τόπου που θα έρθουν. 

Και έχει πλάκα, μέσα στη θλίψη, να σκεφτεί κανείς το ότι, αν κρίνονταν στατικά ανεπαρκές κάποιο από τα ακριβονοικιασμένα κτήρια που στεγάζονται οι υπηρεσίες  και οι διάφοροι οργανισμοί σας και χρήματα θα βρισκόταν για την αποκατάστασή τους και πρώτη προτεραιότητα θα ήταν. Ομως το οτι στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, στην Ελλάδα της κρίσης των αξιών, ένας χώρος ζωής λιγότερος δεν κάνει το αυτί κανενός να ιδρώνει.

Και βέβαια για να λέμε τα πράγματα με τ’όνομά τους..φταίμε όλοι εμείς. Ολοι εμείς που χρόνια βλέπουμε και δεν μιλαμε. Που βολευόμαστε με την κατάντια μας.. Που δεν διεκδικούμε..

Εχει απίστευτο ενδιαφέρον λοιπόν τώρα, να παρακολουθήσει κανείς την πορεία των πραγμάτων. Θα βγεί άμεσα το πόρισμα; Θα γίνει άμεσα ανάθεση μελέτης αποκατάστασης της στατικότητας του; Θα πιεστεί ασφυκτικά η Πολιτεία να δοθεί το κοντύλι για την άμεση αποκατάστασή του;…Η θα μπεί βαθιά στο συρτάρι των «τελειωμένων» υποθέσεων με το αίσθημα της ανακούφισης από το πρόβλημα; Για να δούμε…