50 Αποχρώσεις του Γκρι : χορηγώντας αυστηρά δοσολογημένες φαντασιώσεις
Γράφει ο Γιώργος Τυρικός Εργάς
Ορισμένα βιβλία έχουν φτιαχτεί με προσοχή από ευφυείς εμπόρους μεγάλης πείρας και διορατικότητας. Είναι από μόνα τους μικρά αριστουργήματα στον τομέα τους. Είναι προορισμένα να εξυπηρετήσουν άψογα έναν πολύ-πολύ συγκεκριμένο σκοπό -το κέρδος- αναφερόμενα με ακρίβεια σε ένα κοινό το οποίο φτιάχνεται γενιές τώρα έτσι ώστε να καταναλώνει με ευχαρίστηση συσκευασμένες ιδέες και αντικείμενα.
Εν προκειμένω, το βιβλίο, που τώρα βγαίνει και σε ταινία, είναι θαυμαστό από εμπορική-χρηστική άποψη. Αναφέρεται στην δυτική, κατά βάση, συντηρητική μάζα γυναικών η οποία σε αριθμούς αποτελεί την πλειοψηφία.
Οι "πενήντα αποχρώσεις του γκρι" βέβαια έχουν να κάνουν με τη λογοτεχνία όσο τα τηγανόλαδα του KFC με την κουζίνα της θείας μου στην Κάλυμνο. Και εννοείται, αυτό δε σημαίνει πως δεν είναι "νόστιμο" βιβλίο. Το βιβλίο, και η ταινία, παίζουν με την αυστηρά δοσολογημένη χορήγηση φαντασιώσεων σε απολύτως αποστειρωμένο περιβάλλον. Καμουτσικίες δίχως πόνο και αμυχές.
Κάμα-σούτρα στάσεις χωρίς κοψομεσιάσματα. Όργια δίχως τον καλό Θεούλη να σε κατακεραυνώνει από ψηλά. Πέη απολύτως καθαρά και καλοντυμένα (αρκούντως πλούσια και πατριαρχικά, να μη ξεχνιόμαστε).
Νοστιμιά πραγματική για ένα γυναικείο κοινό αρκετά στρουμπουλό, αρκετά χειραφετημένο, αρκετά απελευθερωμένο ώστε να είναι απαραίτητο στη μέση εταιρία κατεψυγμένης πίτσας, πλυντηρίων 435 προγραμμάτων και έξυπνων καλσόν, θαυματουργών λιποδιαλυτικών χαπιών αλλά και θαυματουργών αγίων εικόνων που λυπούνται αν κάνεις σεξ πριν τον γάμο. Το χαρμόσυνο μήνυμα είναι πως ορισμένοι κακόμοιροι, έστω και για μια-δυο νύχτες θα μπορέσουν να απολαύσουν φευγαλέα καμιά "ανωμαλία" από αυτές με τις οποίες αυνανίζονται κρυφά βλέποντας πορνό στο διαδίκτυο αλλά δεν συζητάνε καν με τις αγαπημένες τους.
Τουλάχιστον θα μπορούν, δικαιωματικά, να το προσδοκούν (και κάπως διακριτικά να το απαιτήσουν) αφού θα αντέξουν να δουν την ταινία μαζί με την εκστατική, ιεροκρυφίως ερεθισμένη καλή τους. Ακόμα και οι "ψαγμένοι", ω θεοί, ίσως ακόμα και εγώ ο "έξυπνος", θα το απολαύσουμε το δίχως άλλο! Θα το πληρώσουμε, άλλωστε. Βγάζω το καπέλο στους δημιουργούς. Πως να μην εντυπωσιαστεί κανείς από τόση ραφιναρισμένη σαπίλα;
