Το άγιο νερό της Λέσβου
της Ελίνας Γαληνού
Εκτός από τις άλλες φυσικές και πολιτισμικές ομορφιές της η Λέσβος, παρουσιάζει γεωλογικό ενδιαφέρον όχι μόνο για το περίφημο Απολιθωμένο Δάσος της, αλλά και για τις ιαματικές της πηγές. Σε όλο το νησί, υπάρχουν περί τις 33 θερμές πηγές. Οι πιό γνωστές απ΄αυτές, είναι της Θερμής, του κόλπου της Γέρας, του Πολυχνίτου, του Αη-Γιάννη Λισβορίου, της Εφταλούς στη Μήθυμνα (Μόλυβος), του Γαβαθά και της Παναγιάς της Κρυφτής στο Παλαιοχώρι. Αυτά τα μέρη, είναι ονομαστά και για τη φυσική τους ομορφιά... Το ιαματικό νερό που αναβλύζει απ΄αυτές τις πηγές, έχει αποδειχτεί εξαιρετικά αποτελεσματικό στην θεραπεία διαφόρων ασθενειών, γι΄αυτό και το ονόμασαν "άγιο νερό". Ειδικοί επιστήμονες που επισκέφτηκαν κάποτε το νησί και εξέτασαν τις ιδιότητες αυτού του νερού, διαπίστωσαν ότι οι πηγές είναι από τις καλύτερες της Ευρώπης. Ο Γερμανός επιστήμονας Landerer, ο οποίος είχε επισκεφτεί το νησί το 1845, ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το φαινόμενο του ιαματικού αυτού νερού και της σύστασής του. Πρόκειται για νερό με πάμπολλες ιαματικές ιδιότητες. Εκτός από τις νεφρολογικές παθήσεις και την ασθένεια του διαβήτη, ενδείκνυται για θεραπεία σε γυναικολογικά προβλήματα, κυκλοφοριακό, δερματικά, αρτηριακή πίεση και αρτηριοσκλήρωση. Είναι ιδιαίτερα ευεργετικό για τις οστικές παθήσεις και για τα βρογχικά, αλλά γενικά θεωρείται ασφαλής θεραπεία για σχεδόν όλες τις ασθένειες. Ο πλούτος των συστατικών του, το καθιστά ξεχωριστό από άποψη περιεκτικότητας και ιδιοτήτων. Οι ιδιότητες του νερού αυτού, αναφέρονται με λεπτομέρειες σε αρχαία συγγράμματα των Λεσβίων επιστημόνων Γληνού και Θεοφράστου, ιδίως για τις πηγές του κόλπου της Γέρας και της Θερμής. Οπως διαπιστώνει κανείς, η φύση στη Λέσβο υπήρξε εξαιρετικά γενναιόδωρη. Η δημιουργία αυτών των πηγών είναι ένα ακόμα αποτέλεσμα της έντονης ηφαιστειακής δράσης στο χώρο του νησιού, γεγονός που εξηγεί την μεγάλη γεωλογική ανακατάταξη που πραγματοποιήθηκε στην περιοχή. Το ιαματικό νερό, είναι κατά 95% μετεωρικής προέλευσης και 5% μαγματικής. Στα παλιότερα χρόνια, οι συγκεντρώσεις στα λουτρά και τις ιαματικές πηγές, αποτελούσαν συνήθεια των ντόπιων παραθεριστών που τα επισκέπτονταν σε τακτές χρονικές περιόδους, ζώντας κοντά στη φύση και απολαμβάνοντας τις ιδιότητες του "άγιου νερού". Σήμερα όμως, οι παλιές συνήθειες έχουν χαθεί και οι άνθρωποι μετατόπισαν τις προτιμήσεις τους στην υλική αφθονία του βιομηχανικού πολιτισμού. Το σημερινό θέαμα των πηγών αυτών στη Λέσβο, δεν παρουσιάζει παρά μια εικόνα εγκατάλειψης. Η παντελής απουσία ανθρώπινης ψυχής τρομάζει με τη σιωπή της στους χώρους των ρημαγμένων από τη φθορά του χρόνου ιαματικών πηγών. Και το άγιο νερό των 33 πηγών της Λέσβου, μένει αναξιοποίητο, γιατί ελάχιστοι από τους σημερινούς ανθρώπους το θυμούνται ή το γνωρίζουν. Ομως, η περιφρόνηση στις προσφορές της φύσης, είναι μεγάλο σφάλμα και μεγάλη ανευθυνότητα
