Αντιπυρική περίοδος

του Κώστα Βελούτσου

Από την 1^η του Ιούνη άρχισε  σιγά-σιγά η μετάβαση στην καλοκαιρινή περίοδο. Θεωρητικά και όχι πρακτικά τουλάχιστον απ’ ότι δείχνει ο καιρός των τελευταίων ημερών. Για μας τους πυροσβέστες έχει ήδη ξεκινήσει από μέρες. Τα σχέδια επέμβασης είναι έτοιμα καιρό τώρα, και περιμένουν την πιστή εφαρμογή τους αν και εφόσον χρειαστεί.  Κάθε τέτοια περίοδο όλοι εμείς ευχόμαστε κι ελπίζουμε να πάνε όλα καλά, κάνοντας παράλληλα τον σταυρό μας, και εναποθέτοντας όλες μας τις ελπίδες για μια καλή αντιπυρική περίοδο, στους Αγίους προστάτες μας, τους Τρεις Παίδες εν Καμίνω.  Εδώ στο νησί, και προς μεγάλη μας τιμή, έχουμε πολλούς αγίους γνωστούς για τα θαύματά τους στο πανελλήνιο, οπότε η προστασία μας από Εκείνους είναι κάθε χρόνο δεδομένη. Τους δοξάζουμε, και διαμέσου των προσευχών μας, τους ευχαριστούμε που αποδεδειγμένα είναι στο πλευρό μας όλα αυτά τα χρόνια.  Και ευτυχώς που είμαστε σε καλά χέρια, διότι αν περιμέναμε από αυτά της πολιτείας θα ήμασταν χαμένοι από χέρι.  Όπως έχουν χαθεί συνάδελφοι την ώρα του καθήκοντος ή έχουν τεθεί εκτός υπηρεσίας από σοβαρά υπηρεσιακά  λάθη δυστυχώς μη αναστρέψιμα. Περιουσίες έχουν εξαφανιστεί, δάση αφανίστηκαν εν ριπή οφθαλμού, αφού ο «στρατηγός» άνεμος ήταν τελικά σαρωτικός απ’ ότι αποδείχθηκε.  Το κράτος κωφεύει από τις φωνές μας, μα το χειρότερο όλων είναι πως δεν βλέπει. Χρόνια οι κρατικοί φορείς μας υπόσχονται, αναγνωρίζουν(;) το δύσκολο έργο μας ή λένε πως μας συμπαθούν, αλλά ως εκεί. Τις ελλείψεις μας σε έμψυχο και άψυχο υλικό κάθε χρόνο τις κάνουμε γνωστές στους υπεύθυνους, αλλά όπως φαίνεται φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Οι πολιτικοί, μας θυμούνται όταν υπάρχει προεκλογική περίοδο, κι έχουμε πρόσφατο το παράδειγμα που σύσσωμοι ήταν δίπλα μας για τους γνωστούς λόγους, αλλά τα προβλήματα παραμένουν άλυτα εδώ και πολλά χρόνια.  Κι αν τα μέσα που έχουμε στη διάθεσή μας δεν επαρκούν, το φιλότιμο φτάνει και περισσεύει απ’ όλους μας, κι έτσι στο τέλος κάθε αντιπυρικής περιόδου ο απολογισμός, ως δια μαγείας, είναι πάντα θετικός.  Μιλάω για το νησί μας, τη Λέσβο, διότι αλλού τα πράγματα δεν είναι τόσο καλά. Και δεν εννοώ πως οι εκτός νησιού συνάδελφοι στερούνται από φιλότιμο, ίσα-ίσα που και σ’ αυτούς υπάρχει και μάλιστα με το παραπάνω.  Παραδείγματα πολλά, και στη «γειτονιά μας» στη Χίο, όπου πρόπερσι κάηκε σχεδόν το μισό νησί και από εκεί πέρασε σχεδόν όλη η πυροσβεστική Ελλάδα, για να συνδράμει στο έργο της κατάσβεσης.  Η Αττική κάθε χρόνο φλέγεται από τον Μαραθώνα, την Βαρυμπόμπη  και τον Υμηττό, και στην Ηλεία ζήσαμε ό, τι χειρότερο μπορούσε να συμβεί, αφού από την καταστροφική αυτή πυρκαγιά χάθηκαν και ανθρώπινες ζωές πέραν όλων των άλλων. Το έργο το έχουμε δει και το ξαναβλέπουμε κάθε χρόνο, κάπου προς τα μέσα του Ιούλη και τον Αύγουστο, με τους ίδιους πάντα πρωταγωνιστές.  Το κράτος  φροντίζει να είναι εκεί, κάνοντας δηλώσεις, όπως άλλωστε και η αντιπολίτευση, και τα σχόλια τους γνωστά και χιλιοειπωμένα, αφού τα έχουμε ακούσει εκατοντάδες φορές.  Όταν όμως σβήσουν οι προβολείς των μεγάλων καναλιών, όλα ξεχνιούνται και τα λόγια τους γίνονται στάχτες σαν κι αυτές που αφήνουν πίσω τους οι μεγάλες πυρκαγιές.

Τα κονδύλια για την πρόληψη, για την καταστολή των πυρκαγιών και για αντιπλημμυρικά έργα ποτέ δεν φτάνουν, επαρκούν όμως για άλλες ανάγκες του κρατικού μηχανισμού που όλοι μας πολύ καλά γνωρίζουμε. 

Τα αναπάντητα ερωτήματα πολλά, αλλά επειδή το καθήκον είναι πάνω από όλα, για μια άλλη καλοκαιρινή περίοδο είμαστε αναγκασμένοι με τα λίγα αυτά που διαθέτουμε να φωνάξουμε πρώτοι από όλους, ότι θα είμαστε εκεί παρά τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε.  Μέχρι πότε όμως θα στηριζόμαστε στους Αγίους του τόπου μας, και όχι στα πυροσβεστικά μέσα; Ως πότε το φιλότιμο και μόνο θα είναι ικανό για σβήσουν οι εστίες κάθε πυρκαγιάς μικρής ή μεγάλης;