Έρωτας στο απόσπασμα

Γράφει η Τζώρτζια Ρασβίτσου *

Πολλά διεκδικούν τον τίτλο του ηθικού αυτουργού δολοφονίας του έρωτα: ο γάμος, η οικογένεια, ο καπιταλισμός, η εκκλησία, το διαδίκτυο,  κ.α. Κι όμως, όλ’αυτά που τον σκοτώνουν, το καθένα με τον δικό του τρόπο, τον χρησιμοποιεί με ιδιοτέλεια.

Κι ενώ ο έρωτας, είναι μια μορφή κοινωνικής σχέσης,  όπως όλες οι ανθρώπινες  σχέσεις, οι άνθρωποι για κάποιο λόγο έχουν από αυτόν υπερβολικές απαιτήσεις. Αυτό που μου είναι δύσκολο να καταλάβω είναι με ποια λογική οι άνθρωποι, έχουν την απαίτηση να βρουν την ελευθερία στον έρωτα κι όχι, για παράδειγμα, στην εργασία. Πώς οι ίδιοι άνθρωποι που  ανέχονται έναν εργοδότη να τους απομυζεί  επειδή τους πληρώνει, αρνούνται ν’ανεχτούν έναν έρωτα εξουσιαστή που τους απογειώνει.

Κι ο καπιταλισμός, μέσα από διαφημίσεις σοκολάτας, δανείων, διακοπών, ύπουλα κολλάει παντού μια τσόντα ελευθερίας και έρωτα, φτιάχνοντας ένα καινούριο όπιο, τον μύθο του σύγχρονου έρωτα: Απλός, εύκολος, αναλώσιμος.

Οι νέοι της εποχής μας, χαμένοι μέσα στη μαστούρα του διαδικτύου, μαϊμουδίζοντας πρότυπα, είναι  ευτυχείς μέσα στην ερωτοφανή εποχή που μεγαλώνουν. Βιώνουν τον έρωτα με τον δικό τους τρόπο, λιγότερο προβληματισμένοι, με νέα ταμπού, αλλά πολύ πιο ανώδυνα από τα δικά μας.

Σίγουρα πιο ξέγνοιαστοι από μας,  που είχαμε το δικό μας όπιο της επανάστασης  στον έρωτα εξουσιαστή, πασχίσαμε ν’ ανατρέψουμε τη στρατηγική του, τους ρόλους εξουσίας, το καθεστώς ιδιοκτησίας του, την αντιπαλότητά του. Όσοι ξύπνησαν, νωρίς ή αργά, κατάλαβαν ότι ο έρωτας από μόνος του είναι και εξουσία και ιδιοκτησία και αντιπαλότητα, που η αντίσταση τον καταργεί και ο ιδεαλισμός τον σκοτώνει.

«Δυστυχώς την ιστορία δεν τη γράφουν οι ζεστές κλίνες». Άλλοι έρωτες αλλάζουν τον κόσμο…

----

* Η Τζ. Ρασβίτσου είναι συμβολαιογράφος