Δ
εν υπάρχει άνθρωπος, ντόπιος ή ξένος, που να ασχολήθηκε έστω και για λίγο με το προσφυγικό, και να μην γνωρίζει μια απλή πραγματικότητα, μια κοινή γνώση:Στα καμπς που διαμένουν 500, 600 (ή έστω κάτω από χίλιοι) πρόσφυγες ίδιας καταγωγής τα πράγματα είναι πάντα ήρεμα, χωρίς εντάσεις, χωρίς επεισόδια.
Ο λόγος είναι απλός: Οι συνθήκες διαβίωσης είναι καλύτερες, οι άνθρωποι γνωρίζονται μεταξύ τους, αποκτούν όνομα, δημιουργείται η αίσθηση της κοινότητας - και επιπλέον δεν υπάρχουν μεταξύ τους διαφορές. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά, τα περισσότερα καμπς είναι έτσι, μεταξύ των οποίων και τα δύο στη Σίνδο, το Καραμανλής που έχει 600 Άραβες Σύρους και το Φράκαπορ που έχει 600 Κούρδους Σύρους και είναι και τα δύο πολύ ήσυχα και χαλαρά.
Αντίθετα, στα καμπς που διαμένουν πάνω από 1000-1200 πρόσφυγες, όπως τα Διαβατά, η Σόφτεξ και η Μόρια, οι οποίοι μάλιστα προέρχονται από διαφορετικές χώρες, η κατάσταση συχνά ξεφεύγει από τον έλεγχο.
Ο λόγος είναι επίσης απλός: Οι πρόσφυγες νιώθουν μάζα και όχλος, οι συνθήκες διαβίωσης είναι κακές, και (αντί να συγκροτήσουν κοινότητα) οι διαμένοντες χωρίζονται σε στρατόπεδα ανάλογα με την εθνικότητά τους και αρχίζουν οι αντιπαραθέσεις.
Και μετά αρχίζουν όλοι το ρατσιστικό τροπάρι “να οι πρόσφυγες είναι βίαιοι, κάνουν φασαρίες κλπ”.
Για να το καταλάβουμε όλοι καλύτερα:
Σκέψου ένα καμπ που έχει μέσα 600 Έλληνες πρόσφυγες.
Θα υπάρξουν μικροκαυγαδάκια και εντάσεις, όπως συμβαίνει σε όλο τον κόσμο όπου υπάρχουν άνθρωποι, αλλά η ατμόσφαιρα θα είναι γενικά ήρεμη και ασφαλής και όλοι θα γνωριζόμαστε μεταξύ μας.
Σκέψου, τώρα, κι ένα καμπ που έχει μέσα 500 Έλληνες, 500 Βούλγαρους, 500 Nιγηριανούς και 500 Κολομβιανούς.
Από άλλες κουλτούρες και χώρες, που δεν μπορούν ούτε καν να συνεννοηθούν μεταξύ τους, μιλάνε άλλες γλώσσες και βλέπουν ο ένας τον άλλο ανταγωνιστικά, σε ένα περιβάλλον αβεβαιότητας, φτώχιας, μιζέριας, εγκλεισμού, στρες.
Σε ποιο από τα δύο θα ήθελες να πας να μείνεις με την οικογένεια και τα παιδιά σου;
Ποιο σου φαίνεται ότι θα είναι πιο ασφαλές;
Έλα, πες αλήθεια!
Αυτή την πολύ απλή πραγματικότητα δείχνει να μην την αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση.
Και επειδή είναι πολύ απλή για να μην την αντιλαμβάνεται, μάλλον κάτι άλλο θα συμβαίνει.
Follow the money, που λένε και στο χωριό μου.
Ή cui bono, που έλεγαν και οι Λατίνοι.
Αναρτήθηκε στο προφίλ του δημοσιογράφου Αχιλλέα Πεκλάρη
