Με αφορμή το θέμα : “Μήπως είμαστε ολίγον ζώα;” – Η φωτογραφία απαντά στο ρητορικό ερώτημα!
από ένα ενεργό πολίτη της Μυτιλήνης που δεν επιθυμεί τη δημοσιοποίηση του ονόματός του λάβαμε την ακόλουθη επιστολή:
| Το θέμα της καθαριότητας της πόλης και του νησιού, η καλλιέργεια περιβαλλοντικής συνείδησης στους δημότες πρέπει να ξεκινήσει από την αρμόδια αντιδημαρχία περιβάλλοντος. Αυτό σημαίνει ότι ο υπεύθυνος αντιδήμαρχος πρέπει (επιτέλους) να μας παρουσιάσει το πρόγραμμά του, δηλαδή το "τι" θέλει να πετύχει και "πώς" (στόχοι-μεθοδολογία). Από εκεί και πέρα, πρέπει και οι πολίτες να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να είναι έτοιμοι να υποστούν τις συνέπειες αν δεν το κάνουν (π.χ. πρόστιμα ή ακόμα και κοινωνικές αντιδράσεις). Φοβάμαι όμως ότι δεν υπάρχει ούτε πρόγραμμα, ούτε συντονισμός, ούτε προοπτική... ούτε θέληση. Κάποιοι λοιπόν πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν οριστεί με τη θέλησή τους ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ για να διαχειριστούν καταστάσεις και οτι οι πολίτες πληρώνουν τέλη, τα οποία πρέπει να είναι ανταποδοτικά. Μήπως λοιπόν θα πρέπει να ξέρουμε πόσο ακριβώς πληρώνουμε για την καθαριότητα, ώστε να διεκδικήσουμε την ανταπόδοση των τελών που αποδίδουμε; Κάποια επιπλέον ερωτήματα: 1. Τι απέγινε το θέμα του χειριστή μηχανήματος πλύσης των κάδων; Γιατί εδώ και πολλά χρόνια (πέρα από μια-δυο φορές) οι κάδοι δεν πλένονται παρά τις έντονες διαμαρτυρίες των κατοίκων και παρά το μεγάλο πρόβλημα της δυσοσμίας; 2. Γιατί δεν έχει γίνει μια οργανωμένη καμπάνια ενημέρωσης από τη δημοτική αρχή; 3. Γιατί όλα τα καπάκια των κάδων αφήνονται ανοιχτά με αποτέλεσμα να μυρίζει όλη η πόλη; 4. Όσον αφορά τα κλαδιά, δεν μπορούν να γίνουν αυτοψίες σε γειτονιές της πόλης και των χωριών για να οριστούν χώροι που θα τοποθετούνται τα κλαδιά, τα χόρτα, κλπ; [μέχρι και κομποστοποίηση μπορεί να γίνει...]. 5. Για πόσο καιρό ακόμα θα μας λένε ότι κάποια απορριμματοφόρα είναι χαλασμένα; Πιστεύω λοιπόν ότι ως πολίτες πρέπει πια να μιλήσουμε συγκεκριμένα και να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα. |
