Η σκοτεινιά η αιώνια φάση. Μνήμη κύμα που διαρκώς φθείρει το βράχο της ακρογιαλιάς. Της ψυχής ο ανθός! Άντε τρέχα γύρευε... Αναζητώ τις αυτοκαταστροφικές ηδονές! Χωρίς Θεό , χωρίς Δαίμονες! Παραμύθια και πραγματικότητα.
Κέρνα μια τεκίλα και θα σου πω και άλλα...
Πανσέληνος ήταν! Την είδα , την ένιωσα! Είναι και εκείνα τα υπέροχα χρώματα της Jamella που κάτι μου κάνουν.
Λογικές και λόγια. Κόσμε της γιορτής , της καταστροφής και της αυτοκαταστροφής. Αλήθεια πότε θα σπάσουμε τους καθρέφτες; Όλα εκείνα τα ψεύτικα είδωλα... όλα εκείνα που σαν Νάρκισσος αγάπησες. Μια βραδιά να οδηγηθεί στα αστέρια.... στα άκρα. Χωρίς τη γαμημένη λογική.
Ένα βαπόρι χρωμάτων να βουλιάξει στα χρώματα του μυαλού. Και ας μην υπάρχει χρώμα.... του ρεαλισμού. Λένε ότι τα όνειρα είναι ασπρόμαυρα. Τρίχες. Μόνο χρώμα βλέπω. Χρώμα όμως που με τρομάζει... Όχι δε μιλάω για το μαύρο.
Μιλάω για χρώμα ψυχής. Χρώματα άγνωστα.... σε φόντο κόκκινο!
Τόσο αίμα! Γρήγορα για μετάγγιση. Καλά που έχω και κάρτα αιμοδότη.
Ίσως οι γυναίκες να έχουν μια πολυτέλεια: κάθε 28 μέρες ξοδεύουν το αίμα τους.... Αυτό ίσως να είναι η αποβολή των τοξικών σκέψεων...
Δεν αποβάλω αίμα και το νιώθω σαν ανάγκη. Όσο αίμα και αν έχω νιώθω πάντα να κουβαλώ πλεόνασμα! Που να το αποβάλω;
Προς το παρόν λέω να αποβάλω χολή! Πίκρα!
Μα και πάλι δεν τολμώ.... Μα γιατί να ξοδέψω χολή! Κίτρινο χρώμα η χολή , μου αρέσει το κίτρινο και λέω να την κρατήσω.
Μίγμα με αίμα! Χολή και αίμα! Το αποτέλεσμα....πορτοκαλί χρώμα!
Να το χρώμα της ζωής! Πορτοκαλί!
Κοίταζα σήμερα το ηλιοβασίλεμα ! Αυτό το «πορτοκάλι» , βλέπε ήλιος , πως τα καταφέρνει και συναρπάζει με τις αποχρώσεις του όταν δύει..
Δύει... πεθαίνει προς το παρόν και όμως το γιορτάζει.
Μάτια να έχω και να απολαμβάνω αυτό το «πορτοκάλι» τι άλλο να ζητήσω.
Το πρόβλημα είναι ότι τώρα τελευταία με ενοχλούν τα μάτια μου
Λέω να σταματήσω την επαφή μαζί τους....
Να βλέπω με τα ματιά της ψυχής...
(Άλλη μια κλισέ φράση)
Νύχτα άκουσε τη φωνή μου... Άχρηστα αινίγματα κειμένου... Τα χρώματα γυρίζουν...
Τρελό κοκτέιλ....
Σκανδάλη!
Τράβα Σκανδάλη!
Κόκκινο στην ώχρα του τοίχου.
Κι όμως άνοιξα την πόρτα!
Το μπλε της θάλασσας....
Ναυαγός της ζάλης των χρωμάτων...
