Η γάτα μου η Καυγατζού.
Την λέω έτσι γιατί μια φορά πλακώθηκε με κάτι κάργιες πάνω σε μιά κουκουναριά. Ευτυχώς, το επεισόδιο έληξε αναίμακτα. Γενικά δεν πολυμαλώνει μπροστά μας, αλλά όταν μέσα στη νύχτα ακούμε ουρλιαχτά γάτας, λέμε: «Πάλι η Ψίψι πλακώνεται». Η γάτα μου είναι κόρη του γιου μου.
Σύμφωνα με το νέο οικογενειακό δίκαιο είχε δικαίωμα να την υιοθετήσει. Κι αυτή αναγνωρίζει τον πατέρα της και τον λατρεύει. Δεν θέλει και πολλά χάδια και δεν υπάρχει περίπτωση να την προλάβεις και να την χαϊδέψεις άμα δε γουστάρει.
Είναι πονήρω και της αρέσει να βλέπει ταινίες για χρυσόψαρα.
Γενικά είναι στην τσίτα, ειδικά όμως όταν την πιάνει αμόκ είναι τρομακτική. Πηδά από τη μια μεριά στην άλλη τρέχοντας σαν άλογο, ξύνει με τα νύχια της τους καναπέδες και ορμά στον πατέρα της, ζητώντας παιχνίδια. Βασικά της αρέσει να ζει έξω, αλλά δεν λέει όχι σ’ ένα σπιτικό γεύμα ή σένα σπιτικό ύπνο ειδικά τον χειμώνα.
Η γατούλα μου ενοχλεί και τον γείτονα, γιατί της αρέσει να σκάβει αφράτα παρτέρια. «Εντάξει θα την δέσω και θα την κλείσω στο παχνί» του απάντησα όταν μου το είπε.
Ρε γείτονα, μήπως εσύ είσαι ο καυγατζής και όχι η γατούλα μου;
Υπογραφή: Α ν τ ί λ ο γ ο ς
