yle="text-align:justify;">Γράφει στο Lesvosnews : Γιάννης Βαλελής / Μεσότοπος /Δεκέμβριος 2011
Εισαγωγική σημείωση:
Η παρούσα επιστολή, απευθύνεται αποκλειστικά και μόνο, στους απλούς Έλληνες πολίτες και όχι στους πολιτικούς, στους τραπεζίτες και στους ιδιοκτήτες των μεγάλων ΜΜΕ, και αφορά την περίοδο των τελευταίων 30 χρόνων περίπου.
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ: ΠΑΡΕΛΘΟΝ - ΠΩΣ ΦΤΑΣΑΜΕ ΩΣ ΕΔΩ.
Το χειρότερο που είπε ο Πάγκαλος, δεν είναι ότι μαζί τα φάγαμε. Διότι με μία τραβηγμένη ερμηνεία μπορείς να πεις ότι φάγαμε και εμείς (όχι όλοι) κάποια ψίχουλα από τις φρατζόλες που εκείνοι πετσόκοβαν στο τραπέζι. Κάποιοι, προσκείμενοι σε αυτούς, ίσως και να έφαγαν πολλά ψίχουλα ή ακόμα και φέτες.
Το χειρότερο που είπε ο πολιτικός Θεόδωρος Πάγκαλος, ο οποίος βρίσκεται στα πολιτικά δρώμενα της χώρας τουλάχιστον τα τελευταία 30 χρόνια και σε θέσεις υψηλής ευθύνης, είναι ότι: «αποφασίσαμε να κυβερνήσουμε χωρίς να λογαριάζουμε το πολιτικό κόστος». Το είπε αυτό ένας πολιτικός πρώτης γραμμής, όχι ένας απλός βουλευτής που έχει εκλεγεί τα τελευταία χρόνια, με συνεχή παρουσία, που έχει συντελέσει με τις πράξεις του (νομοθετώντας και αλλιώς) και τις παραλείψεις του, στη δόμηση ενός κράτους που σε όλους τους τομείς του, πολύ συχνά, σε δημόσιο και ιδιωτικό αρκετές φορές τομέα, λειτουργεί με βάσει ένα κομματικό-πελατειακό σύστημα.
Δηλαδή – κατά τον Πάγκαλο: Εντάξει, μέχρι τώρα κυβερνούσαμε με αυτό τον τρόπο, - φταίει ο όντως κακομαθημένος υπάλληλος του ΟΣΕ (π.χ), αλλά εμείς που νομοθετήσαμε για να τα κάνει αυτά που έκανε δε φταίμε, - και ξέρετε, τώρα, αποφασίσαμε να κυβερνήσουμε χωρίς να λογαριάσουμε το πολιτικό κόστος! Σας κοροϊδεύαμε 25-30 χρόνια, αλλά τώρα δε θα το ξανακάνουμε.
Ποτέ-ποτέ-ποτέ!!!
Το παραπάνω (ή αλλιώς η μέγιστη κοροϊδία), είναι ένα ενδεικτικό σημείο αναφοράς για το πως φτάσαμε ως εδώ.
Άλλο ένα, ενδεικτικό επίσης, σημείο αναφοράς: Οι πολιτικοί μας συχνά επικαλούνται ότι αυτό ή εκείνο συμβαίνει στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης. Ορθό, ορθότατο. Όμως, ένα παράδειγμα: Στην Αγγλία, πρόσφατα αναγκάστηκε σε παραίτηση υφυπουργός διότι, έστελνε για την εορτή του Πάσχα ευχετήριες κάρτες στους ψηφοφόρους του, χρεώνοντας το κράτος. Στην Ελλάδα, αυτό είναι νόμος του Κράτους!...
Ένα ακόμη (το τελευταίο) σημείο αναφοράς: Οι ίδιοι οι πολιτικοί μας στέκονται πολλές φορές σε θέματα παιδείας, διότι η παιδεία που έχει ένας λαός παίζει ρόλο σε πολλά ζητήματα, είναι θεμέλιος λίθος. Ας κοιτάξουμε πως οι πολιτικοί μας (ο Γιώργος Παπανδρέου έχει διατελέσει και υπουργός παιδείας), νομοθετώντας ή μη παρεμβαίνοντας, έχουν φτάσει σήμερα την ελληνική παιδεία:
Περίπου στο 1980, στο ξεκίνημα της αναπτυξιακής πορείας της χώρας, όταν κάποιος τελείωνε το λύκειο (ή εξατάξιο γυμνάσιο) μόνο με το βαθμό του απολυτηρίου του και εφόσον ήταν άνω του 17,5 αποκτούσε αυτομάτως δικαίωμα εισαγωγής στην παιδαγωγική ακαδημία από την οποία σε 2-2,5 χρόνια μπορούσε να είναι δάσκαλος. Και κατείχε ένα πολύ καλό και σεβάσμιο από την κοινωνία επάγγελμα.
Δεκαπέντε χρόνια μετά, ο συντάκτης της παρούσας, με βαθμό λυκείου 18,2 χωρίς κανένα μάθημα στα πρωτοεμφανιζόμενα τότε φροντιστήρια, δεν εισάχθηκε πουθενά. Έδωσε, απροετοίμαστος, πανελλήνιες εξετάσεις και με βαθμό γύρω στο 9,5 με άριστα το 20, δεν μπορούσε να περάσει σε κανένα ΤΕΙ ή ΑΕΙ της χώρας.
Σήμερα, η δωρεάν παιδεία είναι ένα από τα πολλά, ελληνικά ανέκδοτα. Τα φροντιστήρια ξεκινούν από το γυμνάσιο για αρκετούς μαθητές ακόμη και στην επαρχία. Στις τάξεις του λυκείου, είναι για όλους τους μαθητές, κανόνας. Στο λύκειο με βαθμό κάτω του 10, δεν προάγεσαι στην επόμενη τάξη. Όμως στις πανελλήνιες, με βαθμούς 4, 5 και 6 εισάγεσαι άνετα σε αρκετά ΤΕΙ και ΑΕΙ ακόμη, της χώρας! Δηλαδή ένα εκπαιδευτικό σύστημα που τον μαθητή του 8 της Β’ Λυκείου, δεν τον θεωρεί ικανό για την Γ’ Λυκείου, τον θεωρεί ικανότατο, ακόμη και χειρότερούς του, για εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ο δε δάσκαλός θα έχει μια «μισθάρα», ε λίγο πάνω από το όριο της φτώχιας, πάντως σε κάθε περίπτωση αρκετά κάτω από τα 1.000€.
Γι’ αυτό κυρίες και κύριοι πολιτικοί, έχετε καταντήσει τα πτυχία πολλών παιδιών, κουρελόχαρτα.
Τα ανωτέρω σημεία αναφοράς, είναι νομίζω αρκετά.
Συνοψίζοντας, είναι αδιαμφισβήτητο ότι φτάσαμε ως εδώ, διότι το πολιτικό σύστημα στη μεγαλύτερη πλειοψηφία του, λιγότερο ενδιαφερόταν για το κοινό καλό ή το καλό της Χώρας και πολύ περισσότερο ενδιαφερόταν για την προσωπικό ή πολιτικό όφελος. Στη καλύτερη περίπτωση για το όφελος κάποιων κοινωνικών ομάδων, που όμως με κάθε τρόπο θα τους διατηρούσε στην εξουσία.
Ένα πλέον αδιαμφισβήτητο σημείο είναι ότι δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο καμία χώρα με δημοκρατικό πολίτευμα στην οποία έχουν διατελέσει πρωθυπουργοί παππούς, πατέρας και γιος. Χώρια, όλα τα άλλα συγγενολόια που υπάρχουν, λιγότερο ή περισσότερο, σε όλα τα κόμματα. Έχουν καταντήσει την άσκηση εξουσίας οι παραπάνω κύριοι κληρονομούμενο αγαθό. Κι ας μας λένε πως δεν είναι γαντζωμένοι στις καρέκλες τους.
Σίγουρα υπήρχαν και υπάρχουν στραβά και αδικίες. Μία άσχημη παράμετρος της όλης ιστορίας είναι ότι κατάφεραν σε ένα πολύ μεγάλο, δυστυχώς, βαθμό (με την αμέριστη συμπαράσταση βεβαίως των ΜΜΕ) να στρέψουν ένα μέρος μιας κοινωνικής ομάδας ενάντια σε μία άλλη. Να νομίζουν κάποιοι αγρότες ότι για όλα φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι δημόσιοι υπάλληλοι ότι φταίνε οι επιτηδευματίες που φοροδιαφεύγουν κ.ο.κ. Ναι, όλα αυτά συνέβαιναν, αλλά επουδενί δεν ήταν η αιτία του προβλήματος και ούτε η ολική έκλειψη αυτών θα είναι η λύση. Απλώς πολύ στοχευόμενα έγινε η παραπάνω προπαγάνδα, για να διασπαστεί η κοινωνία και να μην είναι σύσσωμη απέναντί τους.
Δεν είμαστε όμως μηδενιστές. Έγιναν πολλά. Πάρα πολλά! Έργα ανάπτυξης, επιδοτήσεις, αύξηση βιοτικού επιπέδου κ.λ.π. Το σίγουρο είναι όμως ότι με τα διαθέσιμα χρήματα, μπορούσαν να γίνουν πολύ περισσότερα και κυρίως θα μπορούσε το οικοδόμημα που λέγεται ελληνική οικονομία να είναι χτισμένο σε στερεότερες βάσεις, από τις σημερινές (ανύπαρκτες) για να μην αποτελεί έρμαιο των περιβόητων πια "αγορών". Αν όχι δώρο...
Για να κλείσουμε το πρώτο μέρος.
Πολλά επιχειρήματα μπορεί να υπάρξουν του τύπου: Φταίνε και οι τάδε που κάνουν αυτό, τι να κάνει το κράτος. Το κράτος δεν είναι κάτι το αφηρημένο. Είναι ο λαός, οι πολιτικοί και η πολιτική που αυτοί χαράσσουν και ακολουθούν. Όταν ο λαός βλέπει την πλειοψηφία των πολιτικών να χορεύουν ένα χορό σε κάποιο ρυθμό, αυτόν τον ρυθμό ακολουθούν και οι πολίτες. Φωτεινά παραδείγματα! φοροδιαφυγής και ατιμωρησίας πολλοί, δυστυχώς εξ αυτών, αποτέλεσαν και αποτελούν μάλλον, μέχρι σήμερα.
Κουραστική θα ήταν ακόμη και η απλή αναφορά των σκανδάλων που έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Γιατί σίγουρα υπάρχουν και άλλα...
Έχουμε φτάσει ακόμη και μέσα στη Βουλή, να ακούγονται φωνές: Πυθαγόρας Βαρδίκος βουλευτής ΠΑΣΟΚ 20-12-2010: «δεν είναι δυνατόν να μην έχει τιμωρηθεί ούτε ένας πολιτικός για την κρίση». Τηλέμαχος Χυτήρης: "Ποιοί φταίνε; Οι πολιτικοί κυρίως που ηγούνται."
Ο κόσμος λέει ότι οι περισσότεροι θα έπρεπε να είναι στη φυλακή. Προσωπικά διαφωνώ. Η φυλακή ζημιώνει το κράτος. Δέσμευση περιουσίας και αναγκαστική έξοδος από τη Χώρα, είναι μια δίκαιη τιμωρία, για όσους ευθύνονται για την κατάντια μας. Και σίγουρα ανάμεσα στους τριακόσιους, υπάρχουν πολλοί...
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ: ΠΑΡΟΝ – ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ & ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ.
Η ανακολουθία προεκλογικών λόγων και έργων των μετέπειτα εκλεγμένων «ηγετών» μας είναι δυστυχώς σύνηθες φαινόμενο. Βέβαια, όχι μόνο ελληνικό, αλλά ως λαός της υπερβολής σε πολλά θέματα που είμαστε, αυτό δε θα μπορούσε να ήταν εξαίρεση. Αυτό, όμως, που έγινε αυτή τη φορά δεν έχει προηγούμενο. Ελπίζω, οι αποδέκτες της επιστολής να το λάβουν υπόψη.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου από την εκλογή της μέχρι σήμερα έχει προβεί σε πάμπολλες ανακολουθίες και αυτοδιαψεύσεις. Δεν θυμάμαι πόσες φορές είπε ο τέως υπουργός Οικονομικών (Παπακωνσταντίνου) ότι δεν θα πάρουμε νέα μέτρα, ή ο Λοβέρδος για παράδειγμα ότι δεν θα αυξηθούν τα όρια ηλικίας των συντάξεων. Απάντηση εκ μέρους τους, ήταν και είναι ότι φταίει για όλα η προηγούμενη Κυβέρνηση (έχει όντως μεγάλο μερίδιο ευθύνης) και το γεγονός ότι δεν γνώριζαν την κατάσταση. Δυστυχώς γι’ αυτούς πλέον και η τεχνολογία τους έχει ξεσκεπάσει στα μάτια και των απλών (μη πολιτικοποιημένων) πολιτών. Έταζαν προεκλογικά αυξήσεις στους δημοσίους υπαλλήλους και στις συντάξεις πάνω από τον πληθωρισμό, αυτοί που μείωσαν ή και πετσόκοψαν όλους τους μισθούς και τις συντάξεις ακόμη και των 800€. Στέγνωσαν την αγορά με τον πακτωλό των μέτρων. Δε μπορώ ούτε να τα αναφέρω. Και το ακλόνητο επιχείρημα. Δεν γνωρίζαμε την κατάσταση, πόσο χάλια ήταν τα πράγματα.
ΜΕΓΑ, ΜΕΓΙΣΤΟ ΨΕΥΔΟΣ. Ένα μόνο, από τα πολλά σίγουρα, διαθέσιμα στοιχεία που υπάρχουν: Αναπαραγωγή από την εκπομπή «ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ» του δημοσιογράφου Νίκου Τριανταφυλλίδη της ΕΤ-3!: [Συζήτηση στη Βουλή -επί του προϋπολογισμού του 2009-, 20-21 Δεκεμβρίου του 2008! (σ.σ 10 μήνες πριν έρθει η κυβέρνηση Παπανδρέου στην εξουσία):
Βάσω Παπανδρέου: «Ήμουν στην Αμερική σε ένα σεμινάριο….όλοι οι αναλυτές αναφέρονταν στην Ελλάδα, ως την πρώτη υποψήφια για χρεοκοπία χώρα της ευρωζώνης». Αλέκος Παπαδόπουλος: «Το θέμα δεν είναι αν θα μπούμε στη διαδικασία του διεθνούς οικονομικού ελέγχου…εμείς να επιζητήσουμε ένα διεθνή οικονομικό έλεγχο της χώρας…», Θεόδωρος Πάγκαλος (Αντιπρόεδρος Κυβέρνησης Παπανδρέου): «Κάπου κατά τον Φεβρουάριο ή Μάρτιο (σ.σ του 2009 εννοούσε) θα έρθει η στιγμή της αληθείας για το ελληνικό δημόσιο…», Μιχάλης Χρυσοχοΐδης (Υπουργός Ανάπτυξης Κυβέρνησης Παπανδρέου): «μία εκτεταμένη ύφεση η οποία οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στις πολιτικές του αυτόματου πιλότου, πολιτικές που οδήγησαν την Ελλάδα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας…», Ανδρέας Λοβέρδος (Υπουργός Εργασίας, Υγείας κυβέρνησης Παπανδρέου): «η χώρα θα χρειαστεί χρήματα και δεν θα τα βρίσκει, δεν θα τα βρίσκει γιατί δε θα μπορεί να δανειστεί γιατί έχει κλονιστεί η εμπιστοσύνη των ξένων επενδυτών στην χώρα και εάν δανειστεί στην πορεία, και χωρίς να θέλω να κινδυνολογώ, στη πορεία λέω, θα υποστούμε μορφές επιτροπείας!!!..»].
Αυτοί οι πολιτικοί, μας έταζαν τις αυξήσεις! Αυτοί που πήραν όλα αυτά τα μέτρα επειδή δεν γνώριζαν…!
Αλησμόνητες θα μείνουν οι προεκλογικές ατάκες: "λεφτά υπάρχουν", "αλλάζουμε ή βουλιάζουμε", "σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα". Εύγε στους εμπνευστές! Αναφέροντας και τα παραπάνω, συμπεραίνω: Μπορούν αυτοί που είναι βασικοί υπαίτιοι για την δημιουργία του προβλήματος, να το λύσουν; Όταν κοροϊδεύουν τόσο χοντρά τον κοσμάκη και οι πολιτικές τους είναι όπως οι παραπάνω αναφερόμενες, μάλλον δεν μπορούν. Και δεν φτάνει ότι δεν μπορούν. Δυστυχώς το πρόβλημα είναι και ότι δεν θέλουν…
ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ: Γράφοντας αυτές τις σκέψεις την ημέρα της ανακοίνωσης του νέου υπουργικού συμβουλίου, δεν μπορώ να μην σκεφτώ γιατί αφού το κράτος παντού συρρικνώνει τις υπηρεσίες του - μπράβο στους Πλωμαρίτες που αγωνίζονται- κλείνοντας παντού υποκαταστήματα του ΙΚΑ, Δ.Ο.Υ, Ειρηνοδικεία και κάθε άλλη υπηρεσία, οι υπουργοί που πρέπει να μας εξυπηρετήσουν-υπηρετήσουν, συνεχώς αυξάνονται. Λεπτομέρεια.
Ας πάμε όμως και στην ουσία. Κύρια και πρωταρχική αιτία για τα δεινά πολλών λαών είναι η πολιτική που ακολουθούν οι διαχειριστές της εξουσίας – υπηρέτες όχι του λαού, αλλά του κεφαλαίου, των τραπεζών κ.λπ. Όλη η φρενίτιδα αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης, η αρπαγή των μισθών και συντάξεων αποσκοπεί στην παραπλάνηση των πολιτών μέσω των ΜΜΕ, (τα οποία ακολουθούν και συναγωνίζονται ίσως στο μερίδιο ευθύνης τους πολιτικούς) και εξυπηρετεί το βασικό σκοπό.
Τη συγκέντρωση όσο των δυνατόν περισσότερων χρημάτων από τις μάζες, προκειμένου να καλυφθούν οι τοκογλύφοι μεγαλο-τραπεζίτες, και τη παραγωγή του πλούτου (εργασία & αγαθά), με το χαμηλότερο δυνατό κόστος. Αυτή είναι η πραγματική αιτία της ελληνικής και πανευρωπαικής λιτότητας. Ένα μόνο παράδειγμα: Η Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα, δανείζει στις τράπεζες και της Ελλάδας με 1%. Εμείς πόσο δανειζόμαστε από τις δικές μας τράπεζες; Και μία ερώτηση. Πόση κεφαλαιακή επάρκεια έχει η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος; Αν αύριο πάει το 40% των ελλήνων και ζητήσει το 15% του συνόλου των καταθέσεων που ενδεχομένως κατέχει, μπορεί η τράπεζα να ανταπεξέλθει; Ας μας απαντήσει ο νέος εντολοδόχος Πρωθυπουργός, αν γνωρίζει, τι ποσό έχει δαπανηθεί έστω και μέσω εγγυήσεων (ας δώσει και για μας εγγύηση) για την στήριξη μόνο των ελληνικών τραπεζών.
Σήμερα, με τέτοια τρομακτική ροή στην εξέλιξη των γεγονότων, είναι πολύ δύσκολο να κάνεις προβλέψεις. Όμως τα παραπάνω γεγονότα καταγράφηκαν και δεν αμφισβητούνται. Μπορεί να πάμε και χειρότερα, (πάντα υπάρχουν), μπορεί λίγο καλύτερα (μπα...), μπορεί και μέχρι τις επόμενες εκλογές (Φλεβάρη του 2012 ή και πιο μετά, σίγουρα) να είμαστε περίπου στην ίδια (χάλια) με την σημερινή κατάσταση. Ας το ελπίσουμε. Αλλά, έτσι ή αλλιώς, αν δε συμβεί κάτι συγκλονιστικό (έξοδος από το ευρώ), επειδή θα εισέλθουμε και σε μία προεκλογική περίοδο, δεν νομίζω να έχουμε συγκλονιστικές αλλαγές.
Έχει ειπωθεί από πολλούς (και πολιτικούς) ότι η χώρα είναι σε σταυροδρόμι. Συμφωνώ απόλυτα.
Ενδεχομένως να εννοούν, αν θα συνεχίσουμε να είμαστε ή όχι εντός ευρωζώνης με την μορφή που έχει σήμερα ή την μελλοντική της. Σίγουρα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης μια μικρή χώρα όπως η δική μας, αποκτά πλεονεκτήματα όταν βρίσκεται μέσα σε μία ένωση. Νομισματική ή και πολιτική (έρχεται). Σίγουρα και μειονεκτήματα. Το σταυροδρόμι κατά την γνώμη μου δεν είναι αυτό.
Το σταυροδρόμι, για τον αποδέκτη της επιστολής είναι η στάση του, στις επόμενες εθνικές εκλογές. Εκεί θα πρέπει να σταθεί, και πολύ προσεκτικά να αποφασίσει τον δρόμο που θα πάρει. Ίσως η απόφαση αυτή, να καθορίσει πολλά πράγματα για το μέλλον του, αλλά και των παιδιών του...
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ: ΜΕΛΛΟΝ - Η ΨΗΦΟΣ ΣΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ.
Στις Η.Π.Α, αλλά και σε άλλες χώρες μάλλον, ο Πρόεδρος της χώρας εκλέγεται με την αποχή να φτάνει και να ξεπερνάει ίσως το 50%. Και προσέξτε, έχει τον άτυπο τίτλο: "Πλανητάρχης".
Όχι, άδικα.
Στην Ελλάδα μέχρι τώρα, η αποχή κυμαίνεται σε χαμηλότερα επίπεδα. Καταρχήν τα ΜΜΕ, δεν λένε στον κόσμο, ότι η αποχή κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος είναι πλασματική. Η πραγματική αποχή δεν είναι ούτε η μισή (το γνωρίζω αυτό εξ ιδίας αντιλήψεως). Απλώς εκεί περιλαμβάνονται, αποβιώσαντες που για διάφορους λόγους δεν έχουν σβηστεί, Έλληνες κάτοικοι του εξωτερικού, διπλοεγγεγραμμένοι κ.α.
Δεν θυμάμαι τον τελευταίο χρόνο, πόσες φορές άκουσα τη φράση: "Δε πρόκειται να ξαναψηφίσω!"
Αυτός είναι ο ένας δρόμος που έχει ο απλός Έλληνας πολίτης, μπροστά στο σταυροδρόμι στο οποίο βρίσκεται. Εύκολος ακούγεται και δυστυχώς αρκετοί θα τον επιλέξουν. Δικαιολογημένα.
Όμως, σωστός δρόμος σχεδόν πάντα είναι ο δύσκολος δρόμος. Και ποιός είναι αυτός;
Καταρχήν όλοι θα πρέπει να πάμε να ψηφίσουμε. Μάλλον, να καταψηφίσουμε. Όλους αυτούς που μας έφεραν ως εδώ. Να μην ψηφίσουμε κανένα κόμμα εξουσίας. Αλλά ούτε και τα μικρότερα κόμματα κι ας έχουν μικρότερο μερίδιο ευθύνης. Εξάλλου κάποια από αυτά, είναι όψιμα δημιουργήματα κάποιων λοχαγών με μεγάλη προϋπηρεσία στα μεγαλύτερα. Όσοι πια ακόμη και σήμερα δεν μπορούν και θέλουν να ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ κλπ, τουλάχιστον ας ψηφίσουν τελείως καινούρια και άγνωστα πρόσωπα. Ίσως είναι λιγότερο λαμόγια, και έτσι θα έχουν διαπράξει (οι ψηφοφόροι) μικρότερο έγκλημα. Γιατί η διατήρηση στην εξουσία των γνωστών (περίπου) πολιτικών προσώπων, έγκλημα συνιστά.
Ο Έλληνας ψηφοφόρος, στις επόμενες εθνικές εκλογές, θα πρέπει υπερήφανος να προσέλθει και με την μοναδική δύναμη που διαθέτει, να καταψηφίσει όλους αυτούς που μας έφεραν ως εδώ. Να ψηφίσει κόμματα μικρά και άγνωστα, που δεν έχουν μπει ποτέ στη Βουλή. Που ούτε καν πλησίασαν. Να κάνει με τον δικό του τρόπο, την δική του επανάσταση! Ίσως, έτσι, κατορθώσει να στείλει ηχηρό μήνυμα, ότι για να αλλάξει η κοινωνία θα πρέπει πρώτα να αλλάξουν οι πολιτικοί. Και επειδή οι πολιτικοί δεν αλλάζουν, να τους αλλάξουμε εμείς με το ζόρι, μια και καλή.
Όσο για το δια ταύτα: Πολλοί θα πουν και τι θα γίνει έτσι; Πως θα προχωρήσουμε μετά; Τι προτείνεις; ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Μέσα σε όλο αυτό τον κυκεώνα των αριθμών, τις συζητήσεις, τους καβγάδες, κλπ, μια κουβέντα που άκουσα άξιζε τον κόπο:
Αντώνης Καφετζόπουλος, σε εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλου: "Να φύγουν αύριο αυτοί, και οι 300. Και να βάλουμε στη θέση τους 200 - και αρκετοί είναι - απλούς πολίτες, σαν εμάς. Σίγουρα θα διαχειριστούν το πρόβλημα πολύ καλύτερα και τελικά μάλλον θα το λύσουν... Πάντως οι πολιτικοί δεν πρόκειται!"
Το πιστεύω ακράδαντα.... Αυτό πρέπει να κάνει ο ελληνικός λαός στις επόμενες εθνικές εκλογές με τη συμμετοχή του και όχι με την αποχή του. Διακόσιοι απλοί άνθρωποι, σαν και μας, μπορούμε πολύ καλύτερα να διαχειριστούμε και να λύσουμε το πρόβλημα. Γιατί δεν είμαστε ούτε ψεύτες, ούτε αγκυλωμένοι-εξαρτημένοι από "ομάδες" και συμφέροντα...
Για το μέλλον μας και τον τόπο μας !!!!
Με το θάρρος της γνώμης
Μεσότοπος Λέσβου, Δεκέμβριος 2011
Γιάννης Βαλελής, mesotopos@hol.gr
