Αυτό που γίνεται με τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν είναι σημερινό. Απλώς με διάφορες αφορμές – ανά τακτά χρονικά διαστήματα – επανεμφανίζεται. Έρχεται από παλιά, από την πρώτη δεκαετία της μεταπολίτευσης. Η συντηρητική παράταξη όταν κυβερνά προσπαθεί να αλώσει τον χώρο των πανεπιστημίων και να επιβάλει ένα όσο το δυνατόν πιο ασφυκτικό και αυταρχικό πλαίσιο λειτουργίας τους.
Γιατί το κάνει αυτό; Ο λόγος που όλες οι δεξιές κυβερνήσεις προσπαθούν να ελέγξουν και να επιβάλουν τις πολιτικές τους στα πανεπιστήμια είναι ξεκάθαρα ιδεολογικός και εκδικητικός. Εκδικητικός – απέναντι στο εναπομείναν φοιτητικό κίνημα – που αμφισβητεί τις νεοφιλελεύθερες λογικές της κυβέρνησης και αντιστέκεται στον αυταρχισμό της.
Κατά βάση η κυβέρνηση δεν ελέγχει ιδεολογικά τα πανεπιστήμια και έχει στήσει μια διαρκή βεντέτα με τους φοιτητές και προσπαθεί να τους επιβληθεί με το ζόρι. Προκειμένου να το πετύχει υπάρχει μια συνεχής συκοφαντία ότι τα πανεπιστήμια είναι κέντρα ανομίας και ακολασίας και ότι χρειάζεται να παρέμβει το σιδερένιο χέρι του νόμου για να βάλει τα πράγματα σε μια τάξη.
Αφορμές για να το προσπαθήσει αυτό η κυβέρνηση πάντα υπάρχουν. Καθώς μέσα στους χιλιάδες φοιτητές κάποιοι θα παρεκτραπούν, κάποιοι θα ξεφύγουν. Πράγματα που όταν συμβούν κάθε λογικός άνθρωπος τα καταδικάζει. Χωρίς δεύτερη σκέψη. Η κυβέρνηση ψάχνει με μανία αυτές τις παρεκτροπές, τις κάνει σημαία και θριαμβευτικά τις ανεμίζει. Και πάνω εκεί πατά προσπαθώντας να δυσφημήσει τα ελληνικά πανεπιστήμια. Όμως τα πανεπιστήμια δεν είναι άντρο ανομίας. Φοιτούν τα δικά μας παιδιά που ούτε αλήτες είναι, ούτε τραμπούκοι, ούτε παραβατικά στοιχεία. Ούτε τεμπέληδες αιώνιοι φοιτητές. Όπως θέλει να τα παρουσιάζει η προπαγάνδα της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Που παρεμπιπτόντως τα δικά του παιδιά ούτε έξω δεν πέρασαν από τα ελληνικά πανεπιστήμια. Με το που αποφοίτησαν γράφτηκαν σε μεγάλα πανεπιστήμια του εξωτερικού…
Η κυβέρνηση δεν πολυενοχλείται από το συνεχές ξεκαθάρισμα λογαριασμών των συμμοριών και τις δολοφονίες των ανθρώπων της νύχτας. Τα πανεπιστήμια όμως την ενοχλούν. Γιατί είναι χώρος ανάπτυξης ιδεών και αμφισβήτησης.
Κάποια στιγμή – στην κορύφωση της οικονομικής κρίσης – είχαμε περίπου εξακόσιες χιλιάδες νεαρούς επιστήμονες οικονομικούς μετανάστες στο εξωτερικό. Όλα αυτά τα δεξιά φερέφωνα – που συκοφαντούν το ελληνικό πανεπιστήμιο – αναλογίστηκαν ποτέ από ποια πανεπιστήμια αποφοίτησαν αυτοί οι εξακόσιες χιλιάδες νέοι επιστήμονες; Αποφοίτησαν στη συντριπτική τους πλειοψηφία από τα συκοφαντημένα ελληνικά πανεπιστήμια...
Μας πρήζουν με τις θεωρίες τους – της απολύμανσης – ότι αν επισκεφτείς ξένα πανεπιστήμια θα είναι πεντακάθαρα και δεν θα υπάρχουν αφίσες και συνθήματα. Ο καημός τους αυτός είναι. Να μην υπάρχουν συνθήματα και αφίσες. Λες και η λειτουργία ενός πανεπιστημίου προσδιορίζεται μόνον από τις αφίσες και τα συνθήματα.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη – η οποία πλέον αμφισβητείται από παντού – την πρώτη ανέφελη τετραετία της έκανε ότι ήθελε χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Υπέστη όμως μια μεγάλη συμβολική ήττα. Ήταν η απόσυρση της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Προσπάθησε να την επιβάλλει με καταστολή και διμοιρίες ΜΑΤ. Μέχρι και ελικόπτερα πετούσαν πάνω από τα πανεπιστήμια. Όμως τζίφος. Όσο και να προσπάθησαν πανεπιστημιακή αστυνομία γιοκ. Δεν κατάφεραν να την επιβάλουν και αναγκάστηκαν να κάνουν πίσω.
Όταν λοιπόν ακούμε για ανομία στα πανεπιστήμια, ξέρουμε ότι ο μεγάλος καημός τους είναι ότι δεν μπορούν να επιβληθούν και να ελέγξουν τα πανεπιστήμια. Να τα απονευρώσουν ιδεολογικά. Όλα τα άλλα που λέγονται και ο δήθεν θρήνος για την κατάντια των ελληνικών πανεπιστημίων, εκπορεύονται από κύκλους σαν την περιβόητη «ομάδα αλήθειας». Που κάνει τεράστια δουλειά στον τομέα της προπαγάνδας για λογαριασμό της ΝΔ.
Ιδεολογικά όλα αυτά τα σοφά εκπορεύονται από τους ταλαίπωρους ακροκεντρώους. Οι οποίοι χύνουν κροκοδείλια δάκρυα και ονειρεύονται πανεπιστήμια αποστειρωμένα, αποβλακωμένα και υποταγμένα στον νόμο και την τάξη.
Γιατί ελπίζουν ότι έτσι θα ξεμπερδέψουν – με το απωθημένο τους – την αριστερά μια για πάντα....
