γράφει η Έλενα Νάμινι
Την ...νοστιμίσαμε την Ελλάδα και φέτος. Αμέτρητοι τόνοι αλατιού σκεπάζουν δρόμους, αυλές, πλατείες, κοινόχρηστους χώρους.
Σκεφθήκατε άραγε που πάει όλο αυτό το αλάτι όταν τα χιόνια λιώνουν; Φυσικά στο έδαφος και εν συνεχεία στα υπόγεια ύδατα, ασφαλώς και στα εσωτερικά ύδατα, τις λίμνες και τα ποτάμια. Επομένως, ίσως να μην είναι η πλέον ιδανική επιλογή. Ένα μέτρο εκχιονισμού που πολλές δυτικές χώρες έχουν αφήσει στο παρελθόν και υιοθέτησαν άλλες τακτικές αντιμετώπισης παγετού και χιονιού.
Για παράδειγμα στην Γερμανία όσο και στις Βόρειες χώρες δεν ρίχνουν ούτε ένα κιλό αλάτι στους δρόμους, στα πάρκα τους, στις κοινόχρηστες σκάλες, στο κατώφλι των σπιτιών τους. Το αντικατέστησαν με γαρμπίλι, το οποίο μαζεύουν την άνοιξη και αποθηκεύουν για επόμενη χρήση. Είναι το ψιλό χαλίκι το οποίο δημιουργεί μια αδρή επιφάνεια πάνω απ’ το παγωμένο χιόνι και έτσι άνθρωποι και αυτοκίνητα κινούνται με ασφάλεια.
Έτσι δεν απειλούνται τα μεταλλικά μέρη των αυτοκινήτων τους με διάβρωση, δεν διαβρώνεται το σκυρόδεμα κτιρίων, γεφυρών και οδοστρώματος, δεν καίγεται η χαμηλή βλάστηση, δεν αλλοιώνεται το νερό, δεν κινδυνεύουν λίμνες και ποτάμια, φυτά και ζώα. Η συγκέντρωση χλωριούχων στοιχείων στο νερό, έχει ως αποτέλεσμα πολλά ποτάμια και λίμνες να έχουν ήδη ξεπεράσει τα επίπεδα ασφαλείας για την υδρόβια ζωή. Αυτή η στροφή λοιπόν έγινε λόγω των ισχυρών επιπτώσεων που διαπιστώθηκαν μέσα από επιστημονικές μελέτες.
Θυμάμαι διηγήσεις του μπάρμπα Χρήστου αναφορικά με τον τρόπο ξήρανσης ενός δέντρου. Τι έκαναν; Το εξής απλό. Έριχναν στην ρίζα του αλάτι (χλωριούχο νάτριο) . Αν λοιπόν το αλάτι μπορεί να ξεράνει ολόκληρα δένδρα, σκεφτείτε τι κάνει στην χαμηλή βλάστηση!
Και γιατί εξακολουθούμε να χρησιμοποιούμε για τον εκχιονισμό και σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας αλάτι; Για τον απλούστατο λόγο: Είναι φτηνό και έχει ορατό αποτέλεσμα. Οι συνέπειες χάνονται μέσα στις τόσες άλλες παθογένειες.
Πώς να αλλάξει λοιπόν η στάση μας απέναντι στο περιβάλλον και την προστασία των φυσικών πόρων; Την συντηρούμε μέσω των επιλογών μας. Είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Με το ... φτυάρι στο χέρι!
* Η Έλενα Νάμινι είναι γενική διευθύντρια στην Αναπτυξιακή Δυτικής Μακεδονίας
