yle="text-align: justify;">Του Νίκου Ξυδάκη
H διπλή δολοφονία στο Νέο Ηράκλειο επιβαρύνει με φόβο, μεγάλο φόβο, έναν λαό ήδη φοβισμένο και κουρασμένο. Είναι πράξη τρομοκρατική, με την πλήρη σημασία της λέξης, και είναι πράξη χαοτική. Δεν αξίζει καν να υπεισέλθουμε στα πραγματολογικά στοιχεία του ειδεχθούς εγκλήματος, αρκεί μόνο μία λεπτομέρεια: ο δολοφόνος έπληξε τρεις ανθρώπους με 13 βολές σε 7 δευτερόλεπτα. Είναι προφανές ότι ήταν εκπαιδευμένος και αποφασισμένος να προκαλέσει όσο το δυνατόν περισσότερες απώλειες, να στείλει ένα μήνυμα απόλυτου εκφοβισμού.
Είναι επίσης προφανές ότι οι 13 σφαίρες όχι μόνο αφαίρεσαν ακαριαία δύο ζωές, αλλά πλήττουν σοβαρά το συλλογικό αίσθημα ασφάλειας για την ίδια τη ζωή, το υπέρτατο αγαθό. Στη διάρκεια της ήδη πολύχρονης κρίσης, οι Ελληνες αναγκαστικά επανεκτιμούν αξίες, αγαθά, συνήθειες, συμπεριφορές. Δεν μπορούν να σχεδιάσουν το μέλλον, έχουν χάσει τις βεβαιότητες και τις ρουτίνες. Δεν έχουν αναγκαστεί όμως να επανεκτιμήσουν την αξία της ζωής· αυτή είναι αδιαπραγμάτευτη. Η ψυχρή μανία της διπλής εκτέλεσης μάς αναγκάζει πλέον να σκεφτούμε και αυτό: σήμερα, το 2013, στην ανεπτυγμένη και δημοκρατική Ελλάδα, η ανθρώπινη ζωή απαξιώνεται έως εκμηδενισμού, έως εξόντωσης.
Δεν γνωρίζουμε προς το παρόν την ταυτότητα και τα κίνητρα των δραστών. Γνωρίζουμε όμως τα άμεσα αποτελέσματα του εγκλήματός τους: τρομοκράτηση των πάντων, μαζικώς και αδιακρίτως, το πρώτο. Δεύτερον, προσφορά αίματος μαρτύρων σε έναν πολιτικό σχηματισμό ο οποίος διώκεται ως εγκληματική οργάνωση, και οι ηγέτες του οποίου συχνά επικαλέστηκαν τη βία ως πρακτική, διαρκώς ρητορεύοντας για αίμα, τιμή και ακονισμένες ξιφολόγχες. Τρίτον, διάχυση μιας τοξικής ατμόσφαιρας εμφύλιας σύγκρουσης και παραστρατιωτικής βίας.
Και μόνο συνεκτιμώντας τις προειρηθείσες επιδράσεις στο συλλογικό θυμικό, η διπλή δολοφονία έχει πολιτική στόχευση. Χωρίς κανένα απολύτως ιδεολογικό άλλοθι, ούτε καν μηδενιστικό. Είναι ψυχρά υπολογισμένο έγκλημα, με σκοπό το χάος.
Η τρομοκρατική δράση των τελευταίων ετών ήταν χαμηλής ή μεσαίας έντασης· καμία εκ των γνωστών οργανώσεων δεν είχε την επιχειρησιακή επάρκεια που επέδειξαν οι άγνωστοι εκτελεστές του Νέου Ηρακλείου. Μόνο η μυστηριώδης Σέχτα εκτέλεσε εν ψυχρώ δύο ανθρώπους, ωστόσο σε συνθήκες πολύ ευκολότερες· μόνο αυτή η οργάνωση-φάντασμα έχει επιδείξει τέτοια ψυχική σκληρότητα, αλλά όχι ανάλογη επιχειρησιακή ικανότητα.
Αρα το ερώτημα πρέπει να διατυπωθεί διαφορετικά: Ποιος ωφελείται; Κανείς. Ούτε καν η Χρυσή Αυγή. Η μαρτυρολογία δεν θα είναι ικανή να ανασχέσει τον φόβο των απλών μελών τους ότι αποτελούν ζωντανούς στόχους για «επαγγελματίες» εκτελεστές. Ποιος ζημιώνεται; Οι πάντες.
Ποιος θα επιθυμούσε την κατατρομοκράτηση των πάντων; Και για ποιο σκοπό; Αυτό είναι το ζωτικό πολιτικό ερώτημα που μάς θέτει το στυγερό έγκλημα. Δυστυχώς είμαστε υποχρεωμένοι να εξετάσουμε, μεταξύ άλλων, το ενδεχόμενο να υπάρχει εν εξελίξει κάποιο σχέδιο αποσταθεροποίησης. Ευτυχώς όλοι, πολιτικές δυνάμεις και πολίτες, αντελήφθησαν αυθωρεί την απειλή, και συσπειρώνονται επί ενός ελαχίστου κοινού παρονομαστού: Ο φόβος πρέπει να κατανικηθεί πρώτος. Διότι ο φόβος πνίγει την ελευθερία. Η αποτίναξη του φόβου είναι η λυσιτελέστερη πρώτη απάντηση στις σφαίρες των τρομοκρατών.
Πηγή: www.kathimerini.gr
