Πώς θα σωθούμε από τους ηλίθιους του κοροναϊού όταν βρισκόμαστε σε πόλεμο;
Λένε να είσαι αντικειμενικός όταν γράφεις. Σου ζητούν να μην είσαι συναισθηματικός, να μην εκδηλώνεις οργή, να μην βρίζεις και να μην κάνεις χαρακτηρισμούς κατά άλλων ανθρώπων που έχουν αντίθετη από σένα άποψη.
Αλλωστε, ψυχή της Δημοκρατίας είναι η ελεύθερη σκέψη και η ελεύθερη βούληση.
Σε πολεμικές συνθήκες, όμως, πώς να αντιδράσεις;
Πώς να σταματήσεις να μιλάς όταν κάθε εβδομάδα στη χώρα σου πεθαίνει ένα μικρό χωριό των 300 ανθρώπων;
Πώς να μην χαρακτηρίσεις ηλίθιους, βλάκες, επικίνδυνους προβοκάτορες όλους εκείνους που ακόμη επιμένουν ότι δεν υπάρχει κοροναϊός;
Τι να πεις για εκείνους που ακόμη και σήμερα βλέπουν παγκόσμιες συνωμοσίες και σε χαρακτηρίζουν «πράκτορα» του Μπιλ Γκέιτς που θέλει να μας φυτέψει το τσιπάκι για να μας ελέγχει;
Πώς να συμπεριφερθείς σε όλους εκείνους τους ηλίθιους που μπαίνουν ανώνυμα στο διαδίκτυο και αναπτύσσουν θεωρίες περί «απλής γρίπης» που «δεν είναι πανδημία», που «είναι κόλπο των πολυεθνικών» ή που «η παγκόσμια τάξη πραγμάτων μας θέλει πρόβατα;»
Το δεύτερο κύμα πανδημίας τσακίζει τον κόσμο, χτυπά ανελέητα και την Ελλάδα. Βρισκόμαστε σε κατάσταση πολέμου και μια λεπτή γραμμή μας χωρίζει από την καταστροφή.
Αν φταίνε οι υπεύθυνοι που δεν έλαβαν μέτρα ταχύτερα να το δούμε.
Αν η κυβέρνηση έκανε τραγικά λάθη, να της τα χρεώσουμε.
Αλλά τώρα αυτό που πρέπει να δούμε είναι πώς θα ξεμπερδεύουμε με τους βλάκες του κορονοϊού.
Έναν παππού, έναν πατέρα να τον κοιτάξουν στα μάτια και να δουν τον τρόμο, δεν έχουν;
Οι ηλικιωμένοι ζουν με το φόβο ότι τα λίγα χρόνια που τους απέμειναν θα τα χάσουν. Θα χάσουν την ευκαιρία να χαϊδέψουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους.
Δεν βλέπουν όλοι αυτοί οι ηλίθιοι τις γιαγιάδες και τις μανάδες που είναι κλεισμένες ένα μήνα στο σπίτι, δεν βλέπουν κανέναν και παίρνουν τα ψώνια στην εξώπορτα;
Τα παιδάκια που γράφουν συγκλονιστικά μηνύματα έξω από το νοσοκομείο για να δώσουν κουράγιο στη μάνα τους, δεν τα βλέπουν;
Δεν συγκλονίζονται με τις ιστορίες μέσα από τις ΜΕΘ; Με ανθρώπους που είναι εβδομάδες μόνοι τους. Που πεθαίνουν χωρίς ένα συγγενικό χέρι να τους κρατήσει το δικό τους; Που ένας ξένος νοσηλευτής τους λέει λόγια παρηγοριάς;
Τους ήρωες γιατρούς και νοσηλευτές δεν τους βλέπουν όλοι αυτοί οι ηλίθιοι που μας κουνάνε το δάκτυλο λέγοντας ότι είμαστε ψεύτες και όργανα του Σατανά;
Πραγματικά η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Το εμβόλιο για την αρρώστια θα βρεθεί, το φάρμακο για την ηλιθιότητα ποτέ.
Και δυστυχώς είναι αρκετοί οι βλάκες. Είναι αρκετοί και οι πολιτικοί που σπεύδουν να εκμεταλλευτούν την ηλιθιότητα και ήδη στήνουν «μαγαζάκια» για το μέλλον.
Ας το πάρουμε επιτέλους χαμπάρι. Ο κοροναϊός δεν κάνει διακρίσεις.
Σκοτώνει πλούσιους, φτωχούς, πολιτικούς, απλούς πολίτες, μητροπολίτες ή απλούς παπάδες, έξυπνους και ηλίθιους, ανθρώπους που πιστεύουν στην πανδημία και τους αρνητές.
Και όλους πρέπει να τους περιθάλψουμε. Ακόμη και τους «ψεκασμένους» γιατί αυτό είναι δημοκρατία που δεν κάνει διακρίσεις.
Ο κοροναϊός δεν μας ρωτά για τη διασπορά. Για το ποιος θα νοσήσει ή θα πεθάνει. Τουλάχιστον ας το καταλάβουμε αυτό προτού χαθεί το παιχνίδι.
Διότι ένα είναι σίγουρο. Ο συνδυασμός ηλιθιότητας και ανικανότητας είναι θανατηφόρος. Και δεν υπάρχει κανένα φάρμακο για να τον γιατρέψει.
