Προσανατολισμένοι στο Πάσχα …μετά την καταστροφή της Παναγίας των Παρισίων.

Γράφει ο Νικόλαος Ματθαίου 

Πριν φθάσουμε στην τελική ευθεία της Μ.Τεσσαρακοστής ,την Μ.Εβδομάδα ,παρενέβη στην καθημερινότητά μας η μεγάλη καταστροφή της Παναγίας των Παρισίων –της Νotre Dame.Ένα γεγονός που βύθισε σε πένθος όχι μόνο τον Δυτικό Χριστιανισμό αλλά  και την Χριστιανοσύνη στο σύνολό της φέρνοντας θλίψη και βαθειά περισυλλογή σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Η Παναγία των Παρισίων  έγινε γνωστή από τον Β.Ουγκό και  είναι συνάμα ο τίτλος επικού δράματος –μυθυστορήματος , διαδραματιζόμενο την εποχή της Βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΑ' (1461 – 1483) και με κέντρο δράσης τον ομώνυμο ναό.Ένας ναός καθεδρικός και  εμβληματικός που αποτελεί μεγαλειώδες μνημείο του Παρισιού εδώ και πάνω από 800 χρόνια, αλλά και μεγάλο μέρος της γαλλικής ιστορίας.

Με το σκίτσο που έφτιαξε με το μολύβι της, το οποίο δείχνει τον καμπούρη Κουασιμόδο, τον χαρακτήρα της Γουόλτ Ντίσνεϊ, να σφίγγει στην αγκαλιά του με πόνο την Παναγία των Παρισίων, η Κριστίνα Κορέα από τον Ισημερινό συγκίνησε εκατομμύρια χρήστες του Διαδικτύου την ώρα που η φωτιά κατέκαιγε τον εμβληματικό καθεδρικό ναό. Η αποκατάσταση του Ναού δεν θα πάρει περισσότερο από πέντε χρόνια δήλωσε ο Γάλλος Πρόεδρος λαμβάνοντας υπόψη τις γενναιόδωρες προσφορές της τάξης του 1 δις.

Κι ενώ η Εκκλησία –σύμβολο θα πάρει τον γρήγορο δρόμο αποκατάστασής της είναι καλό και χρήσιμο να εκθέσουμε τους προβληματισμούς και τις αγωνίες που πιστεύω εκφράζουν την κοινή γνώμη.

Αξίζει να επισημάνουμε για άλλη μια φορά ,πόσο ουσιώδες συστατικό της ταυτότητας της Εκκλησίας αλλά και της Ιστορίας  αποτελεί ο Πολιτισμός και ειδικά ένας θρησκευτικός Ναός.Ο άνθρωπος από την αρχή της δημιουργίας των πρώτων κοινωνιών διαμορφώνει και τον Ναό-Ιερό όχι μόνο για να λατρεύει το θείο αλλά και για να έχει επικοινωνία με τα άτομα που εμπιστεύεται.Η προσωπικότητα και αξία του καθενός μαρτυρείται στην διαπροσωπική και ευχαριστιακή συνάντηση με τον Θεό.Ο θρησκευόμενος σε ιερό χώρο άνθρωπος γίνεται μέτοχος εμπιστοσύνης ,ισότητας και ιδανικής συμβίωσης με τον  συνάνθρωπό του.

 Πολύ ξεχωριστός και ιδανικός ο ορισμόςτου Πολιτισμού απ΄τον κορυφαίο Καθηγητή Δογματικής της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. αλησμόνητο Νίκο Ματσούκα: «Εντούτοις όλοι μας θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε γενικώς και καταρχήν ότι πολιτισμός είναι τα έργα και η συμπεριφορά του ανθρώπου σε μια δημιουργική πορεία ,σε μία ιστορική διαδρομή εν μέσω ωδίνων και οδυνών.Επομένωςγλώσσα,οργάνωση κοινοτικής ζωής, κτίσματα ,ποίηση,μουσική,τραγούδι,χορός,γνώση,φιλία, αγάπη,ειρήνη κ.τλ. είναι πολιτισμός.Και όλα αυτά νοούνται μόνο ως ξεπέρασμα μηδενιστικών αλλοιώσεων,πτώσεων και κάθε λογής απειλών εναντίον της ζωής.Με άλλα λόγια ,ότι προάγει την ζωή,σε δημιουργικά έργα και συμπεριφορά ,ή ότι σημαίνει καλή αλλοίωση της ζωής ,καθώς λέμε,είναι πολιτισμός.Απεναντίας ότι φθείρει τη ζωή και τις ανθρώπινες σχέσεις σημαίνει στασιμότητα και καταστροφή.»[1] Επίκαιρος και διαχρονικός ο στοχασμός και λόγος του σοφού Δασκάλου.Επιβεβαιώνεται στο θλιβερό γεγονός της καύσης του Ναού της Παναγίας των Παρισίων όσο και τον αποπροσανατολισμό της Ευρώπης από τις Χριστιανικές αρχές και την  μήτρα που την διαμόρφωσε επί το πλείστον.

Μήπως πρέπει να επισημάνουμε καλύτερα ότι στις μέρες μας που αυξάνει η άνιση κατανομή του πλούτου ,στις μέρες μας που η Ευρώπη ταράσσεται από κινδύνους της τρομοκρατίας, του ρατσισμού και της  παγκοσμιοποίησης ,ο κίνδυνος να χάσουμε την πολιτιστική μας ταυτότητα αυξάνεται διαρκώς;Τα σύμβολα του Χριστιανισμού είτε στην Δύση είτε στην Ανατολή αποτελούν την απαρχή της φιλοσοφίας μας ,της κουλτούρας αλλά και του προσανατολισμού μας .Γνήσια φωτάκια στην απέραντη νύχτα της Ιστορίας πρέπει και σήμερα να αποτελέσουν την αφορμή για επανασύνδεση με τα πάτρια,τα ιερά όσο και το άνοιγμα στους καινούριους κόσμους που θέλουν να διαμορφώσουν οι τωρινοί ισχυροί του διαμορφωτές.

Μέσα από τις αξίες των μνημείων του Χριστιανισμού θα θυμηθούμε ότι ευεργεσία στον Χριστιανισμό  αποτελεί και η αποκατάστασή τους αλλά και η ελεημοσύνη σε τόσους μα τόσους φτωχούς συνανθρώπους μας. «Ερχόμενος ο Κύριος προς το εκούσιον Πάθος» την Μ. Εβδομάδα που έρχεται ,για να μας θυμήσει ότι ο θρησκευτικός φανατισμός και η  υποκρισία  ,αποτελούν τα καρφιά στο χέρια Του και τα ραπίσματα στο ιερό πρόσωπό Του.Η ενότητα και αγάπη που ενσάρκωσε είθε να φέρουν την πολυπόθητη ειρήνη και ασφάλεια στις ψυχές και τις καρδιές όλων.

Καλό Πάσχα

[1] Ν.Ματσούκα,Πολιτισμός και εκκλησιαστική ταυτότητα,άρθρο στο περιοδικό Σύναξη,Τεύχος 88,Οκτώβριος –Δεκέμβριος 2003,σ.7