Χρήστος Κορομηλάς: έχασε στα 45 του την όραση και έγινε πρωταθλητής κολύμβησης
Πριν από περίπου 12 χρόνια ο Χρήστος Κορομηλάς έχασε την όρασή του όταν "χτυπήθηκε'' από μία σπάνια ασθένεια.
Στα 45 του χρόνια άρχισε να δοκιμάζεται σε μία διαφορετική διαδρομή και ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή του με αρκετά εμπόδια και δυσκολίες , έχοντας όμως σύμμαχό του τον αθλητισμό.
Καταφέρνοντας σταδιακά να ξεπεράσει το αρχικό σοκ που υπέστη από την απώλεια της όρασής του κι έχοντας μετά από δύο χρόνια ξεκινήσει μαθήματα κινητικότητας, άρχισε έπειτα από σχεδόν 5 χρόνια να προπονείται στο άθλημα της κολύμβησης καθώς και στο ποδήλατο και στο τρέξιμο. Οι διακρίσεις για τον κ. Κορομηλά, συνταξιούχο και αθλητή στον Σύλλογο ΙΩΝΑ, δεν άργησαν να έρθουν.
Για πρώτη φορά το 2012 διακρίθηκε στο πανελλήνιο πρωτάθλημα κολύμβησης ΑμεΑ κατηγορία S12 σε πρόσθιο και σε ελεύθερο ενώ το 2018 κατέκτησε την πρώτη θέση στα 5 χλμ ανοιχτής θαλάσσης στη διοργάνωση Oceanman Openwater Swim World Championship Dubai. Ο κ. Κορομηλάς επανέλαβε την επιτυχία αυτή πριν από ένα μήνα όταν στις 15 Δεκεμβρίου 2019 κατάφερε να κατακτήσει την πρώτη θέση στα 5 χλμ κολύμβησης ανοιχτής θαλάσσης ανδρών, στην ειδική κατηγορία Inspiration για ΑμΕΑ στην διοργάνωση Oceanman Cancun World Final Cup Mexico που πραγματοποιήθηκε στο Κανκούν του Μεξικό. «Όταν κάποιος χάνει την όρασή του κατά τη διάρκεια της ζωής του βρίσκεται σε απόγνωση. Σχεδόν τα δύο πρώτα χρόνια ήμουν σε τραγική κατάσταση. Δεν ήθελα να ζήσω. Δεν γινόταν να έχεις συνηθίσει να ζεις βλέποντας και ξαφνικά να πρέπει να ζήσεις χωρίς μία από τις αισθήσεις σου είναι σοκ. Ο άνθρωπος ωστόσο είναι θηρίο κι όταν ξεπεράσεις το σοκ της αρχής κερδίζεις μέρα με τη μέρα αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση, αυτοσεβασμό και μετά έρχονται τα άλλα», εξηγεί στο Αθηναϊκό- Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο κ. Κορομηλάς. Κατά τη διάρκεια του αγώνα ο κ. Κορομηλάς και ο συνοδός του φορούν ζώνες από σχοινολάστιχο που έχουν δέσει στη μέση τους και ακολουθούν τη διαδρομή που τους έχει ζητηθεί. «Τα χειρότερα σημεία σε κάθε αγώνα είναι όταν πρέπει να προσπεράσουμε κάποιον ή να στρίψουμε σε σημαδούρα που χαλαρώνει το σχοινί οπότε εκεί αναγκαστικά περιμένω για να δούμε πού θα τεντώσει για να κολυμπήσω», λέει.
Στα 57 του χρόνια πλέον θέτει κάθε μέρα νέους στόχους στον εαυτό του. Το 2012 άρχισε να φοιτά στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας. « Δεν τα βάζεις ποτέ κάτω, ποτέ δεν παρατάς τίποτα. Η ζωή είναι τόσο γλυκιά, έχουμε τόσα πολλά πράγματα να χαρούμε αλλά δεν κοιτάμε να χαρούμε αυτά που έχουμε», τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ . Το 2019 κατάφερε να πραγματοποιήσει ένα ακόμη του όνειρο και να συμμετάσχει στον αυθεντικό μαραθώνιο της Αθήνας. Δίπλα του σε όλες αυτές τις προσπάθειες και διακρίσεις είναι ο συνοδός και προπονητής του από τον Σύλλογο ΙΩΝΑ - Τμήμα Θεραπευτικής Αγωγής ΑμεΑ και Παραθλητισμού, Γιώργος Γκούντας. Όπως λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Γκούντας «το σημαντικότερο κατόρθωμα που μπορείς να βοηθήσεις να επιτύχει ένας άνθρωπος με αναπηρία είναι να μπορέσεις να τον κάνεις αυτόνομο, να μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί σε έναν μεγάλο βαθμό. Είναι σημαντικό γι αυτούς τους ανθρώπους να αθλούνται. Είναι κάτι που τους γεμίζει γιατί βλέπουν ότι μόνοι τους μπορούν να καταφέρουν πράγματα».
Ο σύλλογος ΙΩΝΑΣ ιδρύθηκε το έτος 2007 με σκοπό την αποκατάσταση και βελτίωση της κινητικής κατάστασης Ατόμων με Αναπηρίες (ΑμεΑ) καθώς και την προετοιμασία των ατόμων αυτών για συμμετοχή σε αθλητικές διοργανώσεις. Βασικό μέσο για την επίτευξη του σκοπού αυτού αποτελεί η θεραπευτική εκγύμναση στο υγρό στοιχείο (υδροθεραπεία). Τα περιστατικά που αντιμετωπίζουν καθημερινά, ποικίλουν και λόγω της διαφορετικότητας και της ιδιομορφίας που παρουσιάζουν, χρήζουν, τις περισσότερες φορές, ιδιαίτερης - προσωπικής ενασχόλησης από τον θεραπευτή - γυμναστή τουλάχιστον για 45 λεπτά. Κατά τη διάρκεια της χρόνιας εμπειρίας τους έχουν αναλάβει άτομα με μυοσκελετικές, νευρολογικές και ψυχοκινητικές παθήσεις είτε εκ γενετής είτε επίκτητες.
Σημαντική στιγμή και για τους δύο είναι όταν πραγματοποιούν επισκέψεις σε σχολεία ή σε καμπ. «Οι ομορφότερες στιγμές της ζωής μου δεν είναι όταν τερματίζω. Οι ομορφότερες στιγμές της ζωής μου είναι όταν πηγαίνω με την ομάδα μου ή κι εγώ μόνος μου ή σε σχολεία ή σε καμπ και τους μιλάω. Η συγκίνηση, η χαρά, η αγάπη, το ενδιαφέρον είναι απερίγραπτα κατά τη διάρκεια των συζητήσεων μαζί τους. Τα παιδιά από μένα μαθαίνουν να υπομένουν, να επιμένουν, να πειθαρχούν», αναφέρει ο κ. Κορομηλάς, ενώ ο κ. Γκούντας προσθέτει ότι έπειτα από αυτές τις επισκέψεις τα παιδιά μαθαίνουν ότι όλοι είμαστε ίσοι αλλά και διαφορετικοί ταυτόχρονα.
«Η προσβασιμότητα ενός ανάπηρου στο δρόμο, στην κίνησή μας είναι η ίδια με την προσβασιμότητα μιας μαμάς ή ενός μπαμπά με το καροτσάκι με το μωρό της. Όπου μπορεί αυτό να περάσει άνετα θα περάσω κι εγώ», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Κορομηλάς θέλοντας να στείλει το δικό του μήνυμα.
