Λ
ίγο μετά τις 8 το βράδυ της Κυριακής προσγειώθηκε η πτήση από Αθήνα στο αεροδρόμιο Μυτιλήνης. Είχε ήδη με την προσγείωση γίνει γνωστό το αποτέλεσμα, κι έτσι όσοι αναλογίστηκαν τι κίνηση θα αντιμετωπίσουν στο κέντρο της πόλης ή ήθελαν να πάρουν μέρος στους πανηγυρισμούς, έσπευσαν, στο μεσοδιάστημα αναμονής των αποσκευών τους, να επισκεφτούν την τουαλέτα. Ανάμεσά τους, η υπογράφουσα με τη συνάδελφο της «ΕΡΑ Αιγαίου» Μυρσίνη Τζινέλλη, που μπαίνοντας όμως στο WC στο χώρο των αφίξεων, είδαν όρθιο ένα μεγαλόσωμο άντρα να κάνει ό,τι κάνει κανείς σε μια τουαλέτα, με ανοιχτή μάλιστα την πόρτα.«Έι, κύριος, είστε στις γυναικείες τουαλέτες», φώναξα αποδοκιμαστικά ευελπιστώντας τουλάχιστον στην άμεση συμμόρφωσή του στο αυτονόητο, να κλείσει την πόρτα πίσω του.
… δεν ξέρω ούτε πού βρίσκομαι»
«Πού είμαι; Απ’ τη στεναχώρια μου δεν ξέρω ούτε πού βρίσκομαι», ψέλλισε ο άντρας, καταρρακωμένος, χωρίς καν να σχηματίσει τη λέξη «συγγνώμη» που άφησε περίπου να υπονοηθεί στη συντετριμμένη φωνή του. Μόλις έστρεψε το κεφάλι του, αμέσως καταλάβαμε το γιατί: στο πρόσωπο και στα κατακόκκινα μάτιά του αναγνωρίσαμε τον Αχιλλέα Μπέο.
Δίχως να ανταλλάξουμε κουβέντα, χωρίς να βγάλουμε κιχ, είτε φοβούμενες τις αντιδράσεις του, είτε σεβόμενες τον πόνο του, αυτόματα κι οι δυο κλειστήκαμε σε άλλες τουαλέτες και περιμέναμε να απομακρυνθεί.
Τι να του πεις και τι να σου απαντήσει τέτοιες ώρες. Αν και, όπως είπε αργότερα κι η Μυρσίνη, «μωρέ μπράβο, όλη η Μυτιλήνη έψαχνε τον Μπέο και εμείς τον μαλώσαμε σε μια γυναικεία τουαλέτα».
(από τη στήλη "Τα Δηκτικά" της εφημερίδας ΕΜΠΡΟΣ))
