Η Νίκη Γκίζη παρουσιάζει τα βιβλία της «Μόρια - Παμμήτωρ γη» και «Η καμπύλη της καμπάνας»
Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:
Νεκτάριος Βακάλης - Δημοσιογράφος & πρόεδρος του πολιτιστικού σωματείου «Culture4All – Πολιτισμός για Όλους» και της Ομοσπονδίας Λεσβιακών Συλλόγων Αττικής (ΟΛΣΑ)
Τζίνα Καλογήρου - Καθηγήτρια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας και της Διδακτικής του ΠΤΔΕ του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου ΑΘηνών (ΕΚΠΑ)
Χρύσα Καραβασίλη - Ποιήτρια & πεζογράφος
Κωνσταντίνος Μανίκας - Συγγραφέας & δημιουργός του culturepoint.gr
Παναγιώτης Μαργώνης - Συγγραφέας
Την εκδήλωση παρουσιάζει και συντονίζει η Παρασκευή Κομνηνού, εκπαιδευτικός, πολιτική επιστήμων Διεθνών Ευρωπαϊκών Σπουδών
Λίγα λόγια για το βιβλίο «Μόρια - Παμμήτωρ γη» το οποίο έλαβε το Α' Βραβείο μυθιστορήματος σε πανελλήνιο διαγωνισμό που διοργάνωσαν το Πολιτιστικό Σωματείο «Culture4All – Πολιτισμός για Όλους» και η Εθνική Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών στο πλαίσιο της Πανελλήνιας πρόσκλησης προς συγγραφείς με θέμα "Μόρια Λέσβου, 2.500 χρόνια Ιστορίας"
«Αν το έγκλημα δεχτείς, φίλη μου, μικρή ανάσα θα 'χεις», απάντησε το νησί κοφτά. «Τον ξέρει ο δαίμονας τον δρόμο. Ξέρει να ξεριζώνει ανθρώπους, να παίρνει μωρά από το στήθος της μάνας, κατέχει από κροκάλες, σκίνα και πέτρες, έχει τον τρόπο να σειεί τα βράχια, αλλά δεν ξέρει τι μπορούν να καταφέρουν οι άνθρωποι όταν θέλουν... Με ρωτάει ο δαίμονας: "Να τον πάρω;" "Όχι. Όχι, ακόμα", αποκρίνομαι... "νωρίς είναι για δαύτον..."».
Στο ιστορικό μυθιστόρημα 'Μόρια, Παμμήτωρ γη', ο αναγνώστης θα αφήσει την καρδιά του να ανακαλύψει την αλήθεια και το ψέμα του καιρού. Μέσα από γεγονότα άλλοτε αστεία και άλλοτε δραματικά, θα γνωρίσει παραμυθάδες και γνωστικούς με άποψη και θέση ζωής, θα αγκαλιάσει καλά κρυμμένα συναισθήματα, λόγια που ανασταίνουν και πληγώνουν, θα γευτεί μυρωδιές και αρώματα της Μεσογείου και της Ανατολής. Στα 2.500 χρόνια ιστορίας της Λέσβου, θα γνωρίσει τη δημιουργία και τον πολιτισμό, θα γευτεί τις φυλετικές και κοινωνικές διακρίσεις, θα θυμηθεί όλες εκείνες τις στιγμές που λοιδορήθηκε και πάσχισε να βρει δικαίωση, θα μοιραστεί ζωές και χαρές που ταξιδεύουν με καραβάκια χάρτινα σε πλάνητες που φτιάχνει, ψάχνοντας την απάντηση στο ερώτημαː «Τελικά, τι είναι πιο δύσκολο, να μισήσεις ή να εμπιστευθείς;»
Λίγα λόγια για το βιβλίο «Η καμπύλη της καμπάνας»
«Αχ, βρε Άννα... ο κόσμος άλλαξε πια. Κάνει θόρυβο. Τώρα η γέφυρα έχει έναν νερόμυλο στη βόρεια και έναν στη νότια πλευρά. Πάω εκεί τα βράδια, κάθομαι δίπλα στα ρυάκια κι ακούω το νερό να κελαρύζει... Και το νερό Άννα... Το νερό είναι διάφανο και καθαρό. Μυρίζει σαν μωρό όταν γεννιέται. Έχει αψίδες η γέφυρα. Και τειχισμένα κτήρια επάνω της. Είναι δεμένη γερά με βαριά λιθάρια και πέτρες. Καμιά φωτιά δεν μπορεί να την κάνει στάχτη. Κανένας σίφουνας να την καταστρέψει ξανά. Δεν χρειάζεται να την κάψουμε για να βρούμε στέγη. Έχουμε μια γέφυρα γερή κι είναι αμαρτία να κάνουμε κάτι τέτοιο. Αυτή από μόνη της μας φροντίζει. Είναι η δική μας γέφυρα. Η γέφυρά μας. Μπορείς κι εσύ να έρθεις μια μέρα στη γέφυρα. Κανένας δεν θα σε διώξει».
Αγγέλματα ηχούν από το εωθινό τραγούδι των Κολοσσών του Μέμνονα στο Νείλο, το βουητό των κοχυλιών της Άκαμπα, το αηδονοκόρακο της Μπουχάρα, το Κέρας του Διαβόλου της Αμπράς, την «πόλη των Φοινικόδεντρων», την Μπαμ-ιλανί τη φαυλίστρια πόλη της χλιδής και της ακολασίας. Λεγεώνες της Τιμής προβάλλουν από το ναό του Διός στη Ρώμη, τις δώδεκα υπερμεγέθεις καμπάνες της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη. Στρατεύματα και πομπές, ορδές από καβαλάρηδες τριποδίζουν από τον Άγιο Αυγουστίνο, από το καμπαναριό του Χοντρού Πέτρου της Κολωνίας, την οργισμένη καμπάνα του Βελιγραδίου, που όταν έπιασε πυρκαγιά το κωδωνοστάσιο έσπασε και δεν ήχησε ποτέ ξανά. Από όλες τις καμπάνες της Ασίας, της Ευρώπης, της Αφρικής, της Αμερικής, από κάθε εποχή, από κάθε τόπο, από κάθε πολιτισμό ξεπηδούν σαν σε καλειδοσκόπιο πανάρχαιες εικόνες, ήχοι ρυθμικοί, παλιές ζωικές δυνάμεις.
Είναι το γνωστό στα παραμύθια κάλεσμα του χρόνου.
Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.
Σας καλούμε να είσαστε όλοι μαζί μας
