Λέσβος, πρόσφυγες: μετρηθήκαμε με την ιστορία
Και ξαφνικά στον ορίζοντα φάνηκε ότι ίσως υπάρχει λύση για το θέμα των μεταναστών – προσφύγων. Γρήγορες διαδικασίες καταγραφής, δρομολόγηση πλοίων για τον Πειραιά, σίτιση προσφύγων στη Μόρια μετά από αρκετές ημέρες διακοπής. Αυτό που φαινόταν ως λογική και αναγκαία λύση έγινε πραγματικότητα από την υπηρεσιακή Κυβέρνηση. Μοιάζει τραγικό αλλά είναι πέρα ως πέρα ως αληθινό.
Ασφαλώς και το πρόβλημα δεν λύθηκε οριστικά και δεν θα λυθεί οριστικά καθώς οι ροές προσφύγων συνεχίζονται. Εξάλλου το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τη Λέσβο, είναι πρόβλημα όλης της Ευρώπης. Εμείς εδώ στη Λέσβο έχουμε την ατυχία να είμαστε πύλη εισόδου. Αυτό δεν αλλάζει, αυτή είναι η γεωγραφική μας θέση. Το ζήτημα λοιπόν είναι η διαχείριση.
Προκάλεσε πολλά σχόλια η επιλογή της καταγραφής των προσφύγων στο «Γεώργιος Σκούφος» στην Καλλιθέα δίπλα στις σχολικές μονάδες. Ανησυχία κατοίκων. Έως ένα βαθμό δικαιολογημένη η ανησυχία αλλά ας μην γκρινιάζουμε αφού αυτό το σημείο καταγραφής θα λειτουργήσει έως την Πέμπτη. Το ζητούμενο είναι να συνεχιστεί από την Παρασκευή η γρήγορη διαδικασία καταγραφής και να ανοίξουν και άλλα σημεία καταγραφής στο νησί.
Το νησί μας δοκιμάστηκε (και σίγουρα θα δοκιμαστεί κι άλλο) από μια τεράστια μετακίνηση πληθυσμών που σίγουρα θα μείνει στην ιστορία. Απέναντι σ’ αυτό το μεγάλο ζήτημα όλοι «μετρηθήκαμε». Και αξίζει να θυμόμαστε ο καθένας τι έκανε και ποια στάση κράτησε. Ο Δήμαρχος Λέσβου Σπύρος Γάληνος είναι το μοναδικό πολιτικό πρόσωπο που στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Ξεκίνησε έναν αγώνα ουσιαστικά μόνος του. Έδωσε τις αληθινές διαστάσεις του θέματος με παρεμβάσεις του σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, έδωσε προσωρινή λύση με το κέντρο φιλοξενίας στον Καρά Τέπε. Και όλα αυτά χωρίς να είναι δική του αρμοδιότητα. Η Λέσβος σε μια δύσκολη στιγμή ευτύχησε να έχει ένα καλό Δήμαρχο. Μπορεί να κατηγορήθηκε από πολλούς για τις πρωτοβουλίες του αλλά δεν έμεινε θεατής. Πάλεψε και το παλεύει. Δεύτερο πρόσωπο ο Αντιδήμαρχος Καθαριότητας Γ. Κατζανός. Αν σκεφτούμε τους αριθμούς των προσφύγων τότε καλά τα έχει καταφέρει. Και τα κατάφερε και σε χώρους όπου δεν έχει καμία αρμοδιότητα (λιμάνι Μυτιλήνης). Και τα κατάφερε μόνος του χωρίς βοήθεια μέχρι σήμερα.
Καλύτερα να μην σχολιάσουμε πολιτικά πρόσωπα (βλέπε Χριστιάνα Καλογήρου) που μόλις είδαν ότι αρχίσε να υπάρχει λύση στο θέμα βγήκαν στα τηλεοπτικά κανάλια και ξεκίνησαν την τακτική της καπηλείας. Να μην σχολιάσουμε τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ Λέσβου που με ανακοίνωσή του ρίχνει ευθύνες σε όλους έκτος από την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Να μην σχολιάσουμε την πρώην υπουργό κα Τασία που έχει το θράσος και κατηγορεί την υπηρεσιακή Κυβέρνηση και ζητάει άλλοθι στις αυξημένες ροές προσφύγων των τελευταίων ημερών. Να μην σχολιάσουμε την εκκλησία της Λέσβου, το «παπαδαριό», που ενώ η Μυτιλήνη βουλιάζει αυτοί κάνουν πανηγύρια με τον Εφραίμ του Βατοπεδίου (βλέπε σχετικό σκάνδαλο) περνώντας δίπλα από τις σκηνές των προσφυγών. Να μην σχολιάσουμε τις κινδυνολογίες από Εμπορικό Σύλλογος Μυτιλήνης, Φαρμακευτικό Σύλλογο, Ιατρικό Σύλλογο Μυτιλήνης.... είναι και επιστήμονες.... (Φωτεινή εξαίρεση ο Δ/ντης του ΠΕΔΥ Μυτιλήνης Μιχάλης Χατζηγιάννης). Να μην σχολιάσουμε ιστοσελίδες και ρατσιστικές αναφορές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που μόνο εμετό προκαλούν (ίσως όμως θα πρέπει να προκαλέσουν και την παρέμβαση του Εισαγγελέα).
Αλλά θα πρέπει να σχολιάσουμε τη στάση της κοινωνίας της Λέσβου. Σε μεγαλύτερο ποσοστό οι πολίτες αυτού του νησιού κράτησαν σωστή στάση, άντεξαν. Μπορεί να κάνουν παράπονα αλλά οι περισσότεροι έχουν προσφέρει στο μέτρο των δυνατοτήτων τους και ακόμη περισσότερα. Εθελοντές, αλληλέγγυοι έδωσαν και δίνουν το δικό τους αγώνα. Να μην ξεχάσουμε και την απώλεια του παπα-Στρατή... μπορεί να μην είναι εδώ αλλά ο καρπός του έργου του συνεχίζει να είναι οδηγός. Σε άρθρο του ο Μιχάλης Μπάκας αναφέρει: «Η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας, μένει σιωπηλή, κάνοντας υπομονή, συμπάσχοντας με το δράμα των προσφύγων. Είναι σίγουρο ότι σε άλλες περιοχές της Ελλάδας ή της Ευρώπης οι κοινωνίες θα αντιδρούσαν πολύ άσχημα, αλλά η Μυτιλήνη της προσφυγιάς και της βαθιάς δημοκρατικής παράδοσης κρατά ακόμα, περιμένοντας επιτέλους την οργάνωση του κράτους, τη βοήθεια της ΕΕ και των διεθνών οργανισμών για τη διαχείριση του ζητήματος. Έτσι, η κοινωνία μας στέκει ακόμα όρθια και αλληλέγγυα, αποτελώντας υπόδειγμα ανθρωπιάς σε πανευρωπαϊκό επίπεδο….Κράτα γερά Μυτιλήνη, κράτα γερά..»
Και τον επίλογο αυτού του σημειώματος τον αφήνουμε στο Γιώργο Τυρικό Εργά από την «Αγκαλιά»
«Ένα βράδυ οι Σύριοι για να μας ευχαριστήσουν μας τραγουδούσαν όσο μοιράζαμε φαγητό. Ξέρετε τι τέχνη έχει μέσα η μουσική τους. Λυπητερή με εκείνα τα αργόσυρτα σύμφωνα. Τους είπαμε να σταματήσουν γιατί από τα δάκρυα δεν μπορούσαμε να κάνουμε δουλειά. Τραγούδησαν δυνατότερα, πιο ζωηρό σκοπό και μας χειροκροτούσαν. Γιατί τους δίναμε ένα κωλο-τοστ και έναν κωλο-χυμό. Αφήστε τους ανθρώπους να συνεχίσουν τον δρόμο τους. Δεν θέλουν να μείνουν ούτε μέρα εδώ. Φέρτε καράβια, τα πληρώνουν, να φύγουν. Οργανωθείτε λίγο, το πέρασμά τους μπορεί να είναι ευλογία και το έχετε κάνει κατάρα. Όλοι ετούτοι κάποτε θα λείψουν. Θα έχουν φύγει. Να μας μείνει η ντροπή...Μια φίλη σήμερα μου είπε ότι έστειλε λεφτά και πως θέλει με μερικά από αυτά να πάρουμε μια μεταχειρισμένη κιθάρα, να τραγουδάει όποιος θέλει...Αναλαμπές σε ένα μεγάλο σκοτάδι.»
φωτογραφία : Γιώργος Παπαδόπουλος
