Σαν σήμερα στις 20 Αυγούστου του 1949 ήρθε στη ζωή ο αντισυμβατικός τραγουδοποιός Νικόλας Άσιμος.
Πολλές γραμμές έχουν γραφεί για την ιδιαίτερη αυτή προσωπικότητα. Η ιστορία του πάνω - κάτω είναι γνωστή: Ο Νικόλας (Ασημόπουλος αυτό ήταν το πραγματικό του επίθετο) γεννήθηκε στην Κοζάνη όπου και έζησε τα παιδικά του χρόνια. Μόλις ενηλικιώθηκε έφυγε για τη Θεσσαλονίκη προκειμένου να σπουδάσει στο Νεοελληνικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε και με το θέατρο. Εκεί ξεκίνησε να παίζει μουσική, χωρίς δάσκαλο, καθοδηγούμενος καθαρά από το ταλέντο και τις επιρροές του και αγνοώντας όλες τις προειδοποιήσεις της λογοκρισίας για τα τραγούδια του.
Είχε αντιεξουσιαστική και αντιμιλιταριστική ιδεολογία, για την οποία μάλιστα συνελήφθη και κρατήθηκε στην Ασφάλεια. Όταν βγήκε είχε χαθεί η ταυτότητά του και δεν ξαναέκδοσε καινούρια παρά 18 χρόνια αργότερα, αντικαθιστώντας στη θέση του επώνυμου το "Ασημόπουλος" με το "Άσιμος". Στο σημείο του θρησκεύματος είχε συμπληρώσει: Άνευ θρησκεύματος.
Σε ηλικία 24 ετών κατέβηκε στην Αθήνα όπου και εγκαταστάθηκε μέχρι τέλους. Εκεί αφιερώθηκε πλέον αποκλειστικά στη μουσική του και κυκλοφόρησε τα πρώτα του τραγούδια αλλά και τις "Παράνομες" (όπως ονόμασε) κασέτες του. Μερικά χρόνια αργότερα έγραψε και ένα βιβλίο με τίτλο "Αναζητώντας Κροκανθρώπους". Ερωτεύτηκε έντονα τη Λίλιαν, με την οποία είχε μία εκρηκτική σχέση και έφεραν στον κόσμο ένα κοριτσάκι την επίσης Λίλιαν ή αλλιώς χαϊδευτικά "Νουνού".
Το παπάκι, το τραγούδι που έγραψε για την κόρη του
Ένα από τα πιο συγκινητικά ελληνικά τραγούδια που έχουν γραφτεί είναι το Παπάκι. Το τραγούδι αυτό αποτελεί νανούρισμα του Άσιμου που ψιθύριζε στην "Νουνού" του πριν κοιμηθεί. Ο μουσικός δεν είχε σκοπό να το ηχογραφήσει, καθώς ήταν πολύ προσωπικό.
Η Χάρις Αλεξίου ήταν αυτή που τον έπεισε να το κάνουν πρόβα στο στούντιο.
Όπως γράφει και στο βιβλίο του, ο Γ. Αλαμάνης για τη ζωή του Άσιμου, Αλεξίου και Άσιμος έκαναν πρόβα και ο ηχολήπτης Γιάννης Παπαϊωάννου, ηχογραφούσε διακριτικά.
Στα μέσα της πρόβας, ο Νικόλας άνοιξε την πόρτα στο στούντιο, μπήκε, πήρε ένα ζευγάρι ακουστικά το οποίο προσπάθησε αποτυχώς να ενεργοποιήσει και περιφερόταν στο δωμάτιο. Στα ακουστικά που φορούσε η Αλεξίου, ο ήχος από την κιθάρα είχε μία ελάχιστη διαφορά δευτερολέπτων από αυτόν που άκουγε ο Άσιμος.
Όταν λοιπόν έφτασε το δεύτερο μέρος του νανουρίσματος, ο Νικόλας, ακούγοντας την κιθάρα απ΄έξω άρχισε να τραγουδάει όπως ήθελε μαζί της, δίχως να πλησιάσει το μικρόφωνο. Για αυτόν τον λόγο η φωνή του δεν ακούγεται σε όλα τα σημεία του τραγουδιού.
Η στιγμή ήταν πολύ φορτισμένη και συγκινητική. Ο Άσιμος βουρκωμένος τραγουδούσε "για την πάρτη του" χωρίς να τον ενδιαφέρει αν ακουγόταν, απλά ένιωθε και το έκανε. Όλο το τραγούδι έχει διάρκεια 3 λεπτά και 16 δεύτερα, στα οποία ο Νικόλας ακούγεται μόλις 1 λεπτό και κάτι δευτερόλεπτα πριν από το τέλος. Η μόνη παρέμβαση στο τελικό αποτέλεσμα ήταν η προσθήκη μόνο μίας δεύτερης κιθάρας από τον Θανάση Μπίκο.
Το αποτέλεσμα ήταν τόσο αυθεντικό, τόσο ατόφια συναισθηματικό, απλό χωρίς περιττές λέξεις και όργανα. Απόλυτη μαγεία.
Στο μέλλον η Αλεξίου τραγούδησε Άσιμο μόνο άλλη μία φορά, στο άλμπουμ Ψίθυροι του 2000, όχι όμως στο "Παπάκι". Αυτό δεν ήθελε να το πειράξει.
Στα τελευταία χρόνια της ζωής του τα έντονα ψυχολογικά προβλήματα οδήγησαν τον Άσιμο σε ψυχοθεραπευτική κλινική, στις φυλακές Κορυδαλλού και τέλος, στην αυτοκτονία τον Μάρτιο του 1988.
Πηγή:
