«Επί 4 ώρες τον είχαν γονατισμένο και τον χτυπούσαν»
Καταγγελίες ότι ο γιός του είναι βάναυσα κακοποιημένος, έκανε σήμερα μιλώντας στον Βήμα Fm ο πατέρας του Ανδρέα- Δημήτρη Μπουρζούκου, ενός εκ των συλληφθέντων στην Κοζάνη. Μιλώντας στο ραδιόφωνο, είπε ότι τον αφήνουν παγερά αδιάφορο οι κατηγορίες καθώς προέχει η υγεία του γιού του που, όπως είπε είναι «βάναυσα κακοποιημένος».
Μιλώντας για όσα του περιέγραψε ο γιός του, σημείωσε: «Επί τέσσερις ώρες τον είχαν γονατισμένο στο τμήμα και με τον διοικητή τον χτυπούσαν με κλοτσιές στην κοιλιά και έλεγε «πάρτε τους μέσα, όχι εδώ». Είναι λόγια που μου είπε ο γιος μου και φυσικά πιστεύω αυτά και όχι αυτά που λένε τα γουρούνια. Τους βάλανε μέσα δεμένους με τα χέρια πίσω, γονατιστούς, με κουκούλα στο κεφάλι και τους χτυπούσαν. Και κάποια στιγμή λέει ο ένας στον άλλο: «Έλα, Νίκο, είναι σειρά σου». Και ήλθε και τους χτύπησε. Ο ένας λοιπόν από αυτούς που χτυπούσαν έχει μικρό όνομα «Νίκος» και είναι στο τμήμα της Βέροιας».
Δυο λόγια για τον Αντρέα-Δημήτρη Μπουρζούκο - από έναν καθηγητή του
Λέγομαι Χρήστος Ιωαννίδης. Είμαι καθηγητής στη μέση εκπαίδευση εδώ και 23 χρόνια και υπεύθυνος του περιοδικού "Schooligans" και του μαθητικού φεστιβάλ "Schoolwave". Γνώρισα τον Αντρέα-Δημήτρη Μπουρζούκο για τρία χρόνια (2005-2008). Ήταν μαθητής μου στο Μουσικό Λύκειο Παλλήνης. Είμαι σοκαρισμένος από την είδηση της εμπλοκής του σε ένοπλη ληστεία. Δεν ξέρω τι τον οδήγησε ως εκεί. Θέλω όμως να μιλήσω για τα τρία χρόνια που τον γνώρισα ως μαθητή αλλά και ως εθελοντή στο περιοδικό.
Ήταν χαρά μου να έχω μέσα στην τάξη παιδιά σαν τον Αντρέα-Δημήτρη. Ήταν ευαίσθητος, ήταν έξυπνος, ήταν ανήσυχος. Όχι, δεν άκουγε heavy metal. Άκουγε ροκ, άκουγε Χατζιδάκι, άκουγε Μότσαρτ. Όχι, δεν ήταν αντικοινωνικός. Ίσα-ίσα ήταν πολύ αγαπητός στους συμμαθητές του. Και φυσικά είχε και αυτός θυμό μέσα του, όπως όλα τα αληθινά παιδιά που ανακαλύπτουν στην εφηβεία τους την απάνθρωπη και υποκριτική κοινωνία στην οποία ζούμε. Όχι, δεν ήταν κακός μαθητής, ήταν πολύ καλός.
Μπήκε και αυτός στο πανεπιστήμιο, γράφοντας μία από τις εκθέσεις-κονσέρβες που του ζητάει το σύστημα. Οι γονείς του ήταν δύο αξιοπρεπέστατοι άνθρωποι. Ερχόντουσαν τακτικά στο σχολείο να μάθουν για το παιδί τους. Κάποια στιγμή έμαθα από τον Αντρέα-Δημήτρη ότι ο πατέρας του έμεινε άνεργος. Μου το είπε πικραμένος και θυμωμένος. Δεν ξέρω πόσες αιτίες θυμού προστέθηκαν από τότε. Μπορώ ίσως να φανταστώ αρκετές απ' αυτές, καθώς ζω κι εγώ μέσα σ' αυτήν την Ελλάδα. Απο κει και πέρα, λυπάμαι και ντρέπομαι.
Λυπάμαι για τον Αντρέα-Δημήτρη που πίστεψε, καθώς φαίνεται, στη βία σαν απάντηση στη βία του συστήματος. Ντρέπομαι όμως και για την Ελλάδα που οδηγεί παιδιά σαν τον Αντρέα-Δημήτρη σ' αυτό το σημείο. Ντρέπομαι για τους αστυνομικούς που τον βασάνισαν. Ντρέπομαι για τους δημοσιογράφους που ήδη τον καταδίκασαν. Και ντρέπομαι για όλους τους ανυποψίαστους πολίτες που θα τον τσουβαλιάσουν μέσα στο κεφάλι τους σαν έναν "τρομοκράτη" και θα προσπεράσουν το παραμορφωμένο από τα χτυπήματα πρόσωπό του για να πάνε στην επόμενη είδηση.
Η παραμόρφωση είναι όλη δική μας.
Πηγή: lifo.gr
Σημείωση: στη Μυτιλήνη μερίδα των τοπικών ΜΜΕ ασχολήθηκε με το αν ο Δημήτρης Μπουρζούκος ήταν στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου... οι βασανισμοί δεν τους ενδιαφέρουν!!!!
