Ο Τούρκος Άγιος που εορτάζει την παραμονή των Χριστουγέννων

Γράφει ο π. Ηλίας Μάκος  *

Λίγοι γνωρίζουν ότι ανάμεσα στους αγίους της Ορθόδοξης Εκκλησίας υπάρχει και ένας Τούρκος, που διασώθηκε μόνο το Μουσουλμανικό όνομά του.

Πρόκειται για τον Αχμέτ, που εορτάζει την παραμονή των Χριστουγέννων και ο οποίος δεν δίστασε, όταν τον ρώτησαν σε μια συγκέντρωση πλουσίων, ανήκε και ο ίδιος σ' αυτή την τάξη, τι είναι το μεγαλύτερο πράγμα στον κόσμο, να διαλαλήσει άφοβα: «Η πίστη των Χριστιανών».

Το Θείο Βρέφος του άνοιξε τα μάτια της ψυχής και του αποκαλύφθηκε με θαυμαστό τρόπο η Αλήθεια. Συζούσε με μια νεαρή Ορθόδοξη Ρωσίδα σκλάβα.

Και είχε ως δούλη άλλη μια Ορθόδοξη Ρωσίδα, ηλικιωμένη αυτή, η οποία εκκλησιαζόταν, λάμβανε το αντίδωρο και το έπαιρνε και στο σπίτι και μερικές φορές έφερνε και αγιασμό.

Η σύντροφος του Αχμέτ, της το επέτρεπε ο ίδιος, και αντίδωρο έτρωγε και αγιασμό έπινε. Πολλές φορές ο Αχμέτ αισθανόταν μια ευωδιά να εξέρχεται από το στόμα της.

Αλλά το μυαλό του καθόλου δεν πήγαινε ούτε στο αντίδωρο, ούτε στον αγιασμό και έσπαγε το κεφάλι του να καταλάβει, παρά τις ρητές διαβεβαιώσεις της συμβίας του ότι δεν έτρωγε κάτι ξεχωριστό απ' αυτόν, από τι φαγητό προερχόταν αυτή η μοσχοβολιά. Και επέμενε.

Τελικά η νεαρή Ρωσίδα κατάλαβε ότι ήταν το αντίδωρο αυτό που προκαλούσε την αρωματισμένη αναπνοή της και του εξήγησε ποιος είναι ο Χριστός, πόσο ζωντανή είναι η Χριστιανική πίστη και πόσο ωφελεί τις ψυχές των ανθρώπων.

Προβληματίστηκε, αλλά γνώμη δεν άλλαξε. Από περιέργεια μια μέρα πήγε στην εκκλησία. Εκεί λειτουργούσε ο Πατριάρχης. Και είδε το παράδοξο γι' αυτόν φαινόμενο, όταν ευλογούσε ο Πατριάρχης, να εκπορεύονται φωτεινές ακτίνες προς τα κεφάλια των Χριστιανών, όχι, όμως, προς το δικό του.

Δεν ήθελε άλλη απόδειξη. Συγκλονίστηκε, κατέφυγε σε ιερέα και βαπτίστηκε. Πλέον στράφηκε με ταπείνωση στο Θεό. Και μετά από βασανιστήρια τον αποκεφάλισαν.

Με την καινούργια ζωή του και με τη μαρτυρία του μαρτυρίου του βοήθησε ανθρώπους, να συναισθανθούν την ανάγκη να διαλύσουν τα σκοτάδια μέσα τους, να αλλάξουν τις διαθέσεις τους και να ποθήσουν, όπως αυτός τον πόθησε πολύ, τον Χριστό.

Ο Αχμέτ κατάλαβε κάτι, που εμείς δεν θέλουμε να το καταλάβουμε. Ή αν το καταλαβαίνουμε, το λησμονούμε γρήγορα. Πως δεν σωζόμαστε μόνοι μας, ούτε σώζεται από εμάς ο κόσμος.

Ένας είναι ο μοναδικός σωτήρας, ο Χριστός. Αυτός σώζει κάθε διάσταση της ζωής μας, το σώμα και την ψυχή μας. Πως μόνο Εκείνος μπορεί να ανατείλει τον ήλιο της ελπίδας και στο καταθλιπτικότερο σκοτάδι.

* Romfea.gr