Γράφει: Τατιάνα Λιάνη / lifo
Εννιά πράγματα που κατάλαβα από τότε που έγινα μαμά – κι έχασα τη μαμά μου
Σήμερα Κυριακή 13/05/2012 είναι η γιορτή της μητέρας. Όταν ήμουν μικρή έπαιρνα πάντα στη μαμά μου το ίδιο δώρο – ένα φυτό που λεγόταν «υπομονή» και ήταν το μόνο για το οποίο έφταναν τα χρήματά μου. Το δώρο ήταν μάλλον σημαδιακό, γιατί η μαμά μου χρειάστηκε να κάνει αρκετή υπομονή μαζί μου…
Τα χρόνια πέρασαν και η ποικιλία των δώρων μου διευρύνθηκε: κόκκινα δερμάτινα γάντια, το «Ξιφίρ Φαλέρ» της Αθηνάς Κακούρη, ένα ποίημα γραμμένο γι’ αυτήν, ένα τραπέζι στο «Βαρύ Πεπόνι», ένα ζευγάρι εσπαντρίγες, το «Ως την άκρη του ουρανού σου» της Αλεξίου.
Φέτος είναι η πρώτη χρονιά που θα γιορτάσω αυτή τη μέρα χωρίς τη μαμά μου. Θα έπρεπε, λοιπόν, να είναι μια μέρα θλιβερή για μένα – αλλά δεν είναι. Κι ο λόγος είναι ότι είμαι πλέον κι εγώ μαμά!
Εννιά πράγματα, λοιπόν, που κατάλαβα από τότε που έγινα μαμά – κι έχασα τη μαμά μου:
- Τώρα που η τετράχρονη κόρη μου με ενημέρωσε ότι σκέφτεται να μετακομίσει μόνιμα στη γιαγιά της, αλλά να μη στεναχωριέμαι, γιατί θα έρχεται επίσκεψη να με βλέπει, κατάλαβα γιατί στεναχωριόταν τόσο η μαμά μου όταν με έβλεπε σε ηλικία δέκα χρονών να μαζεύω τα πράγματα μου για να φύγω απ’ το κάμπινγκ όπου παραθερίζαμε και «να κάνω οτοστόπ και να πάω στη γιαγιά μου, που περνούσα πολύ καλύτερα».
- Τώρα που ρωτάω με λαχτάρα τις κόρες μου όταν γυρνούν απ’ τον παιδικό σταθμό πως πέρασαν κι αυτές βαριούνται να μου πούνε, μετανιώνω που ξεπετούσα τη μαμά μου με δυο κουβέντες όποτε βαριόμουν, ενώ την ανάγκαζα να υποστεί την πρωτοφανή μου λογοδιάρροια, όποτε δεν έβρισκα τις φίλες μου στο τηλέφωνο.
- Σήμερα που ο άντρας μου είχε τη φαεινή έμπνευση να πάει τις κόρες μας επίσκεψη στη μαμά του, αφήνοντάς με μόνη όλο το πρωί της Γιορτής της Μητέρας, καταλαβαίνω πως δεν έπρεπε ποτέ να ευχηθώ στη μαμά μου απ’ το τηλέφωνο επειδή προτιμούσα να σέρνομαι για καφέδες και ουζάκια όλη τη μέρα και δεν προλάβαινα να περάσω απ’ το σπίτι της.
- Τώρα που διαβάζω για χιλιοστή φορά στις κόρες μου την ιστορία του Ρούνι, που είναι ύπουλο κακό γουρούνι, μετανιώνω που όταν η μανούλα μου δεν έβλεπε πια καλά, της διάβαζα με το ζόρι ένα-δυο άρθρα απ’ το Βήμα της Κυριακής, με τη δικαιολογία ότι δεν ήθελα να στερήσω απ’ τον μπαμπά μου τη χαρά να της διαβάζει αυτός.
- Τώρα που βλέπω πόσο στεναχωριέμαι όταν μαλώνουν οι κόρες μου, καταλαβαίνω τι σοκ είχε πάθει όταν σ’ ένα καβγά με τον αδελφό μου του είχα κλείσει την μπαλκονόπορτα στα μούτρα με αποτέλεσμα να περάσει μέσα απ’ το τζάμι (hint: ζει!).
- Τώρα που βλέπω πόσο χαίρομαι όταν μου λένε ότι οι κόρες μου μου μοιάζουν, στεναχωριέμαι που όλο της έλεγα ότι μοιάζω στον μπαμπά μου.
- Τώρα που κοιτάω τους φίλους των κοριτσιών μου και αναρωτιέμαι διεστραμμένα ποιος θα τους ταίριαζε πιο πολύ, θαυμάζω όλο και περισσότερο τη ψυχραιμία της μαμάς μου, που αντιμετώπισε στωικά ουκ ολίγους unsuitable (για να το θέσω ευγενικά) υποψήφιους μνηστήρες, χωρίς ποτέ να προσπαθήσει να μ’ επηρεάσει.//
- Τώρα που βλέπω πόσα πράγματα θυσιάζεις απ’ τη στιγμή που κρατάς στα χέρια σου ένα μωρό και πόση φροντίδα και ενέργεια τού αφιερώνεις τα πρώτα χρόνια της ζωής του, εύχομαι να μην της έλεγα τόσο συχνά ότι δε θυμάμαι τίποτα απ’ τα πρώτα παιδικά μου χρόνια.
- Τώρα που βλέπω πόσο φρικάρω όταν οι κόρες μου φιλούν διάφορες εικονίτσες, κάνουν την προσευχή τους 2-3 φορές τη μέρα κι αναφωνούν «Παναγιά μου δέσποινα!» σε κάθε ευκαιρία, εκτιμώ ακόμα περισσότερο την ψυχραιμία που επέδειξε η μαμά μου όταν πήγα δέκα χρονών μόνη μου και γράφτηκα στο κατηχητικό της γειτονιάς μου.
Και ένα πράγμα που το ήξερα και πριν χάσω τη μαμά μου, αλλά το ξεχνούσα που και που: Μάνα είναι μόνο μία.
Χαρείτε την – και χαρείτε μαζί της, όσο ακόμα μπορείτε!
---------------------------------------
Γράφει: Θεόδωρος Ι. Μπαβέας
Πάντοτε τιμούμε και υποκλινόμαστε με σεβασμό στις μητέρες όλου του κόσμου
Η μητέρα είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα ,μια λέξη που σηματοδοτεί τη ζωή μας
Τιμούμε σήμερα τις μητέρες . τις μανάδες που θήλασαν γαλούχησαν και ανέθρεψαν τους ανθρώπους της καθημερινότητας των αγώνων και του μόχθου τους αθλητές τους κακούργους τους ήρωες και τους πολιτικούς τις ξεχωριστές προσωπικότητες της επιστήμης της τέχνης και του πολιτισμού
Την μητέρα που τιμά σήμερα η παγκόσμια κοινότητα εμείς την αγκαλιάζουμε με εκτίμηση και αγάπη γιατί είναι το πιο γλυκό πρόσωπο για τον καθένα μας.
Από την κύηση , τη γέννα μέχρι το ανεπανάληπτο μητρικό σφιχταγκάλιασμα η μάνα έχει για μας όλους μια καταλυτική δύναμη που σηματοδοτεί τη χωρίς όρους και όρια απέραντη αγάπη που είναι φωλιασμένη στην καρδιά της
Κάθε μητέρα έχει βιώσει την δική της μητρότητα, η κάθε μια με τον δικό της τρόπο, για κάθε της παιδί . Μανά είναι η ζωή, είναι αυτή που πόνεσε που έκλαψε που χάρηκε που λυπήθηκε που ένοιωσε υπερήφανη που πολλές φορές απογοητεύκε από εμάς
Είναι η γυναίκα που ξέρει τι είναι θυσία και ατέλειωτη προσφορά, χωρίς εγωισμούς, αναγνώριση και ανταπόδοση
Η ζωή της κάθε μητέρας για κάθε παιδί είναι μια ξεχωριστή ιστορία . Η μητέρα μας είναι μια ακατανίκητη δύναμη μια αστείρευτη πηγή αγάπης, προσφοράς καλοσύνης , ήθους ευγένειας για όλη την περίοδο της ζωής μας Η μητέρα δεν έχει ηλικία για τα παιδιά της και τα παιδιά της δεν έχουν ηλικία για τη μητέρα τους
Η σχέση μητέρας και παιδιού είναι μοναδική σχέση πέρα από το χρόνο και το χώρο , πέρα από τη λογική και τους νόμους της φύσης, ενώ είναι αυτή που συμβάλει στη διαμόρφωση της προσωπικότητα μας και σφυρηλατεί το χαρακτήρα μας
Όλοι μιλάμε με θαυμασμό για την μητρότητα , δεν χρειάζεται να γνωρίζεις καμιά γλώσσα για να νοιώσεις και να καταλάβεις την ιερότητα της μητρότητας
Λίγα λουλούδια , ένα τρυφερό χαμόγελο , ένα γλυκό φιλί ένα ευχαριστώ από μέσα από την καρδιά μας είναι πολύ λίγα για αυτή την ηρωίδα της ζωής μας
Ένα ευχαριστώ και μια ευγνωμοσύνη για όλα όσα ακούραστα μας προσέφερε η μητέρα , η μανά , η μαμά , η μανούλα
Αυτά για αυτή τη μέρα τη γιορτινή, αυτά τα λίγα τα τόσο απλά, όμως είναι τόσο αρκετά για να την κάνουν ευτυχισμένη
Ημέρα της Μητέρας
