Αγωνιστική Παρέμβαση Εκπαιδευτικών της Λέσβου για την απεργία της Τετάρης 15 Ιουνίου 2011

Αυτές τις μέρες στην πλατεία Συντάγματος, σε κάθε πλατεία της Αγανάκτησης, οι χιλιάδες που συγκεντρώνονται δείχνουν ότι η κυβέρνηση και η πολιτική ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ δεν έχουν κανένα στήριγμα. Αυτές τις μέρες κάθε εκπαιδευτικός βρίσκεται μπροστά σε κρίσιμα ερωτήματα:

• Ø Η κυβέρνηση με το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, ένα Μνημόνιο II ουσιαστικά, επιχειρεί να επιβάλλει μια εποχή κοινωνικής βαρβαρότητας, καθώς όσα ξέραμε ως σήμερα ως δημόσια αγαθά και κοινωνικά δικαιώματα, μετατρέπονται σε εμπορεύματα και ξεπουλιούνται κοψοχρονιά σε πολυεθνικές. Αυτές θα τα παρέχουν μόνο αν τις συμφέρει και σε τιμές που θα τις συμφέρει. Θα δεχτούμε μια υποδομή ζωτικής σημασίας για την κοινωνία να παραδοθεί στην κερδοσκοπία των ιδιωτών; Θα δεχτούμε ότι είναι λογικό, σήμερα στον 21^ο αιώνα, μια οικογένεια, ένα χωριό, μια γειτονιά να μην έχει νερό γιατί «δεν συμφέρει» μια εταιρία;
• Ø Με τη φορολογική επίθεση επιβάλλει έναν κεφαλικό φόρο σε κάθε εργαζόμενο που παίρνει πάνω από 8.000 € το χρόνο, δηλ. σε κάθε έναν που απέμεινε με μόνιμη δουλειά ή με μια σύνταξη. Από κοντά και το νέο μισθολόγιο που ρημάζει τις αποδοχές και τις συμπιέζει προς τα κάτω. Μαζί και οι αυξήσεις του ΦΠΑ και των τιμών στα είδη πρώτης ανάγκης. Μας περιμένει ακόμα και η εξίσωση του φόρου του πετρελαίου θέρμανσης με αυτό του πετρελαίου κίνησης που προς το παρόν «αναβλήθηκε». Θα δεχτούμε τη φορολογική λεηλασία όσων δουλεύουν και τη φορολογική ασυλία των τραπεζών, των βιομηχάνων και των εφοπλιστών; Θα δεχτούμε το πιο φτηνό πράγμα στην Ελλάδα να είναι ο εργαζόμενος άνθρωπος;
• Ø Την ίδια στιγμή, υγεία, παιδεία και κοινωνικές υπηρεσίες μπαίνουν στο στόχαστρο, καθώς η μείωση των δημοσίων υπαλλήλων κατά 150.000 γίνεται βασικός στόχος της κυβέρνησης. Η μετατροπή του ΑΣΕΠ σε αξιολογητή που υποδεικνύει τους «ανάξιους» προς απόλυση δεν μπορεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Πιστεύει κανείς ότι στη θέση των «ανάξιων» θα δουλέψουν άλλοι πιο «άξιοι»; Εκεί οδηγούν οι συγχωνεύσεις-κλεισίματα σχολείων και νοσοκομείων. Από πότε λιγότερα νοσοκομεία, σχολεία κ.λπ. σημαίνουν «λιγότερο κόστος»; Ποιος χάνει από τη δωρεάν παροχή των κοινωνικών αγαθών; Και ποιος πληρώνει το κόστος όταν τα στερηθεί η κοινωνική πλειοψηφία;
• Ø Στην προοπτική των απολύσεων οδηγεί η βρόμικη μεθόδευση της κατάργησης οργανικών θέσεων στην εκπαίδευση με τις συγχωνεύσεις σχολείων, με την κατάργηση της επιλογής στη δεύτερη ξένη γλώσσα, με το νέο πρόγραμμα σπουδών στο Νέο Λύκειο. Σε αυτό το σχέδιο εντάσσεται και η εξαφάνιση των οργανικών που ουσιαστικά κατάργησε για φέτος τις μεταθέσεις. Θα τα ανεχτούμε όλα αυτά περιμένοντας τη σειρά μας;
• Ø Όταν ξεκινούσε η σχολική χρονιά η κυβερνητική προπαγάνδα επαναλάμβανε μονότονα ότι θα είναι η καλύτερη χρονιά γιατί έχει σύνθημα το «Πρώτα ο μαθητής». Κι ενώ ήταν η χειρότερη χρονιά από τη μεταπολίτευση, για την επόμενη τα σημάδια δεν είναι θετικά, καθώς οι δήμοι δεν έχουν λεφτά για πετρέλαιο και αναλώσιμα, καταργήθηκαν ο ΟΕΔΒ (στον αέρα η δωρεάν χορήγηση των βιβλίων) και ο ΟΣΚ (ό,τι χτίστηκε, χτίστηκε…). Παράλληλα, με τις απανωτές διακηρύξεις για το Νέο Σχολείο διαμορφώνεται ένα ασφυκτικό πλαίσιο παπαγαλίας, εξετασιομανίας, μετατροπή της γνώσης σε πληροφορίες μιας χρήσης. Και όλα αυτά για την πρόσβαση των λίγων και εκλεκτών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση που ετοιμάζει το καλοκαιρινό νομοσχέδιο της κυβέρνησης (κλείσιμο σχολών, ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια λειτουργίας, υποταγή στις επιχειρηματικές ανάγκες, κατάρτιση και απαξίωση της γνώσης και της έρευνας για κοινωνικές ανάγκες). Σ’ αυτό το τοπίο γύρω από τον εκπαιδευτικό χτίζεται ένα αυταρχικό πλαίσιο με υπερεξουσίες του διευθυντή, του προϊσταμένου, των αξιολογητών. Θα δεχτούμε ότι όλα βαίνουν καλώς στην εκπαίδευση και το μόνο που λείπει είναι ο «προσκυνημένος» εκπαιδευτικός; Ένας εκπαιδευτικός που θα κάνει τον κουφό απέναντι στους μαθητές, την κοινωνία και τη συνείδησή του, ελπίζοντας να κρητήσει τη δουλειά του, την ησυχία του, μια αύξηση, μια μετάθεση;
• Ø Θα αφήσουμε μια κυβέρνηση που μετράει το χρόνο ανάποδα να υποθηκεύσει το παρόν και το μέλλον της κοινωνίας; Θα επιτρέψουμε σε τυχοδιώκτες περαστικούς από τα υπουργικά γραφεία να κάνουν το ξεπούλημα του αιώνα; Θα αφήσουμε το χρεοκοπημένο πολιτικό σκηνικό και τα παπαγαλάκια των καναλιών να μας μεταχειρίζονται σαν όχλο που δεν ξέρει το καλό του; Άνθρωποι που δεν έχουν δουλέψει ποτέ να μας ενοχοποιούν σαν αντιπαραγωγικούς που πρέπει να αξιολογηθούν, σαν συνενόχους που «μαζί τα φάγαμε»;

Αυτά είναι τα ερωτήματα που θα απαντήσουμε με τη στάση μας στην 24ωρη απεργία στις 15 Ιούνη.

Απεργούμε γιατί αρνούμαστε τον καταστροφικό δρόμο κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ που θέλει να κάνει την κοινωνία αναλώσιμο υλικό κερδοσκοπίας της συντεχνίας τραπεζών και βιομηχάνων.

Απεργούμε και απαιτούμε απεργιακό αγώνα διαρκείας για να μην περάσει το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα και όλα τα μέτρα της κυβέρνησης. Για να ανατραπεί το μνημόνιο και να φύγει η κυβέρνηση.

Απεργούμε για να εμποδίσουμε με τη συμμετοχή μας, σήμερα στην απεργία και αύριο στις συνελεύσεις, τη χειραγώγηση του κινήματος των εκπαιδευτικών από ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, τον υποταγμένο κυβερνητικό συνδικαλισμό των υπουργικών παρατρεχάμενων, των διαδρομιστών στα γραφεία και τις διευθύνσεις.

Ένα μήνυμα έρχεται από την πλατεία Συντάγματος, από κάθε πλατεία Αγανάκτησης σε αυτή τη χώρα: ως εδώ με τη λεηλασία των ζωών μας! Δεν θα φύγουμε από τις πλατείες και τους δρόμους μέχρι να φύγουνε όσοι μας οδήγησαν εδώ: κυβερνήσεις, τρόικα, τράπεζες, μνημόνια και όλοι όσοι μας εκμεταλλεύονται! Τους διαμηνύουμε ότι το χρέος δεν είναι δικό μας. Δεν θα το πληρώσουμε!

ΟΛΟΙ & ΟΛΕΣ στην ΑΠΕΡΓΙΑ

την ΤΕΤΑΡΤΗ 15 ΙΟΥΝΗ, 11:00

στα ΚΕΝΤΡΙΚΑ ΛΥΚΕΙΑ