Αποκλεισμένη για δύο μέρες η κλινική των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη Μόρια
Η κατάσταση με το Προσφυγικό στα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου βαίνει επιδεινούμενη μετά τις πρόσφατες κινήσεις της κυβέρνησης με τις επιτάξεις περιοχών, την απόβαση των ΜΑΤ, τις μπουλντόζες και το κρεσέντο αστυνομικής βίας και κρατικού κατασταλτικού χουλιγκανισμού. Μπορεί όλα αυτά να κατέληξαν σε φιάσκο, αλλά συνοδεύτηκαν από μια σειρά γεγονότων, τα οποία δυναμιτίζουν το έτσι κι αλλιώς διαταραγμένο πολιτικό και κοινωνικό κλίμα των νησιών. Έτσι, είχαμε το ακροδεξιό πογκρόμ ενάντια σε πρόσφυγες στο λιμάνι της Θερμής στη Λέσβο, καθώς και δύο πυρκαγιές δομών αλληλεγγύης σε Λέσβο και Χίο, ευτυχώς χωρίς θύματα.
Όπως όμως προκύπτει από το ρεπορτάζ του tvxs.gr, δεν είναι τα μοναδικά περιστατικά. Διότι για δύο μέρες, την Τρίτη και την Τετάρτη, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα αναγκάστηκαν να διακόψουν τη λειτουργία της κλινική τους έξω από τον προσφυγικό καταυλισμό στη Μόρια, λόγω των μπλόκων των ακροδεξιών στους δρόμους που οδηγούν στην Μόρια, με αποτέλεσμα να είναι επισφαλής ακόμη και η πρόσβαση του προσωπικού στην κλινική.
Το προσωρινό κλείσιμο της κλινικής έρχεται μετά από τις δύο επιθέσεις που δέχθηκαν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα τον περασμένο Φεβρουάριο, καθώς και από ανάλογα περιστατικά εναντίον άλλων οργανώσεων αλληλεγγύης και εθελοντικών ομάδων.
Ο Γενικός Διευθυντής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, Βασίλης Στραβαρίδης, περιγράφει στο tvxs.gr: «Εμείς αυτή τη στιγμή έχουμε ενεργές ομάδες στη Λέσβο και στη Σάμο. Στη Λέσβο έχουμε μια κλινική έξω από τη Μόρια η οποία είναι παιδιατρική και για θέματα σεξουαλικής και αναπαραγωγικής υγείας για γυναίκες. Δυστυχώς τις τελευταίες μέρες, επειδή υπάρχει αποκλεισμός πολλών δρόμων στη Λέσβο και υπάρχει και ανασφάλεια γενικότερα, η κλινική μας δεν μπόρεσε να λειτουργήσει. Αυτή η κλινική το τελευταίο διάστημα, λόγω των εντάσεων, λειτουργούσε με μικρότερο αριθμό προσωπικού επειδή υπάρχει μια ανησυχία και δεν θέλαμε να κάνουμε περισσότερες μετακινήσεις, αλλά ειδικότερα τις δύο τελευταίες μέρες ήταν αδύνατη ακόμη και η προσέγγιση».
Η παραπάνω εξέλιξη δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. «Το τελευταίο διάστημα υπάρχει στοχοποίηση των οργανώσεων και των εθελοντών» συνεχίζει ο Βασίλης Στραβαρίδης. «Είχαμε και δύο περιστατικά λεκτικής επίθεσης εναντίον μας (σσ. τον περασμένο Φεβρουάριο), για πρώτη φορά από τότε που υπάρχει η οργάνωση στη χώρα, τα τελευταία 30 χρόνια. Θεωρήσαμε ότι αυτό ήταν ανησυχητικό γιατί δεν ήμασταν μόνο εμείς, που ίσως λόγω της αναγνωρισιμότητας μπορεί και να ήταν λιγότερα τα προβλήματα, αλλά υπήρχαν και άλλα γεγονότα με άλλες οργανώσεις και εθελοντές στο νησί. Αυτό είναι πάρα πολύ ανησυχητικό και δεν μπορεί να στοχοποιείται ούτε η ιατρική φροντίδα, ούτε η ανθρωπιστική βοήθεια. Είναι απαράδεκτο κάτι τέτοιο. Γι΄ αυτό και το δηλώσαμε και δεν μιλούσαμε μόνο για τους ΓΧΣ, μιλούσαμε για όλους τους ανθρώπους οι οποίοι προσπαθούν να καλύψουν ένα κενό, το οποίο όμως θα έπρεπε να καλύπτεται από τις τοπικές αρχές και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δυστυχώς βλέπουμε ότι η ύπαρξη των οργανώσεων και των εθελοντικών ομάδων και των ΜΚΟ είναι αυτή που καλύπτει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι των υπηρεσιών αυτών, γι’ αυτούς τους πολλούς ανθρώπους που ζουν σε άθλιες συνθήκες εδώ και πολύ καιρό πλέον. Δεν είναι δηλαδή η έκτακτη κατάσταση του 2015, είμαστε πέντε χρόνια μετά».
Η οργάνωση προσέφυγε φυσικά σε όλες τις αρμόδιες αρχές, τόσο για τις επιθέσεις του Φεβρουαρίου, όσο και για την αδυναμία της να φτάσει στην κλινική της. Ποια ήταν η απάντηση;
«Δυστυχώς εμείς βλέπουμε το αποτέλεσμα. Και το αποτέλεσμα είναι ότι ακόμα βλέπουμε έντονες κινήσεις και επιθετική διάθεση από διάφορες ομάδες ανθρώπων που σίγουρα δεν μας διασφαλίζουν. Όλες οι αρχές είναι θετικές και στην παρουσία μας και στις υπηρεσίες που προσφέρουμε. Αλλά το αποτέλεσμα είναι ότι μένουμε με ένα ερωτηματικό. Ας πούμε έχουμε τους εγκλωβισμένους αθρώπους στο λιμάνι (σσ. αναφέρεται στους τουλάχιστον 500 πρόσφυγες δεν μπορούν να φτάσουν στο ΚΥΤ της Μόριας λόγω των μπλόκων). Τι θα γίνει με αυτούς; Για μας αυτό που έχει σημασία είναι να μπει μπροστά ο άνθρωπος άσχετα από το status του καθενός. Η πρώτη και βασική ιδιότητά του είναι άνθρωπος, ανεξάρτητα από εθνικότητα ή αν είναι πρόσφυγας ή μετανάστης».
