Η ιστορία του Nwanyen Marcel Kunped
Είμαι ο Nwanyen Marcel Kunped, 40 ετών, από το Καμερούν. Μέχρι πριν λίγα χρόνια, η ζωή μου στην πατρίδα μου ήταν ιδιαίτερα καλή, αν και πάντα υπήρχαν ζητήματα μεταξύ γαλλόφωνων και αγγλόφωνων -το Καμερούν μοιράστηκε μεταξύ Γαλλίας και Μεγάλης Βρετανίας το 1919, αφότου έληξε ο Πρώτος Παγκόσμιος πόλεμος, και η περιοχή εντάχθηκε στην Εντολή της Κοινωνίας των Εθνών. Ως πτυχιούχος Οικονομικής Ιστορίας και Διοίκησης Επιχειρήσεων είχα για χρόνια καλές δουλειές σε μεγάλες επιχειρήσεις της χώρας μου. Τα προβλήματα άρχισαν να γίνονται μεγαλύτερα όταν εμείς, οι κάτοικοι του αγγλόφωνου Καμερούν αισθανόμασταν όλο και πιο καταπιεσμένοι πολιτισμικά από τους γαλλόφωνους.
Ξεκίνησαν διώξεις. Εκείνη την περίοδο, οι γαλλόφωνοι με φυλακίζουν λόγω καταγωγής. Περνάω δύο χρόνια στη φυλακή, μεταξύ 2015 – 2017, οπότε και βγαίνω χάρη στην απόφαση ενός αγγλόφωνου στρατηγού. Ο άνθρωπος αυτός εξέτασε την υπόθεσή μου, παρατήρησε το λευκό ποινικό μητρώο που είχα και αποφάσισε να με αποφυλακίσει. Υπό έναν όρο, όμως. Να εξαφανιστώ την ίδια κιόλας μέρα από τη χώρα διότι διαφορετικά θα έβαζα και εκείνον σε κίνδυνο επειδή με απελευθέρωσε, αλλά και τον εαυτό μου. Διέτρεχα κίνδυνο άμεσης καταδίωξής μου. Χάρη στη βοήθειά του, έφτασα στα σύνορα Καμερούν-Νιγηρίας με στρατιωτική συνοδεία, χωρίς να μας σταματήσει για έλεγχο ο οποιοσδήποτε. Ήταν 1η Νοεμβρίου του 2017. Στην Ελλάδα πάτησα το πόδι μου ανήμερα Χριστούγεννα του ίδιου έτους. Πρώτος μου σταθμός η Λέσβος και συγκεκριμένα η Μόρια. Εκεί πέρασα περίπου έναν χρόνο ώσπου να μεταφερθώ στην Ασπροβάλτα και, λίγο αργότερα, στη δομή όπου βρίσκομαι σήμερα.
Ο ΔΟΜ δεν θα μπορούσε να μου έχει δώσει περισσότερα. Οι άθλιες συνθήκες της Μόριας έφτασαν να αποτελούν παρελθόν, την ώρα που οι εργαζόμενοι τού ΔΟΜ έχουν γίνει τα αδέλφια μου και με κακομαθαίνουν. Από τα αληθινά μου αδέλφια δεν έχω κανένα νέο. Οι τρεις αδελφοί μου βρίσκονταν στη Νιγηρία, αλλά έχω χάσει τα ίχνη τους. Η αρραβωνιαστικιά μου παραμένει στο Καμερούν, αλλά κρύβεται. Στην Ελλάδα ήρθα μόνος και παραμένω μόνος. Η πιο ευτυχισμένη μέρα της νέας μου ζωής θα έλεγα πως ήταν τον περασμένο Μάιο, όταν μου ανακοινώθηκε πως η Ελλάδα μου χορήγησε άσυλο, αναγνωρίζοντάς με ως πρόσφυγα. Το μόνο που απομένει από εδώ και πέρα είναι να παραλάβω τα επίσημα έγγραφά μου, όπως το διαβατήριό μου και να εκδώσω Α.Φ.Μ. Δεν κάνω καμία σκέψη για το μέλλον. Το μόνο που θα προσπαθήσω και θέλω να πετύχω είναι να ξαναγίνω ο χρήσιμος άνθρωπος που θυμάμαι να είμαι. Να εργάζομαι και να παράγω όπως έκανα πάντα.
Η στήριξη των ανθρώπων του ΔΟΜ έχει υπάρξει τεράστια και τους ευχαριστώ που μου στάθηκαν και συνεχίζουν να μου στέκονται.
----
* Ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (ΔΟΜ) είναι Διακυβερνητικός Οργανισμός, ο οποίος με Γραφεία σε περισσότερες από 100 χώρες εργάζεται για τη διαχείριση του μεταναστευτικού ζητήματος με τρόπο που να επωφελούνται και οι μετανάστες και η κοινωνία.
Μέσα από διεθνείς συνεργασίες, ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης με όρους σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, συμβάλλει στο συντονισμό επιχειρησιακών προκλήσεων της διαχείρισης του μεταναστευτικού, καθώς και στην ενημέρωση και κατανόηση στα θέματα μετανάστευσης, ενθαρρύνοντας την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη μέσα από την μετανάστευση.
Στην Ελλάδα, με Γραφεία στην Αθήνα, την Πάτρα και τη Θεσσαλονίκη και με συνεργάτες σε κάθε ακριτική περιοχή, προσφέρει υπηρεσίες ενημέρωσης και επιμόρφωσης, πραγματοποιώντας, μεταξύ άλλων προγραμμάτων, εθελούσιες επιστροφές μεταναστών στον τόπο προέλευσής τους, συντονίζοντας κέντρα φιλοξενίας ανηλίκων μεταναστών και συμβάλλοντας ενεργά στην καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων σε συνεργασία πάντοτε με τις επίσημες αρχές, κοινωνικούς φορείς και κοινότητες μεταναστών.
