&n
bsp;Μπορεί να γίνει σεξ στο Διάστημα; Το έχει κάνει ποτέ κανείς; Πώς θα είναι η ερωτική επαφή άνευ βαρύτητας, με θέα τον πλανήτη Γη; Και τι θα συμβεί αν συλληφθεί ένα παιδί; Είναι ερωτήσεις που εξάπτουν τη φαντασία, και σοβαρούς επιστήμονες, από τότε που η NASA έστειλε την πρώτη Αμερικανίδα εκεί έξω, το 1983. Με τη Σάλι Ράιντ, που πέθανε την περασμένη εβδομάδα στα 61 της χρόνια, γκρεμίστηκε ένα ταμπού και άνοιξε ένα καυτό κεφάλαιο στο μυαλό των πιο τολμηρών. Τότε την είπαν Μπαρμπαρέλα, γιατί ήταν νέα και ωραία. Αλλά το τελευταίο πράγμα που σκεφτόταν εκείνη, μέσα στο «Challenger», ήταν το σεξ. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για άνδρες συναδέλφους της, που ταξίδεψαν, αργότερα, σε μεικτά πληρώματα.
«Φανταστείτε ένα διαστημόπλοιο με 1.000 γυναίκες, σε αποστολή προς τον Αλφα του Κενταύρου... 2.000 στήθη να αιωρούνται, και να τρέμουν, στην παραμικρή κίνηση, λόγω έλλειψης βαρύτητας». Τάδε έφη Μάικλ Κόλινς, αστροναύτης στο «Apollo 11», το 1974. Το απόκοσμο σεξ, σε τροχιά, ήταν για χρόνια φαντασίωση. Αλλά σήμερα, που τόσοι άνδρες και γυναίκες μένουν μαζί, επί μήνες, στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό; Δεν μπορεί, όλο και κάτι θα έχει γίνει.
«Φανταστείτε ένα διαστημόπλοιο με 1.000 γυναίκες, σε αποστολή προς τον Αλφα του Κενταύρου... 2.000 στήθη να αιωρούνται, και να τρέμουν, στην παραμικρή κίνηση, λόγω έλλειψης βαρύτητας». Τάδε έφη Μάικλ Κόλινς, αστροναύτης στο «Apollo 11», το 1974. Το απόκοσμο σεξ, σε τροχιά, ήταν για χρόνια φαντασίωση. Αλλά σήμερα, που τόσοι άνδρες και γυναίκες μένουν μαζί, επί μήνες, στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό; Δεν μπορεί, όλο και κάτι θα έχει γίνει.
NASA και Ρώσοι το διαψεύδουν κατηγορηματικά. Και η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πολλά προβλήματα. Το πρώτο είναι η ρύθμιση της ροής του αίματος. Σε περιβάλλον μικροβαρύτητας είναι δύσκολο, ίσως αδύνατον σε ορισμένες περιπτώσεις, να έχει στύση ένας άνδρας. Μετά είναι το θέμα κάποιων σωματικών υγρών. Οταν οι αστροναύτες ασκούνται στο Διάστημα, ο ιδρώτας κολλάει, σε στρώματα, γύρω από ολόκληρο το σώμα, κάτι που κόβει την όρεξη για στενή σωματική επαφή στους περισσότερους - για να μη μιλήσουμε για τη μόνιμη ναυτία. Τρίτη, και πιο σημαντική, δυσκολία είναι η ίδια η ερωτική πράξη, τα ακροβατικά και η σουρεαλιστική χορογραφία, εκεί όπου ακόμη και το πιο ελαφρύ άγγιγμα, κάθε έλξη ή ώθηση, εκτοξεύει τα πάντα πολύ μακριά, μέσα στο σκάφος.
Πώς θα μπορούσαν να έρθουν πιο κοντά διαστημικοί εραστές; Με ειδικές στολές, λένε οι πιο ευφάνταστοι. Δύο τέτοιες, ονόματι 2Suits, έχουν σχεδιαστεί ήδη. Είναι ολόσωμες φόρμες, που ανοίγουν από μπροστά και κολλάνε η μία στην άλλη, σαν με βεντούζα. Με τη βοήθεια ελαστικών ιμάντων, δημιουργείται ένα ενιαίο ρούχο, που επιτρέπει στα σώματα να έχουν επαφή για περισσότερη ώρα, χωρίς εξαντλητική προσπάθεια.
Ακούγεται σαν διαστροφή, αλλά θα ήταν πιο εύκολο αν ένας τρίτος άνθρωπος κρατούσε τον έναν από τους δύο σε κάποιο σταθερό σημείο. Ή αν ο ένας ήταν δεμένος σε τοίχωμα του διαστημοπλοίου. Χώρος, χρόνος, κέφι; Εκτός του ότι δεν υπάρχουν πολλές γωνιές για να απομονωθεί ένα ζευγάρι, η εξερεύνηση του Διαστήματος είναι εντατική, απαιτητική, και συχνά επικίνδυνη δουλειά. Συνήθως δεν αφήνει ώρα για τέτοιες σκέψεις. Και οι αστροναύτες είναι, πάνω απ' όλα, επαγγελματίες. Δεν θα ρίσκαραν την καριέρα τους για λίγες στιγμές αμφίβολης απόλαυσης, με δεδομένη την απαγορευτική πολιτική της NASA.
Αν κάποιοι το έχουν κάνει, πάντως, είναι δύο Ρώσοι. Η Ελένα Κοντακόβα έφτασε με «Σογιούζ» στον «Mir», το 1994. Ανάμεσα στο ανδρικό πλήρωμα ήταν ο Βαλέρι Πολιάκοφ, που θα έμενε έναν χρόνο σε τροχιά, για να σπάσει το ρεκόρ παραμονής. Δεν άργησαν να κυκλοφορήσουν φήμες για σαρκική, αστρική συνεύρεση, λόγω της ανορθόδοξης οικειότητας μεταξύ τους, και ενός βίντεο που έδειχνε τον Βαλέρι να ρίχνει, παιχνιδιάρικα, νερό πάνω στην Ελένα. Ισως ήταν και η πρώτη διαστημική απιστία. Η Κοντακόβα ήταν παντρεμένη με έναν άλλον ρώσο κοσμοναύτη. Ο Βαλέρι Ριούμινμάλλον δεν είχε ακούσει τίποτε, γιατί την υποδέχθηκε με ανοιχτές αγκάλες πίσω στη Γη.
Σταθμοί & στάσεις
Πρώτες κυρίες
Πρώτες κυρίες
Τον δρόμο άνοιξαν οι Σοβιετικοί με τη Βαλεντίνα Τερέσκοβα το 1963. Η Σάλι Ράιντ (φωτογραφία) ήταν η πρώτη από τις ΗΠΑ. Το 1984 η Σβετλάνα Σαβίτσκαγια περπάτησε πρώτη στο Διάστημα. Το 1999 η αμερικανίδα πιλότος Αϊλίν Κόλινς κυβέρνησε πρώτη διαστημικό λεωφορείο. Πρώτη Κινέζα που είδε τη Γη από εκεί ψηλά είναι η Λιου Γιανγκ, πριν από έναν μήνα.
«Ανδρόγυνα δεν θέλουμε»
Οι Τζαν Ντέιβις και Μαρκ Λι ήταν το πρώτο παντρεμένο ζευγάρι που έστειλε η NASA σε διαστημική αποστολή το 1991. Οι Αμερικανοί αποφεύγουν να βάζουν συζύγους στο ίδιο ταξίδι όχι από φόβο μη κάνουν σεξ, αλλά γιατί η σχέση τους μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τη δυναμική της ομάδας.
«Χιούστον, έχω πρόβλημα...»
Λένε ότι η NASA έχει χρησιμοποιήσει προσομοιώσεις 10 ερωτικών στάσεων σε υπολογιστή για να βρει ποιες θα ήταν οι πιο βολικές. Μόνο τέσσερις ήταν δυνατές χωρίς ειδικό εξοπλισμό. Για τις άλλες χρειάστηκαν ελαστικές ζώνες και εξαρτήματα. Κλασικές στάσεις εύκολες στη Γη είναι αδύνατες στο Διάστημα.
Τζιμ Λόγκαν, ειδικός στη Διαστημική Ιατρική, στη NASA
«Πολύ επικίνδυνη μια εγκυμοσύνη σε τροχιά»
«Πιο κρίσιμο για όσους ενδιαφέρονται για το μέλλον του ανθρώπου στο Διάστημα είναι το τι γίνεται μετά το σεξ. Πειράματα σε ζώα δείχνουν ότι μια εγκυμοσύνη σε μηδενική βαρύτητα θα προκαλούσε σοβαρά προβλήματα στην ανάπτυξη του εμβρύου» λέει στο «Βήμα» ο δρ Τζιμ Λόγκαν, ειδικός στη Διαστημική Ιατρική, στη NASA.
«Πολύ επικίνδυνη μια εγκυμοσύνη σε τροχιά»
«Πιο κρίσιμο για όσους ενδιαφέρονται για το μέλλον του ανθρώπου στο Διάστημα είναι το τι γίνεται μετά το σεξ. Πειράματα σε ζώα δείχνουν ότι μια εγκυμοσύνη σε μηδενική βαρύτητα θα προκαλούσε σοβαρά προβλήματα στην ανάπτυξη του εμβρύου» λέει στο «Βήμα» ο δρ Τζιμ Λόγκαν, ειδικός στη Διαστημική Ιατρική, στη NASA.
«Για παράδειγμα, ρωσικές έρευνες σε ποντίκια που εγκυμονούσαν έδειξαν μεγάλες πιθανότητες για καθυστέρηση στην ανάπτυξη του σκελετού του εμβρύου. Επιπλέον, ο φυσιολογικός σχηματισμός των νευρικών συνάψεων, μια διαδικασία που συνεχίζεται και μετά τη γέννηση, απαιτεί κίνηση σε συνθήκες βαρύτητας. Η μικροβαρύτητα θα έθετε σε κίνδυνο και τις λειτουργίες του ανοσοποιητικού.
»Δεν θα ανησυχούσα τόσο πολύ για τις πρώτες εβδομάδες της κύησης, αλλά μελέτες έχουν δείξει ότι η βαρύτητα παίζει σημαντικό ρόλο για την ανάπτυξη του ανθρώπινου εμβρύου μετά την 26η εβδομάδα.
»Η κοσμική ακτινοβολία είναι άλλο ένα μεγάλο πρόβλημα για την ανάπτυξη του εμβρύου. Απ' όσα λίγα γνωρίζουμε μέχρι στιγμής θα έλεγα ότι μια εγκυμοσύνη σε τροχιά θα ήταν κάτι πολύ επικίνδυνο.
»Αλλά αν η ανθρωπότητα έβρισκε στο μέλλον τον τρόπο να ζει και να αναπαράγεται στο Διάστημα θα ήταν ένα γιγαντιαίο άλμα για την εξέλιξη του είδους μας. Θα είναι και ζήτημα επιβίωσης αν άνθρωποι φτιάξουν αποικίες σε άλλους πλανήτες» λέει ο κ. Λόγκαν.
Μητροπούλου Ειρήνη / το Βήμα
