Με τίτλο «το ξένο ελιξήριο» και υπότιτλο «το ούζο μπορεί να θυμίζει σε κάποιους σιρόπι για το βήχα, αλλά εκφράζει τον θρίαμβο του ελαφρού αφεψήματος, η γερμανική εφημερίδα “Suddeutsche Zeitung” δημοσιεύει ρεπορτάζ για τη διαδικασία παραγωγής του πλέον γνωστού ελληνικού ποτού και δη σ’ έναν από τους σημαντικότερους τόπους παραγωγής του, στη Μυτιλήνη.
Ειδική αναφορά γίνεται στο Ούζο Μπαρμπαγιάννη, στο θρυλικό αποστακτήριο με έδρα το Πλωμάρι των 7.000 κατοίκων, το οποίο αποτελεί την παγκόσμια πρωτεύουσα του ούζου.
Υπάρχουν και οίκοι παραγωγής ούζου, επισημαίνεται, οι οποίοι δραστηριοποιούνται υπό την σκέπη μεγάλων ομίλων παραγωγής αλκοολούχων ποτών σε παγκόσμιο επίπεδο, όπως είναι η ΕΠΟΜ (Ένωση Ποτοποιών Μυτιλήνης) με το ούζο «Μίνι». Το ούζο είναι υπόθεση πίστης, ένα είδος μύθου, εκτιμά ο συντάκτης. Παρʼ όλα αυτά οι Έλληνες καταναλώνουν κατά κεφαλήν περισσότερο ουϊσκι σήμερα απʼ ό, τι οι Σκωτσέζοι και οι Ιρλανδοί. Ειδικά μετά την ένταξη της χώρας στην τότε ΕΟΚ το 1981 η ελληνική αγορά πλημμύρισε από ξένες μάρκες ποτών.
Το ούζο πέρασε μία περίοδο παρακμής, σήμερα, όμως, διάγει μία περίοδο αναγέννησης. Οι εξαγωγές ούζου εμφανίζουν αύξηση, η φήμη του είναι και πάλι άψογη, ακόμη και η ελληνική νεολαία βλέπει με άλλο μάτι πλέον το ούζο, τονίζεται στο σχετικό δημοσίευμα.
