Οδοιπορικό στα πάρκα της Μυτιλήνης από τους Aeolistas - Εικόνες θλίψης
Κόστος: 35.000.000 δρχ. Δημόσιος χώρος - περιουσία όλων μας. Σήμερα σε αυτήν την κατάσταση…
Λίγο πιο πέρα στην ίδια περιοχή (Συνοικισμός), άλλο ένα πάρκο γεμάτο χόρτα, απεριποίητο που χρίζει καλλωπισμού και συντήρησης. Αξίζει να σημειωθεί ότι τριγύρω είδαμε αρκετούς δημόσιους χώρους, περιφραγμένους με φθαρμένα κάγκελα, που έχουν μετατραπεί σε …μικρές ζούγκλες.
Οι εικόνες εγκατάλειψης που ακολουθούν είναι από ένα τρίτο πάρκο του Συνοικισμού.
Και φυσικά μόνο …γέλιο μπορεί να προκαλέσει η πινακίδα που γράφει: "Απαγορεύεται αυστηρά να πετάτε σκουπίδια και μπάζα. Οι παραβάτες θα διώκονται". Δίπλα μπορείτε να διακρίνετε …ένα παγκάκι αναψυχής! Ενθαρρυντική η ύπαρξη του μπλε κάδου ανακύκλωσης αλουμινίου του "Υδάτινου".
Στην Επάνω Σκάλα, η πανέμορφη βρύση-μνημείο, στην οποία προσφάτως έγιναν εργασίες συντήρησης, έχει καταντήσει χώρος συγκέντρωσης κλαδιών και ογκωδών αντικειμένων, δέκτης συνθημάτων και σκουπιδότοπος (όπως και πολλές άλλες βρύσες-κοσμήματα της πόλης). Το κολωνάκι σήμανσης που ειδοποιεί για την απαγόρευση παρκαρίσματος έχει ποδοπατηθεί. Και οι κάδοι, όπως πάντα, ανοιχτοί…
Απέναντι από τη βρύση, υπάρχει ένας δεντροφυτεμένος δημόσιος χώρος αναψυχής με …παγκάκι.
Οι στύλοι της ΔΕΗ έχουν γίνει πίνακες ανακοινώσεων κηδειών, ενοικιάσεων, συναυλιών, πολιτικών θέσεων, εκδηλώσεων, κλπ. Η αυθαίρετη αφισοκόλληση παρατηρείται παντού (σε κάθε επιφάνεια… ακόμα και σε δέντρα), ενώ θα έπρεπε να γίνεται μόνο σε ειδικούς πίνακες ανακοινώσεων. Θα πρέπει λοιπόν να γίνουν οι απαραίτητες συστάσεις...
Φυσικά, οι κάδοι ανοιχτοί και τα σκουπίδια, δίπλα σε τηλεφωνικό θάλαμο, έτοιμα να ξεχειλίσουν… ενώ κάτω υπάρχουν υπολείμματα τροφών και άχρηστα πεταμένα αντικείμενα (βρισκόμαστε στην αγορά, σε εμπορικό δρόμο κάθετο στην Ερμού).
Προχωράμε προς την Κουλμπάρα…
Βαδίζουμε προς το πάρκο της περιοχής. Μια κυρία με το παιδί της μας υποδέχονται με ιδιαίτερη χαρά, λέγοντας μας «Μπράβο που ήρθατε! Κάποιος περιμέναμε πια να ενδιαφερθεί!». Δείτε γιατί…
"Απαγορεύεται να πετάτε σκουπίδια"…μάλλον έγραφε.
Φτάνουμε στο παραμελημένο πάρκο-πάρκινγκ Χατζηδήμου στην ίδια περιοχή, αξίας εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ. Πέρα από τα συνθήματα, τους βαμμένους τοίχους και τα σκουπίδια (τα οποία πριν λίγες μέρες μαζεύτηκαν από εθελοντές), υπάρχουν σπασμένα φρεάτια, σπασμένα τούβλα δαπέδου, σπασμένες λάμπες και σπασμένα προβολάκια εκθέσεων, πέργκολες που αρχίζουν να σκουριάζουν, για τα οποία πρέπει να μεριμνήσουν και να μεριμνούν συνεχώς οι αρμόδιοι.
Συνεχίζουμε στην Καλλιθέα. Θεωρητικά πρόκειται για ένα διαμορφωμένο δημόσιο χώρο με βρύση…
Λίγα μέτρα παραπέρα, άλλος ένας διαμορφωμένος δημόσιος χώρος – πάρκο που μένει για χρόνια σε αυτή την κατάσταση που βλέπετε…
Στην ίδια περιοχή όμως, υπάρχει και άλλο πάρκο, απ’ όπου και οι ακόλουθες εικόνες.
Και ο ευρύτερος…διαμορφωμένος δημόσιος χώρος.
Ξάφνου, προβάλλει η πινακίδα που μας πληροφορεί για τα στοιχεία του έργου. Λέγεται …ανάπλαση κοινόχρηστων χώρων στην Καλλιθέα. Έχει προϋπολογισμό 395.500 ευρώ.
Κατευθυνόμαστε προς Χρυσομαλλούσα. Περνάμε από ένα ακόμα δημόσιο πάρκο-πάρκινγκ (αυτή τη φορά το βρίσκουμε σχετικά άδειο...)
Φτάνουμε σε ένα διαμορφωμένο ελεύθερο χώρο στη Χρυσομαλλούσα γεμάτο χόρτα και... λάμπες.
Η πινακίδα γράφει «διαμόρφωση ελεύθερων χώρων στην πόλη της Μυτιλήνης» με προϋπολογισμό 685.000 και κάτω ακριβώς από την πινακίδα και τον ελεύθερο διαμορφωμένο χώρο …ένα αυτοκίνητο να κλείνει την πρόσβαση.
Εικόνες όπως η παρακάτω, αποτελούν συνηθισμένο φαινόμενο στην πόλη. Κάδοι που πάντοτε αφήνονται ανοιχτοί (κατά παράβαση των στοιχειωδών κανόνων υγιεινής), κάδοι που ποτέ δεν πλένονται… και απ’ έξω χόρτα, κλαδιά, σκουπίδια, ξύλα, έπιπλα, διάφορα ογκώδη αντικείμενα, κλπ.
Και φτάνουμε σε ακόμα ένα πάρκο της Χρυσομαλλούσας… ειδικά διαμορφωμένο και αυτό… τα συμπεράσματα δικά σας.
Ως ομάδα ενεργών πολιτών επισημαίνουμε την άσχημη κατάσταση των περισσότερων δημοσίων χώρων της πόλης μας, ώστε να προκαλέσουμε το έμπρακτο ενδιαφέρον τόσο των αρμοδίων, όσο και των συμπολιτών μας. Η σχέση με το χώρο μας, αποτελεί έκφραση του πολιτισμού μας.
Φυσικά υπάρχουν και κάποια κεντρικά πάρκα που είναι σχετικώς περιποιημένα και ευπρεπισμένα, αλλά αυτό δεν αλλάζει την ουσία ως προς την συνολική εικόνα των δημοσίων χώρων της πόλης και την ανάγκη/ υποχρέωση ευπρεπισμού και τακτικής συντήρησής τους. Περισσότερο απ’ όλα εστιάζουμε στην ανάγκη επιστροφής της έννοιας της «γειτονιάς», στην ανάγκη ουσιαστικότερης επαφής μεταξύ μας και στην ανάγκη επαναπροσδιορισμού της σχέσης με τον χώρο μας, τα οποία έχουν αρχίσει να χάνονται… ομως δεν μπορούμε να τα αφήσουμε να εξαφανιστούν!
