22 Μαΐου - Παγκόσμια ημέρα βιοποικιλότητας
Ζήσε κι άσε τα άλλα είδη να ζήσουν!
Η Παγκόσμια Ημέρα Βιοποικιλότητας (22 Απριλίου) ασφαλώς δεν είναι αρκετή για να αντιμετωπίσουμε ένα από τα μεγαλύτερα παγκόσμια προβλήματα του σήμερα: τη μείωση με πρωτοφανείς, σε όρους γεωλογικής ιστορίας, ρυθμούς του αριθμού των ζωντανών ειδών του πλανήτη. Είναι όμως ευκαιρία να σκεφθούμε το πρόβλημα και να κατανοήσουμε ότι, συνεχίζοντας να εξαφανίζουμε είδη με το σημερινό ρυθμό, δηλαδή 1000 έως 10000 φορές ταχύτερα από το φυσικό ρυθμό εξαφάνισης ειδών, καταργούμε την ίδια τη βάση και της δικής μας ύπαρξης και ευημερίας ως είδους.
Σύμφωνα με στοιχεία της Κομισιόν1 στην Ευρώπη 42% των θηλαστικών, 15% των πτηνών και 45% των πεταλούδων και των ερπετών τελούν υπό απειλή εξαφάνισης. Παρά τις διεθνείς διασκέψεις για την αναχαίτιση του φαινόμενου, ήδη από το 1992 (Ρίο Βραζιλίας), όπου και αποφασίστηκε η αναχαίτιση της απώλειας ειδών και οικοσυστημάτων, συνεχίζουμε σε παγκόσμιο επίπεδο να πορευόμαστε σαν να μην μας ενδιαφέρει αν θα επιβεβαιωθεί μέσα στον αιώνα μας η ζοφερή προοπτική της «Σιωπηλής Άνοιξης», του προφητικού βιβλίου που η Ραχήλ Κάρσον έγραψε την δεκαετία του ’60.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει πολιτική για την υπεράσπιση της βιοποικιλότητας: την πολιτική προστατευομένων περιοχών του δικτύου Natura 2000, αλλά και την ανακήρυξη του περιβάλλοντος ως πυλώνα της βιώσιμης ανάπτυξης. Που δεν είναι, όμως, αρκετή, αφούγια να μην μείνουμε μόνοι σε έναν έρημο πλανήτη δεν φτάνουν επιμέρους, έστω και ορθές, πολιτικές προστασίας οικοσυστημάτων και απειλουμένων ειδών.
Χρειάζεται βαθιά αλλαγή αξιών, παραγωγικών δομών, καταναλωτικών προτύπων, χρειάζεται να απαλλαγούμε από την αυταπάτη της σύνδεσης ευημερίας και συνεχούς οικονομικής μεγέθυνσης. Χρειάζεται να συνδέσουμε τη ζωή και την ευημερία μας με την επιβίωση των άλλων ειδών, ΟΛΩΝ των άλλων ειδών.
Ειδικότερα, στη χειμαζόμενη χώρα μας απαραίτητο είναι να εναρμονίσουμε τις πολιτικές μας με αυτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την προστασία του περιβάλλοντος, να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι μονόδρομος η δημιουργία βιώσιμης οικονομίας μέσα από το περιβάλλον ως διέξοδος από την πολύπλευρη κρίση, αλλά και να εφαρμόσουμε την ελληνική νομοθεσία που συχνά καταπατατείται χωρίς τίμημα για τους παραβάτες. Ειδικότερα, είναι απαραίτητο να απαλλαγούμε από την αυταπάτη ότι ξεπουλώντας με διαδικασίες fast track φιλέτα πολύτιμων για την (εξαιρετική) βιοποικιλότητά μας οικοσυστημάτων, θα σωθούμε. Αντιθέτως, θα πλήξουμε με μη αναστρέψιμο τρόπο ένα από τα βασικά στοιχεία κάνουν τη χώρα μας ελκυστική. Στα νησιά μας η βιοποικιλότητα κινδυνεύει από ασύνετες ανθρώπινες επεμβάσεις, ενώ η κλιματική αλλαγή και η απειλούμενη άνοδος της στάθμης της θάλασσας αναμένεται να επιτείνει την απώλεια και την υποβάθμισή των νησιωτικών οικοσυστημάτων. Οι περσινές φωτιές στη Χίο δείχνουν ότι ο κίνδυνος ελλοχεύει και απαιτείται ενεργοποίηση όλων των φορέων και μέτρα για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος των νησιών μας.
Ενεργοί πολίτες, περιβαλλοντικά κινήματα, πολιτικοί φορείς των οικολογικών ιδεών δεν μπορούμε παρά να συνεχίσουμε και να εντείνουμε τη μάχη για μια αξιοβίωτη ζωή σε ένα ζωντανό πλανήτη.
Η αείμνηστη Θάτσερ είχε δίκιο στην διατύπωση, αν και άδικο στην ουσία: There is no alternative. [j1]
1. http://ec.europa.eu/environment/nature/biodiversity/intro/index_en.htm
Περιφερειακή Οργάνωση Βορείου Αιγαίου των Οικολόγων Πράσινων
