Αγωνιστική Παρέμβαση Εκπαιδευτικών της Λέσβου
Οι νεοναζιστές ποτέ δεν αυτοπροσδιορίζονται ως τέτοιοι· τουλάχιστον όχι στο δημόσιο λόγο τους και εκτός του στενού πολιτικού τους πυρήνα. Όπως ακριβώς και η Χρυσή Αυγή, ο διευθυντής του 6ου Γυμνασίου Μυτιλήνης Β. Μακρυπούλιας- ο οποίος μήνυσε δημοσιογράφο επειδή τον κατήγγειλε ως νεοναζιστή- δεν έχει δηλώσει ποτέ δημοσίως απ’ όσο ξέρουμε, ότι είναι νεοναζιστής.
Έχει ωστόσο ευθαρσώς δηλώσει στο παρελθόν (και μάλιστα σε τηλεοπτική εκπομπή) ότι τιμάει τον Μεταξά και τον Παπαδόπουλο, έχει ζητήσει ως μέλος του Δ.Σ. της Ε.Λ.Μ.Ε. την αποκαθήλωση της φωτογραφίας του Νίκου Τεμπονέ- ρα από τα γραφεία της Ε.Λ.Μ.Ε. υπερασπίζοντας τον δολοφόνο του, τον Καλαμπόκα, οι ανακοινώσεις της ΔΑΚΕ, της παράταξης που τον εξέθρεψε, την περίοδο που ήταν ενεργό μέλος της, θύμιζαν γραφείο Τύπου της Χρυσής Αυγής... Έχει κατηχήσει σε σεμινάρια νέ- ους εκπαιδευτικούς στην «ανωτερότητα» των Ελλήνων και της αρίας φυλής, χρησιμοποιούσε τη σελίδα του στο σχολικό δίκτυο για να κάνει ρατσιστικές, εθνικιστικές, αντισιωνιστικές, φιλοναζιστικές αναρτήσεις και- όταν η σελίδα του έπεσε μετά από πανελλαδική κατακραυγή- συνέχισε το τροπάριο στο καινούργιο προσωπικό του blog με νέες θεωρίες συ-νομωσίας των “αριστεροεβραιομασόνων”...
Στο δικό του σχολείο, τέλος, “έτυχε” να προβληθεί βίντεο, ευρέως διαδεδομένο στον ακροδεξιό χώρο, που αμφισβητεί τους νεκρούς του Πολυτεχνείου... Η επανεμφάνιση του νεοναζισμού υπήρξε τα τελευταία χρόνια η σπασμωδική απάντηση στα αδιέξοδα που η οικονομική κρίση έχει επιφέρει. Η τοποθέτηση του σε πρώτο πλάνο από την κυρίαρχη τάξη- και τα υποχείριά της ΜΜΕ- ήταν μία προσπάθεια χειραγώγησης της κοινής γνώμης και στροφής της λαϊκής δυσαρέσκειας σε ακίνδυνες για το σύστημα διεξόδους. Η εκπαιδευτική κοινότητα, με κεκτημένο την ανθρωπιστική παιδεία και τη στοιχειώδη επι- στημονικότητα στη θεώρηση της ιστορίας, προσπαθεί τόσο συλλογικά, με τις δράσεις του σωματείου, όσο και με τον καθημερινό αγώνα των συναδέλφων, να καταδεικνύει τις αντιφάσεις και τον αντικοινωνικό χαρακτήρα των φασιστικών θέσεων και πρακτικών.
Δεν πράττει το ίδιο όμως η κεφαλή της εκπαίδευσης: δραματικά προβλήματα- με κορυ- φαίο αυτό της διείσδυσης φασιστικών ιδεών στα σχολεία- αντί να αντιμετωπίζονται άμεσα, κουκουλώνονται. “Χαμένο” το πόρισμα της προηγούμενης ΕΔΕ εις βάρος του κ. Μα- κρυπούλια, γνωστή όμως η επιβράβευσή του με την εκ νέου κρίση του για τη θέση του τότε Πειραματικού Γυμνασίου. Σήμερα μάλιστα η Διοίκηση τον επιβραβεύει περισσότερο αναθέτοντάς του να διδάξει Φιλοσοφία στο νέο παράρτημα της ΑΣΠΑΙΤΕ στη Μυτιλήνη! Την ίδια στιγμή λοιπόν που η κυβέρνηση θέτει σε αργία μια εκπαιδευτικό επειδή διακινούσε απεργιακό υλικό σε σχολείο (με το πρόσχημα ότι μπήκε στην αυλή με αυτοκίνητο!), μπορεί να ανέχεται διευθυντές που εκφράζουν δημόσια ναζιστικές θέσεις... Καμία απορία για μια κυβέρνηση της οποίας η “αξιολόγηση” επιβραβεύει την υποταγή στις κυρίαρχες πολιτικές διάλυσης του δημόσιου σχολείου αλλά από τις αξίες απουσιάζει η δημοκρατική ευαισθη- σία, ο ανθρωπισμός και πολλές άλλες από τις κατακτήσεις του ανθρώπου τους τελευταί- ους αιώνες... Οι οργανωμένες κοινωνίες οφείλουν να παίρνουν θέση και να δημιουργούν δομές που θα κατακεραυνώνουν τις φασιστικές πρακτικές. Όποιος θεωρεί ότι ο φασισμός, ο εθνικι- σμός, η ακροδεξιά, ο ναζισμός είναι «ιδέες που πρέπει να εκφράζονται ελεύθερα» δεν χω- ράει στο σχολείο, στο σωματείο μας, στην κοινωνία που οραματιζόμαστε.
