Αλήτες! Αλήτες! Αλήτες!

"Αλήτες

Τα ΜΑΤ παραταγμένα απέναντι μας στην Καράβα.

Ο Διοικητής τους βγαίνει από τον σχηματισμό και λέει ότι «τους ρίχνουν» πέτρες και αν ξαναγίνει θα μας ρίξουν. Βγαίνω μπροστά και μιλάω μαζί τους εξηγώντας ότι είμαστε μια ειρηνική συγκέντρωση χωρίς καμία πρόκληση από πλευράς μας.

Μου το επαναλαμβάνει, και σε κλάσματα δευτερολέπτου, ρίχνουν το πρώτο δακρυγόνο στο πλήθος και με ψεκάζουν στα μούτρα μου καθώς καθόμουν μπροστά. Πάνω μου όλος ο ψεκαστήρας. Πέφτω κάτω και δεν μπορώ να αναπνεύσω ούτε να δω, ενώ τα ΜΑΤ κάνουν επίθεση στον κόσμο. Δυο ήρωες, αψηφούν τα ματ, με πιάνουν από τα δυο χέρια και με σέρνουν 100 μέτρα μέχρι να βρούμε μέρος χωρίς πολύ χημικό νέφος.

Ένας άλλος ήρωας, έρχεται πάνω μου με μαλοξ για να ανακουφιστώ. Αρχίζω να αναπνέω καλύτερα με λίγη ζάλη. Ο οργανισμός μου έχει ξεσυνηθίσει. Αύριο θα είμαι ακμαίος και ξανά κάτω.

Να γιατί θα κερδίσουμε. Γιατί μαζί μας έχουμε ήρωες. Εσείς έχετε ψεύτες."

Στράτος Γεωργούλας