ΕΛΜΕ ΛΕΣΒΟΥ :Υποχρεωτική «θητεία» εκπαιδευτικών....

ΕΝΩΣΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ  ΜΕΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ  ΛΕΣΒΟΥ

Με τον πρόσφατα ψηφισμένο νόμο για την εκπαίδευση, ο οποίος – μεταξύ άλλων – προβλέπει την υποχρεωτική τριετή παραμονή όλων των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών στην περιοχή πρώτης τοποθέτησής τους ανατράπηκε με αιφνιδιαστικό και βίαιο τρόπο το εργασιακό καθεστώς και ο όποιος προγραμματισμός χιλιάδων εκπαιδευτικών.

Το γεγονός του διορισμού μετατράπηκε σε διαρκή αγώνα για επιβίωση, καθώς, μέσα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, που μαστίζει το σύνολο των πολιτών, και με τους μισθούς να βαίνουν διαρκώς μειούμενοι, ο νεοδιόριστος εκπαιδευτικός καλείται να επιβιώσει υποχρεωτικά για τρία έτη μακριά από τον τόπο μόνιμης κατοικίας του, συντηρώντας ταυτόχρονα δύο σπίτια! Εξαναγκάζεται να παραμείνει για τρία χρόνια μακριά από τους οικείους του με όσα –αυτονόητα- προβλήματα συνεπάγεται αυτό.

Καταγγέλλουμε τη διάταξη αυτή ως κοινωνικά άδικη αλλά και σαφώς αντισυνταγματική δεδομένου ότι: •Αφορά αποκλειστικά και μόνο τους νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς και καμία απολύτως άλλη κατηγορία δημόσιων πολιτικών υπαλλήλων. •Διαγωνιζόμενοι στην ίδια προκύρηξη αντιμετωπίζονται με εντελώς άνισο μεταξύ τους τρόπο. •Είναι δυνατόν να παρατηρηθούν φαινόμενα κατά τα οποία εκπαιδευτικοί με λιγότερα μόρια θα μετατίθενται σε επιθυμητές περιοχές ενώ άλλοι, με περισσότερα, θα έχουν αποκλειστεί από τη διαδικασία μετάθεσης εξ’ αιτίας της εν λόγω διάταξης. •Πλήττονται ιδιαίτερα οι εκπαιδευτικοί που πριν το διορισμό τους υπηρέτησαν για σειρά ετών συχνά σε δυσπρόσιτες περιοχές με στόχο τη γρήγορη μετάβασή τους στον τόπο συμφερόντων τους.

Είναι σαφές ότι η νομοθετική αυτή αλλαγή δε συμβάλλει στην αναβάθμιση της εκπαίδευσης αφού η τριετής παραμονή στον τόπο του πρώτου διορισμού δεν σημαίνει στις περισσότερες των περιπτώσεων την παραμονή του εκπαιδευτικού στο ίδιο σχολείο – πόσω μάλλον τη διδασκαλία του σε διαδοχικές τάξεις. Όπως επίσης δε συμβάλλει στην αναβάθμιση της εκπαίδευσης ένας εκπαιδευτικός δέσμιος ενός κοινωνικού παραλογισμού, μιας άλλης υποχρεωτικής «θητείας», σε αντίθεση με κάποιον που με τα κατάλληλα κίνητρα βρίσκεται κατ’ επιλογήν σε αυτή τη θέση.

Ο Πρόεδρος