ign="center">Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω απ' το Κόκκινο Νησί
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές φτάνουν και εμείς που ζούμε μακριά, αλλά αγαπάμε τον τόπο μας, έχουμε μερικές σκέψεις να μοιραστούμε. Για να μιλήσει κάποιος, για τις εκλογές που επέρχονται θα πρέπει να μιλήσει για τις εκλογές που απήλθαν. Γιατί, μπορεί οι εκλογές να είναι μία διαδικασία που ίσως έχει απαξιωθεί από πολλούς, συνεχίζει όμως να ορίζει τις ζωές μας σε πολιτικό, κοινωνικό και προσωπικό επίπεδο, είτε το θέλουμε είτε όχι.
Νοέμβριος 2010, μόλις 9 μήνες μνημόνιο. Ακόμα λοιπόν δεν έχει περάσει τίποτα σκληρό, ούτε περικοπές, ούτε φορολογία, ούτε χαράτσια, ούτε ακριβό πετρέλαιο, ούτε -τόσο- ξύλο και δακρυγόνα, ούτε και πλατείες, ούτε απεργίες, ούτε χρυσή αυγή και νεκρός Παύλος Φύσσας. Ήρθαν όμως αυτά και έμειναν.
Τώρα, εν ετη 2014 έχουμε όλα τα παραπάνω και έχουμε άνεργους φίλους και φίλους που δυσκολεύονται οικονομικά να τελειώσουν τη σχολή τους. Και φίλους που ενίοτε επειδή αντιδρούν, μπορεί από τη μία να τoυς μαντρώσουν ή από την άλλη να τους φάνε Χρυσαυγίτες (που όμως καταλήγει να είναι η ίδια). Ακόμα, ο κόσμος κατάλαβε τι πάει να πει “Χρυσή Αυγή”, ακόμα και σε μέρη που δεν είναι έκδηλη, αλλά μπορεί να κυοφορείται.
Περάσαν αυτά, περάσανε και 3000 μετανάστες, “τραγικής ποιότητας”, μόνο απ' τη Λέσβο απ' τον Σεπτέμβρη του 2012. Σύριοι μικρομεσαίας τάξης, κάποιοι Αφγανοί, όπως οι 15 που έκαναν απεργία πείνας για να συλληφθούν(!) και να φύγουν. Πέρασαν και οι τοπικοί άρχοντες, Βουνάτσος και Γιακαλής, που αντιλήφθηκαν φιλανθρωπικά το ζήτημα, μοιράζοντας παιχνίδια και δώρα στα παιδιά των μεταναστών το 2012 και εκφέροντας έναν διθυραμβικό λόγο σε μια ταφή 12 Αφγανών, που για αντί ονόματα είχαν μόνο αριθμούς.
Πέρασαν και άλλοι, Έλληνες αυτή τη φορά, “υψηλής ποιότητας” με πτυχία και με γνώσεις ξένων γλωσσών. Άκουσαν τις υποσχέσεις για εξάλειψη και μείωση της ανεργίας. Δούλεψαν στις 566 και 621 θέσεις εργασίας στα πεντάμηνα κοινωφελούς εργασίας του δήμου Λέσβου, όμως έπειτα δεν ανανεώθηκαν οι συμβάσεις τους, και έφυγαν. Κι όσοι δεν έφυγαν κρατιούνται με νύχια και με δόντια να μην γίνουν κι αυτοί άνθρωποι κατώτερης ποιότητας σε μία άλλη πατρίδα.
Και άνθρωποι με πτυχία πάλι και τεχνικές γνώσεις προσπάθησαν να μας πείσουν ότι τα βουνά μας μπορούν να μετατραπούν σε τσιμεντένιους όγκους, ότι η ησυχία και το κελάηδημα των πουλιών είναι πολυτέλεια. Ότι μπορούμε να μετατρέψουμε ένα ολόκληρο κομμάτι του νησιού μας σε βιομηχανικό αιολικό πάρκο χωρίς όμως να απαλλαγούμε από το ρυπογόνο και εργοστάσιο της ΔΕΗ στην πόλη. Σε αυτό το κρίσιμο σημείο, η τοπική αυτοδιοίκηση χειροκρότησε και ενέκρινε το έργο αυτό βάζοντας κάτω από το χαλί την περιβαλλοντική καταστροφή που θα προκληθεί και τις αντιδράσεις των κατοίκων που το αντιλαμβάνονται.
Κάπως έτσι όμως, όσοι/ες ζούμε σε μία άλλη πλευρά αυτού του κόσμου, χαρήκαμε, όταν ο Στράτος Γεωργούλας, ακαδημαϊκός στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, που όλοι εκτιμήσαμε για την συνεισφορά του κοινωνικά, πολιτισμικά και πολιτικά στο νησί, προτάθηκε να ηγηθεί του ψηφοδελτίου της ενωμένης Αριστεράς στο Κόκκινο Νησί. Του “Άλλου Δρόμου”.
Γιατί εκλάβαμε, ότι κινήματα, άτομα, ενταγμένοι ή μη σε κόμματα, αποφάσισαν να παραμερίσουν διαφορές για αυτά που μετράνε στην καθημερινή ζωή. Που είναι πράγματα όπως το πώς θα μαζέψουμε τα σκουπίδια από την άλλη άκρη του νησιού, μέχρι το πως θα μπορούν να πηγαίνουν όλα τα παιδιά του νομού στο σχολείο, πέρα από θέματα συγκοινωνιών, καιρού και προσωπικού. Συμφωνήσαμε ότι είμαστε μικροί για να μοιράσουμε τις διαφορές μας απέναντι στο τέρας. Συμφωνήσαμε, επίσης, ότι θα βάλουμε όλοι και όλες χέρι ώστε να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας “από τα κάτω”.
Τέλος, αντιλαμβανόμαστε πως είναι τιμή μας να μας συνοδέψει σε αυτήν τη μαχη η Αγλαΐα Κυρίτση, η γυναίκα που συμβολικά και έμπρακτα αντιστάθηκε στο μαύρο που θέλουν να βάλουν στη ζωή μας, ως δημοσιογράφος στην ανοιχτή ΕΡΤ, με την υποψηφιότητα της για περιφερειάρχης στην περιφέρεια Βορ. Αιγαίου.
Γιατί, αν και είμαστε μακριά τώρα ξέρουμε πως θέλουμε να ζήσουμε ξανά σε κείνο τον ακριτικό τόπο, που οι ελιές ανθίζουν, όπως και οι απόψεις. Για έναν τόπο που θέλουμε να μας προσφέρει αλληλεγγύη, ανθρωπιά και αξιοπρέπεια. Για αυτόν τον τόπο, και για άλλους τόσους που υπάρχουν στην Ελλάδα, αναγνωρίζουμε πως έχουμε να δώσουμε μια μάχη, ως αριστερά. Εκείνη των δημοτικών εκλογών. Και αν πετύχει δε θα 'ναι απλά νίκη. Θα είναι οι όροι για την αυτοοργάνωση των από τα κάτω. Θα είναι η επαναφορά της αξιοπρέπειας στις ζωές μας και η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον σε όποιον τόπο και αν επιλέξουμε να ζήσουμε. Γιατί ένα φάντασμα έχει αρχίσει να πλανιέται ξανά πάνω απ' το Κόκκινο νησί. Και αυτή τη φορά θα φροντίσουμε να μείνει.
Μαρία Αράπη-Φράγκου-Άνεργη/Φοιτήτρια
Μαρία Κακαρώνη-Φοιτήτρια
Εύα Μάντζαρη-Φοιτήτρια
Δήμητρα Μάντζαρη-Επισφαλώς Εργαζόμενη
Παντελής Τσομπανέλλης-Μεταπτυχιακός Φοιτητής
Νατάσα Χατζηιωάνου-Άνεργη
