Η «ματωμένη» σελήνη ορατή και από την Ελλάδα

Λίγο μετά τις 5 το απόγευμα του Σαββάτου, η Σελήνη θα ανατείλει «ματωμένη». Πρόκειται για μία ολική έκλειψη του φεγγαριού που θα αρχίσει αρκετά νωρίτερα (1:33 μ.μ. ώρα Ελλάδος), όταν ο δορυφόρος του πλανήτη μας θα βρίσκεται ακόμη κάτω από τον ορίζοντα. Μολονότι οι παρατηρητές θα έχουν χάσει την ολική φάση του φαινομένου, σύμφωνα με τον διευθυντή του Πλανηταρίου του Ιδρύματος Ευγενίδου, Δ.Σιμόπουλο, θα μπορέσουν εντούτοις να δουν εύκολα, με την ανατολή της, τη Σελήνη καλυμμένη με το πέπλο της γήινης παρασκιάς, η οποία θα χρωματίζει την επιφάνειά της με το χαρακτηριστικό κεραμιδί χρώμα της μερικής φάσης της έκλειψης. Το όλο φαινόμενο θα διαρκέσει μέχρι τις 7:30 μ.μ. του Σαββάτου και θα είναι ορατό, εφόσον ο καιρός το επιτρέψει, απ' όλη τη χώρα. Όσο η Σελήνη βρίσκεται πλήρως στη σκιά της Γης, η αντανάκλαση του ηλιακού φωτός πάνω στον πλανήτη μας φτάνει στη Σελήνη και την «χρωματίζει» με μια παράξενη κεραμιδί απόχρωση που κάνει τον δορυφόρο να φαίνεται σαν «ματωμένος». Κατά τις σεληνιακές εκλείψεις διακρίνει κανείς εύκολα το σχήμα της σκιάς της Γης πάνω στη Σελήνη, γεγονός που φανέρωσε στους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους το σφαιρικό σχήμα του πλανήτη μας. Μια έκλειψη Σελήνης, κατά τον κ. Σιμόπουλο, συμβαίνει μόνο κατά τη διάρκεια της Πανσελήνου και μόνον όταν η Σελήνη τύχει να περάσει μέσα από τη σκιά που ρίχνει η Γη στο διάστημα, αφού οι σεληνιακές εκλείψεις συμβαίνουν όταν ο δορυφόρος μας, στην τροχιά του γύρω από τη Γη, μπαίνει στην περιοχή της γήινης σκιάς. Για να διασχίσει τη σκοτεινή αυτή περιοχή χρειάζεται δύο σχεδόν ώρες, αφού διανύσει 10.000 περίπου χιλιόμετρα. Αντίθετα, στις ηλιακές εκλείψεις η Σελήνη καλύπτει τον φωτεινό δίσκο του Ήλιου ρίχνοντας τη σκιά της πάνω σε έναν μικρό διάδρομο της Γης. Ο μεγαλύτερος αριθμός σεληνιακών και ηλιακών εκλείψεων που μπορεί να παρατηρηθούν στη διάρκεια ενός χρόνου είναι επτά και ο μικρότερος δύο, οπότε και οι δύο θα είναι οπωσδήποτε ηλιακές. Παρότι συνήθως οι σεληνιακές εκλείψεις ακολουθούν ή προηγούνται κατά 15 περίπου ημέρες των ηλιακών εκλείψεων, εν τούτοις οι ηλιακές εκλείψεις είναι πολύ πιο συχνές από τις σεληνιακές. Ο μεγαλύτερος αριθμός σεληνιακών εκλείψεων στη διάρκεια ενός ημερολογιακού έτους δεν υπερβαίνει τις τρεις. Αντίθετα ο μέγιστος αριθμός των ηλιακών εκλείψεων μπορεί να φτάσει τις πέντε.