Γράφει: Μιχάλης Μπάκας
Περιβαλλοντολόγος ΜΔΕ - Γραμματέας της Περιφερειακής οργάνωσης Βορείου Αιγαίου των Οικολόγων Πράσινων
A' μέρος
Η πρόσφατη πτώση των βάσεων στα τμήματα του Πανεπιστημίου Αιγαίου (που αφορά με διαφορετικό τρόπο όλα τα ακαδημαϊκά ιδρύματα της χώρας) μας χτυπάει άλλο ένα καμπανάκι επαγρύπνησης για την προστασία του. Σε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία για τη χώρα μας, η κυβέρνηση αναζητά απεγνωσμένα πόρους από παντού έτσι ώστε να καλύψει τις δημοσιονομικές ανάγκες καθώς και τις υποχρεώσεις που προκαλούνται από την εφαρμογή του Μνημονίου. Κασσάνδρες δυσφημούν το πανεπιστήμιο μιλώντας για σπάταλο κράτος που πρέπει να περιοριστεί, για σχολές που επίκειται το κλείσιμο τους, βάζοντας στο «παιχνίδι» μέσα από δημοσιεύματα και τμήματα του Παν. Αιγαίου (μέχρι και ο Βουλευτής Δωδεκανήσων του ΠΑΣΟΚ κ Κρεμαστινός είχε κάνει ανάλογες δηλώσεις). Μέσα σε αυτό το κλίμα δεν πρέπει να μας προξενεί εντύπωση η συνεχιζόμενη πτώση των βάσεων στο πανεπιστήμιο μας. Οι υποψήφιοι φοιτητές δεν επιλέγουν ένα Πανεπιστήμιο που αφενός μεν η φοίτηση σε αυτό συνεπάγεται υψηλότερο κόστος διαβίωσης σε σχέση με αυτά που βρίσκονται στην ηπειρωτική χώρα, αφετέρου δε η συνέχεια του ιδρύματος στο μέλλον τίθεται υπό αμφισβήτηση σύμφωνα με τα συνεχιζόμενα δημοσιεύματα του τύπου.
Όλοι εμείς στα νησιά μας γνωρίζουμε τη σημασία του Παν. Αιγαίου στην οικονομική, πολιτιστική και πνευματική ζωή του τόπου μας. Ούτε οι δρόμοι, ούτε τα λιμάνια, ούτε τα αεροδρόμια αλλά το Πανεπιστήμιο Αιγαίου είναι το μεγαλύτερο αναπτυξιακό έργο που έγινε στα νησιά μας τον περασμένο αιώνα. Το Πανεπιστήμιο Αιγαίου είναι το 5ο μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της χώρας και παρά τα τεράστια προβλήματα υποχρηματοδότησης, ανθίσταται, καθώς όπως έδειξε και πρόσφατη έρευνα που παρουσιάστηκε στον τύπο κατατάσσεται για το 2010 ως τέταρτο στην ερευνητική δραστηριότητα μεταξύ των 24 ελληνικών ΑΕΙ και έκτο μεταξύ των 40 συνολικά ερευνητικών ιδρυμάτων της χώρας.
Πριν 20 χρόνια, τέτοιες ημέρες, έφτανα πρωτοετής φοιτητής στη Μυτιλήνη και ο ερχομός νέων φοιτητών στα νησιά μας πάντα με οδηγεί στο πρωινό που έφτασα με το Όμηρος στο νησί (από τότε λέω ότι είναι τυχεροί αυτοί που πρωτοέρχονται στο νησί με το καράβι και όχι με το αεροπλάνο) και από την πρώτη ματιά στη προκυμαία της Μυτιλήνης κάτι μου έλεγε ότι δεν θα φύγω εύκολα από αυτό τον τόπο. Αγάπησα και πόνεσα και εγώ αυτόν το τόπο και το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, όπως δεκάδες άλλοι συμφοιτητές μου που διαλέξαμε να μείνουμε εδώ, να επενδύσουμε στο μέλλον μας, να εργαστούμε, να δημιουργήσουμε, να φτιάξουμε τις οικογένειες μας. Ας ενεργοποιηθούμε λοιπόν όλοι για τη στήριξη του Παν Αιγαίου και προς την κατεύθυνση αυτή θα επεκταθώ στη συνέχεια του άρθρου σε επόμενη έκδοση.
------------------------------------------
δημοσιεύτηκε στο φύλλο της εφημερίδας "Συνήγορος του Βορ. Αιγαίου" 16-9-2011 ------------------------------- up date 24/9/2011 Διαβάστε το Β' μέρος του άρθρου εδώ
